Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Rethimnistas


Μέσα σε μια γενικευμένη ρευστότητα και ανασφάλεια, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ανοιχτή κοινότητα ενεργών πολιτών, που θα απαιτήσουμε, αλλά και θα κάνουμε και πράξη την αλλαγή που ονειρευόμαστε.
Θέλουμε να μοιραστούμε την πίστη μας για ένα καλύτερο Ρέθυμνο, για όσους ζουν και όσους επισκέπτονται την πόλη.
Εάν πιστεύετε στη δύναμη του εθελοντισμού, της δράσης και της δημιουργίας, τότε ελάτε να δράσουμε μαζί. Δε χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις ή δεξιότητες, παρά μόνο χρόνος και καλή διάθεση.
Την Πέμπτη 15/12 στις 21:30 θα πραγματοποιηθεί η πρώτη μας συνάντηση, στα γραφεία του Κ.Ε.Α. στη ΒΙΟ.
Τίποτα δεν είναι προαποφασισμένο, γι’ αυτό σας καλούμε απ’ την αρχή να διαμορφώσουμε τον τρόπο και το πλαίσιο δράσης της ομάδας.
Διαδώστε αυτό το κάλεσμα. Ας δώσουμε την ευκαιρία σε όλους μας να κάνουμε κάτι για το Ρέθυμνο.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Σύνταγμα τέλος

Δεν υπάρχει. Καμία βασική του αρχή δε γίνεται σεβαστή αυτή τη στιγμή. Ο λαός δεν αποφασίζει για τίποτα. Κανείς δεν τον ρωταέι. Ο λαός υπάρχει μόνο για να πληρώνει τα χρέη που δημιούργησαν άλλοι και για να χρησιμοποιείται σαν μέσο εκβιασμού, ότι δήθεν θα αποφασίσει για το μέλλον του με δημοψήφισμα. Υπάρχει μόνο για να του κόβουν τα πάντα, να του φορτώνουν χαράτσια και εισφορές κι αν αγανακτήσει, είναι τεμπέλης και απροσάρμοστος.
Ο Έλληνας πρέπει να κάθεται όλη μέρα στην τηλεόραση και ν' ακούει τον Πρετεντέρη και τον Παπαδημητρίου να τον βρίζουν, μετά ν' ακούει τη Μέρκελ και το Σαρκοζί να του λένε τι θα κάνει και να σηκώνεται μόνο για να πάει να πληρώσει.
"Ε, και τι να κάνουμε, να φύγουμε απ' το ευρώ;" ακούγονται οι δήθεν. "Μα το ευρώ είναι μονόδρομος." Τίποτα δεν είναι μονόδρομος. Όλα είναι επιλογές κι όλα έχουν τα θετικά τους και τα αρνητικά τους. Εννοείται ότι μπορούμε να επιβιώσουμε και έξω απ' το ευρώ. Με την προυπόθεση ότι θα διώξουμε από πάνω μας όλους αυτούς τους επαγγελματίες της διαφθοράς, τους εθνικοσοσιαλιστές, τους μπουμπουκοφασίστες. Με αυτούς ούτε μέσα στο ευρώ θα επιβιώσουμε, ούτε απ' έξω.
Διαβάστε πιο κάτω τι γίνεται στην Ισλανδία και θα καταλάβετε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Αν υπάρχει θέληση, όλα γίνονται. Κι εμείς οι Έλληνες δυστυχώς δεν έχουμε θέληση. Ακόμα κι όταν αγανακτούμε και διαμαρτυρόμαστε, μέσα μας δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε πραγματικά ν' αλλάξουμε κάτι. Γιατί αν το πιστεύαμε, θα το κάναμε.
Αν, παρ' όλα αυτά, αποφασίσουμε ότι θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ, τότε ν' αλλάξουμε το Σύνταγμα τουλάχιστον. Να λέει δηλαδή ότι σκοπός του Συντάγματος είναι να προστατεύει τις αγορές, κυρίαρχο πολίτευμα είναι ο σαρκοφάγος καπιταλισμός κι ότι ο λαός έχει μόνο υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα. Αφού σαν πράτη αξία έχουμε το χρήμα, ας το γράψουμε και στο Σύνταγμά μας. Τι βλακείες για τη δημοκρατία, την ελευθερία, το δικαίωμα στην υγεία, την παιδεία και άλλες αριστερές φλωριές;
Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το ελληνικό Σύνταγμα και πηγαίντε στη σελίδα 19 για να διαβάσετε τα πρώτα δύο άρθρα και να κλάψετε με την ψυχή σας. Άκου "Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαική κυριαρχία".

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ

Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;

Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πει πώς, ενώ έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην Ισλανδία:

Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.

Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.

Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και δύο χρόνια;

Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;

Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:

2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.

2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και

κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της χώρας.

Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.

2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο.

Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.

Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93% των ψήφων.

H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.

Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι.

Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.

Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.

Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.

Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.

Μίλησαν για όλα αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!

Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.

(από email αγνώστου που μου κοινοποιήθηκε)

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Καθησυχάστε τους ανθρώπους

Reassure the people, NOT the markets
http://taftar.deviantart.com/#/d4dzhgq

People are fragile

Στίχοι από το Munich των Editors
http://taftar.deviantart.com/#/d4dwhgz

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

How Greece abandoned Palestine by David Cronin

Σίγουρα οι πολιτικές ισορροπίες αλλάζουν, άλλοτε αργά, άλλοτε γρήγορα, αλλά επειδή εμείς δεν είμαστε πολιτικοί, αλλά άνθρωποι, δεν μπορούμε να ταχτούμε υπέρ ενός "κράτους", που υπάρχει φοβερίζοντας τους άλλους. Διαβάστε πως από σύμμαχοι των αδυνάτων γίναμε γλείφτες των "κακών", σ' αυτό το ενδιαφέρον άρθρο

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Η Ελλάδα δεν πρέπει να έχει plan B;

Η Ευρώπη, όπως μας είπαν, δεν έχει plan B για την Ελλάδα. Δεκτόν. Εμείς όμως δεν οφείλουμε να έχουμε και B και C και D; Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι μία από τις βασικές ασχολίες της κυβέρνησης; Να βρει τους καλύτερους επιστήμονες και να τους αναθέσει να εκπονήσουν κάποια εναλλακτικά σχέδια για τη χώρα; Δηλαδή ή ακολουθούμε ό,τι μας προστάζουν ή άντε γεια κι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα;
Πόσο ρηχοί, αναποτελεσματικοί κι επικίνδυνοι είναι επιτέλους αυτοί οι τύποι; Αν δείτε το βιντεάκι στην προηγούμενη ανάρτηση (και το πιστέψετε) τότε η απάντηση είναι προφανής. Ο ΓΑΠ και οι φίλοι του ανέβηκαν στην εξουσία με σκοπό να βγάλουν λεφτά και να διαλύσουν την Ελλάδα. Όσοι τρέφετε αυταπάτες του στυλ "χαζός μπορεί να είναι, ανίκανος μπορεί να είναι, αλλά κλέφτης δεν είναι", τότε μάλλον είστε ήδη έτοιμοι να πιστέψετε ότι ο Σαμαράς θα μας βγάλει απ' την κρίση.
Αναλαμβάνεις λοιπόν κύριε Παπανδρέου πρωθυπουργός σε μια τρομερά κρίσιμη περίοδο, που τα πάντα βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί. Δεν οφείλεις, τουλάχιστον τώρα, να μιλήσεις στο λαό σου με ειλικρίνεια; Δεν οφείλεις, εσύ που ξέρεις τι έρχεται να πεις τα πράγματα όπως έχουν, να βάλεις τον καθένα μας προ των ευθυνών του και να εμπνεύσεις το λαό σου, για να αντέξει τις δύσκολες εποχές που έρχονται; Δεν πρέπει να μας μιλήσεις στα ίσια; Να μας πεις:
῾Μάγκες τα 'χουμε κάνει σκατά. Κι εμείς κι οι προηγούμενοι κι εσείς οι ίδιοι. Βέβαια, δεν έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη και κανείς δεν θα μείνει ατιμώρητος. Αυτό που προέχει τώρα όμως είναι το τι θα κάνουμε από δω και πέρα. Προσέλαβα λοιπον τους καλύτερους οικονομολόγους,κοινωνιολόγους κι ό,τι άλλο χρειαζόταν, για να μας βοηθήσουν στο πρόβλημά μας. Και καταλήξαμε στις εξης τρεις επιλογές Α,Β,Γ και απ᾽αυτές τις τρεις επιλέξαμε τη Β γι᾽ αυτό το λόγο. Από δω και πέρα λοιπόν ξεχνάμε όλοι ότι ξέραμε και προχωράμεμαζί σ᾽αυτό το δύσκολο μονοπάτι, το οποίο σίγουρα όταν θα τελειώσει θα έχουμε γίνει όλοι πολύ καλύτεροι῾
Ή κάπως έτσι τελοσπάντων, γιατί όσο και να προσπαθούν να μας τρομάξουν, αν ο λαός δεν το πιστέψει, κανένα μνημόνιο και κανένα μεσοπρόθεσμο δε θα φέρει αποτέλεσμα. Χρειάζεται δηλαδή ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Χρειάζεται να σφίξουμε ο ένας το χέρι του άλλου και να δουλέψουμε όλοι μαζί με τρομερό ζήλο, για να βγούμε απ᾽το τούνελ.
Ο ΓΑΠ λοιπόν είναι, στην καλύτερη περίπτωση, πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Πολιτεύεται μόνο με εκβιασμούς, με παιχνίδια, με ψέμματα και με υπόγειες συνεννοήσεις. Μας είχε ήδη σπρώξει στην αγκαλιά το ΔΝΤ πολύ πριν εκλεγεί (με το <λεφτά υπάρχουν> αν θυμάστε) κι από τότε προσπαθεί συνεχώς να κρατήσει τους χειρισμούς του μυστικούς για όσο περισσότερο μπορεί, ξεφτιλίζοντας και τον εαυτό του, αλλά και εμάς. Κι όταν λέω ΓΑΠ δεν εννοώ μόνο το πρόσωπο, αλλά και όλο το σύστημα των Παπακωνσταντινοδριτσοπαμπούκηδων, που όπως είπε κι ο μεγάλος Τζιμάκος ᾽έχουν μαζευτεί και παίζουν την κυβέρνηση᾽.
Όλοι αυτοί λοιπόν χρησιμοποιούν απειλές, εκφοβισμόυς, βία, ασφυξιογόνα ενάντια στο λαό και μετά τους κάνουν εντύπωση τα γιαούρτια κι οι σφαλιάρες. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμα πολλοί που προτιμούν αυτούς τους ελεεινούς προδότες απ᾽το άγνωστο, υπάρχουν όμως πολλοί που έχουν σχέδιο Β και σ᾽αυτό σίγουρα τα αποβράσματα της Βουλής δεν έχουν θέση.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Ο Παπανδρεου ειναι καθαρμα

Απιστευτα απλο και τρομερα εξοργιστικο. Αυτο το βιντεο πρεπει να το δουν ολοι και να καταλαβουν οτι το θεμα ειναι πλεον προσωπικο. ο ΓΑΠ θελει ξυλο

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Σκέψεις για το Σύνταγμα #greekrevolution



Πολύ πρὠτες σκέψεις βέβαια. Πρώτη φορά χθες στο Σύνταγμα και τα συναισθήματα αλληλοσυγκρουόμενα.
Μ᾽άρεσε η κάτω πλατεία. Άνθρωποι κυρίως μεγαλύτεροι από μένα, που καταλαβαίνουν ότι αυτό που στήριζαν τόσα χρόνια ήταν ένα σαρκοβόρο τέρας, νιώθουν ὀτι ευθύνονται, νιώθουν ότι πρέπει να κάνουν κάτι και είναι εκεί για ν᾽ακούσουν, να μιλήσουν, να σκεφτούν και να δράσουν. Ομιλητές σοβαροί, που είχαν κάτι να πουν, χωρίς φανφάρες και εντυπωσιασμούς, κι ένα ακροατήριο εντυπωσιακά πειθαρχημένο και σοβαρό.
Γύρω απ᾽τη λαική συνέλευση ένα ολόκληρο χωριό, με τμήμα μεταφραστικό, οργανωτικό, δημιουργικό, multimedia center για tv, ραδιο και ιντερνετ, ζωγραφική για παιδιά, σκηνές παντού και άλλα πολλά. Βλέπεις όλο αυτόν τον κόσμο που δημιούργησε και συντηρεί αυτό το χωριό και δεν μπορείς παρά να είσαι ευγνώμων που υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν καταλάβει ποια είναι τα πράγματα που διακυβεύονται σήμερα και έχουν αποφασίσει να πολεμήσουν γι᾽αυτά.

Η πάνω πλατεία ήταν μια παρωδία. Ακριβώς μπροστά στην Βουλή μερικοί χαβαλέδες έπαιρναν το μικρόφωνο και εκτονώνονταν με γηπεδικού τύπου συνθήματα. Σίγουρα αυτό το κομμάτι του Συντάγματος θα γνώρισε πιο ένδοξες στιγμές τις προηγούμενες μέρες. Θα ήθελα πιο πολύ κόσμο, πιο πολλή ένταση, θα ήθελα οι τύποι απ´την άλλη πλευρά του κιγκλιδώματος να ήταν μόνιμα στην τσίτα κι όχι χαλαρά βαριστημένοι.

Και ξαναπάμε στην κάτω πλατεία. Θα ήθελα αυτή η εικόνα να μείνει μόνιμη, να είναι το σύνηθες στο μέλλον. Να μαζεύονται οι άνθρωποι στις πλατείες και να συζητάνε και να αποφασίζουν για τα πάντα.
Για τώρα όμως, για την κατάσταση που ζούμε, θα ήθελα πιο δυναμικές παρεμβάσεις, πιο δυναμικές κινητοποιήσεις. Πρέπει να γίνουν πράγματα και πρέπει να γίνουν τώρα. Κανείς δεν πρόκειται να έρθει να σου πει: άκουσα ότι θέλεις άμεση δημοκρατία, τιμωρία για τους προδότες, λογιστικό έλεγχο, μου φαίνεται πολύ λογικό και θα σεβαστώ τις επιθυμίες σου. Ζούμε έναν πολέμο εναντίον μας και οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με σφυρίχτρες. Στους πολέμους χύνεται αίμα, εκτός εάν ο λαός είναι τόσο ενωμένος, που δεν αφήνει περιθώρια χρήσης βίας.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι έχουμε την τύχη μέσα στην ατυχία μας, να είμαστε το κέντρο του κόσμου αυτή τη στιγμή. Μας απειλούσαν ότι αν δεν κάνουμε ό,τι μας λένε, δεν θα μας δώσουν λεφτά και θα χρεωκοπήσουμε. Κι όμως ύστερα από τόση ανυπακοή από μας και γελοίες κινήσεις από την κυβέρνηση, σπεύδουν να εκταμιεύσουν και την επόμενη δόση, χωρίς πολλά πολλά. Εδώ είναι το σημείο που πρέπει να τους πατήσουμε, γιατί ξέρουν ότι αυτοί μας οδήγησαν εδώ, γνωρίζοντας ότι κανένα μνημόνιο δε βγαίνει, με σκοπό να αγοράσουν τσάμπα τη χώρα. Πρέπει λοιπόν να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στο να ενώσουμε όλο τον κόσμο εναντίον του συστήματος των πολυεθνικών, του χρήματος και της μεγιστοποίησης του κέρδους. Το πρόβλημα δεν είναι ο Παπανδρέου κι ο Βουλγαρἀκης. Ναι, πρέπει να τιμωρηθούν, ναι, πρέπει να διαπομπευτούν και να σαπίσουν στη φυλακή, αλλά το μεγάλο θέμα είναι το μονοπάτι που έχει πάρει η ζωή μας.
Πρέπει ν᾽αλλάξουν τα πάντα. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την εργασία, την αμοιβή, την εκπαίδευση, την υγεία, τη διατροφή, τα κοινά, τον χρόνο, τον άνθρωπο μέσα στο περιβάλλον γενικότερα πρέπει ν᾽αλλάξει κι όλα αυτά πρέπει να ξεκινήσουν τώρα. Πρέπει να αντιληφθούμε την ευκαιρία που παρουσιάζεται να σπρὠξουμε όλο τον κόσμο στο να αντιληφθεί τη δύναμή του, να αντιληφθεί τι πραγματικά έχει σημασία και πως θα μπορούσε να είναι η ζωή, αν είμασταν άνθρωποι και όχι καταναλωτές.
Δεν θέλουμε παγκόσμια κυβέρνηση. Θέλουμε μια παγκόσμια πλατεία Συντάγματος.

(εκατο χρονια τωρα ολος ο πλανητης ασχολειται με τους μεγαλομανείς Γερμανους. δεν ειναι αρκετα;)

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Ευτυχώς υπάρχει ο Παπούλιας

Σίγουρα δεν ε'ιναι αυτό το μεγάλο μας πρόβλημα αυτή τη στιγμή, αλλά είναι τόσο λυπηρό να μην υπάρχουν αξιοπρεπείς άνθρωποι πουθενά, να μην μπορείς να πιαστείς από κάπου, να νιώσεις ότι κάποιοι νοιάζονται για σένα.
Ακόμα κι αυτός, ο "πατέρας του Έθνους", που δεν έχει τίποτα να χάσει αν υποστηρίξει το λαό του, ακόμα κι αυτός δεν το κάνει. Που ακόμα κι αν ήταν να χάσει τη ζωή του, όφειλε να μας υποστηρίξει. Αλλά αυτός, ακόμα και τώρα, που δεν διακινδυνεύει ούτε την καριέρα του, ούτε τη ζωή του, ούτε τίποτα, κάθεται και περιμένει πότε θα τον χρησιμοποιήσει ο ΓΑΠ, για να μας τρομάξει ότι θα κάνει εκλογές.
Είναι ντροπή για οποιονδήποτε πολίτη της χώρας αυτής να μη συμμετέχει και να μην προσπαθεί ν'αλλάξει κάτι, αλλά για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν είναι απλώς ντροπή, είναι έγκλημα και θα πρέπει να τιμωρηθεί γι' αυτό.
Βρισκόμαστε στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας μας και δεν υπάρχει ένας (1) απ' αυτούς που να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και να προσπαθεί να μας βοηθήσει. Γι' αυτό το λόγο συμφωνώ με τις μηνύσεις των πολιτών εναντίον των πολιτικών.
Πρέπει να δικαστούν και να εξηγήσουν με ποιο τρόπο εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού κι όλα αυτά για τα οποία ορκίστηκαν. Και σ' αυτούς μέσα να είναι κι ο Παπούλιας.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Mad as hell

Τρομερή δουλειά από τον geek180 με απόσπασμα από την ταινία Network του 1976.

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Προς θεού, όχι συναίνεση.

Τελικά αυτοί οι τύποι είναι τελείως αναίσθητοι. Για τους πολιτικούς μας μιλάω. Γενικότερα, είμαι της άποψης ότι όσο φταίμε εμείς οι Έλληνες για την κατάστασή μας, άλλο τόσο, και περισσότερο, φταίνει και οι Ευρωπαίοι "φίλοι" μας, που μας έδιναν, μας μίζερναν, μας δάνειζαν με σχέδιο, γιατί ήξεραν ότι θα 'ρθει η ώρα, που θα τα πάρουν πίσω, όχι σε μορφή αέρα, όπως είναι το χρέος μας, αλλά σε πραγματική μορφή ΔΕΚΟ, αεροδρομίων, λιμανιών κλπ.
Εμείς λοιπόν, ο λαός, έχουμε αλλάξει, λόγω ανάγξης βέβαια. Έχει αλλάξει η καθημερινότητά μας, οι προτεραιότητές μας, οι αγωνίες, τα όνειρα, ο τρόπος που βλέπουμε τη ζωή, το χρήμα, την εργασία, όλα.
Γι' αυτούς τους αναίσθητους δεν έχει αλλάξει τίποτα. Όσο μικροί και γλοιώδεις ήταν πριν 20,15,10 χρόνια, το ίδιο είναι και τώρα. ϊσα ίσα που τώρα κάνουν και μεγαλύτερη εντύπωση. Ακόμα κι εγώ ήλπιζα ότι κάποια στιγμή θα αναλαμβάνανε τις ευθύνες τους και θα λέγανε "ό,τι μαλακία κάναμε, κάναμε, να σοβαρευτούμε λίγο, για να μην καταστραφεί η χώρα"
Αντ' αυτού η πρωθυπουργάρα μας, (που μιλάει χειρότερα ελληνικά κι απ' τον Γκμοχ) έιχε ήδη δεχτεί να κάνει ότι θα του λέγανε οι Ευρωπαίοι. Είμαι σίγουρος ότι περισσότρη ώρα του πήρε ν' αποφασίσει τι μάρκα ποδήλατο θα πάρει, παρά το πως θα βγάλει τη χώρα απ' το χάος. Αντί να προσπαθήσει σοβαρά να κάνει κάτι, αυτός προσπαθούσε σοβαρά να μας πείσει ότι ο δρόμος που έχει πάρει είναι ο σωστός. Ολόκληρος ο λαός του και όλοι οι οικονομολόγοι του κόσμου έβλεπαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει το μνημόνιο, αυτός εκεί. Κι όταν έφτασε τελευταίος να αναγκαστεί να δει ότι αυτός κι οι υπουργοί του είναι άχρηστοι, όχι, δεν άλλαξε δρόμο, ούτε παραιτήθηκε.
Δε σκέφτεται δηλαδή ν' αλλάξει το μνημόνιο ή να πάρει ακόμα πιο δραστικές αποφάσεις, σκέφτεται να φωνάξει και τους υπόλοιπους πουλημένους, τη Ντόρα, το Σαμαρά και τον Καρατζαφέρη, για να μας πείσουν ότι πρέπει ν' ακολουθήσουμε το μνημόνιο.
Βάλτε το καλά στο μυαλό σας: Πέντε ηλίθιοι δεν κάνουν έναν έξυπνο. Δεν θέλουμε τη συναίνεσή σας, δεν θέλουμε τα συμφέροντά σας και τα μνημόνιά σας. Θέλουμε να φύγετε ή μάλλον να σας διώξουμε.

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Γιατί όχι εξοστρακισμός;

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν ήταν δυνατόν τόσος πολύς κόσμος να είναι ταυτόχρονα συνδεδεμένος. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε πραγματική δημοκρατία. Θα μπορούσαμε να ψηφίζουμε για εκλογές, θα μπορούσαμε να κάνουμε δημοψηφίσματα για πάρα πολλά θέματα και γιατί όχι, να επαναφέρουμε τον εξοστρακισμό. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν όστρακα, εμείς θα χρησιμοποιήσουμε tweets. Στα τσακίδια το ΔΝΤ κι ο Παπανδρέου, μακριά από μας ο Καραμανλής, η Μπακογιάννη, ο Παπαντωνίου, ο Ρουσσόπουλος. Έξω απ᾽τη χὠρα μας ο Μαντέλης κι ο Βουλγαράκης. Γιατί όχι; Μόνο στο Big Brother θα ψηφίζουμε ηλεκτρονικά;
Γιατί δεν μας αφήνουν να ψηφίζουμε για ότι μας αφορά; Δύο χώρες μόνο σε όλη την Ευρώπη έκαναν δημοψήφισμα για την ένταξη στην Ε.Ε. (Δανία, Σουηδία) και οι δύο ψήφισαν όχι.
Τις τύχες μας και τη ζωή μας ελέγχουν απ᾽τη μία άχρηστοι άνθρωποι που έχουμε ψηφίσει οι μισοί από μας, αλλά πιο πάνω απ᾽αυτούς βρίσκονται άνθρωποι που δεν τους ψήφισε κανείς, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, ο πρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου κλπ. Κάποιοι που τους όρισαν (αν είναι δυνατόν) κάποιοι άλλοι και που σαν αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκούν από τις Βρυξέλλες, το χάος και η ανασφάλεια έχουν επικρατήσει παντού στην Ευρώπη. Και πως σκοπεύουν να λύσουν το πρόβλημα; Με μια απ᾽τα ίδια.
Δυο χρόνια τώρα όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι και κοινωνιολόγοι του κόσμου συμφωνούν στο ότι το μνημόνιο δε βγαίνει. Είναι λάθος απ᾽την πρώτη του πρόταση μέχρι την τελευταία. Δεν ασκείς τέτοια πολιτική αν θέλεις να σώσεις μια οικονομία, αλλά αν θάλεις να τη στραγγαλίσεις, να την καταστρέψεις, να της αφαιρέσεις κάθε δυναμική και να την χαρίσεις απλόχερα σε κάθε λογής siemens, deutsche telekom, hochtief κοκ.
Και τώρα πάλι αφού όλοι οι άχρηστοι του Πασοκ δεν τα καταφέρνουν, θέλουν να φτιάξουν τη Dream Team των άχρηστων πολιτικών με Σαμαρά, Μπακογιάννη, Καρατζαφέρη, Παπαρήγα, Τσίπρα και Παπανδρέου, να ενώσουν όλους τους επικίνδυνους κολλημένους κάτω από τον υπέρτατο σκοπό: να μην αφήσουν τίποτα όρθιο.
Γι᾽αυτό ας πολεμήσουμε για λίγη πραγματική δημοκρατία και αποκλείεται να μην καλυτερέψουν τα πράματα. Ας διεκδικήσουμε τον εξοστρακισμό

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Έλληνα

Αυτό που είναι πραγματικά τρομακτικό και ενδεικτικό του πόσο αλλοτριωμένοι είμαστε, είναι το πόσο ρηχοί έχουμε γίνει. Εδώ καίγεται η γούνα μας κι εμείς παραμένουμε τελείως επιφανειακοί και αποπροσανατολισμένοι.
Μας πήρε λίγο χρόνο, αλλά καταλάβαμε επιτέλους ότι έχουμε περάσει το κατώφλι της καταστροφής. Αντί λοιπόν να προσπαθήσουμε σοβαρά να βρούμε μία λύση, τι κάνουμε; Διαλέγουμε μια θεωρία απ᾽αυτές τις λίγες, που στοχευμένα μας πασάρουν κι αρχίζουμε: να φύγουμε απ´την Ευρώπη, να κουρέψουμε το δάνειο, να το μακρύνουμε, να το διαπραγματευτούμε, να το κηρύξουμε άνομο κ.ο.κ. Καταθέτουμε με περισσή ευκολία τη λύση και αλλάζουμε πλευρό.
Κάπου θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούν να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος, που θα μπορούν να βρεθούν μ´άλλους δέκα σαν κι αυτούς και να σκεφτούν, να ερευνήσουν, να συζητήσουν και να αποφασίσουν επιστημονικά και με γνώμονα το λαό, το πως πρέπει να προχωρήσει η χώρα από δω και πέρα. Σε κανένα θέμα τέτοιας φύσεως δεν υπάρχει μόνο μία λύση.
Με μια κυβέρνηση εχθρική προς το λαό, προς τους ανθρώπους που υπηρετεί, χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό, κάτι να μας εμπνεύσει και να μας οδηγήσει, να μας αλλάξει, κάτι που να μας αξίζει.
Φτωχοί θα είμαστε έτσι κι αλλιώς. Όμως καλύτερα φτωχοί και περήφανοι, παρά φτωχοί και ντροπιασμένοι

Κάντε ησυχία. Ξυπνάνε οι Έλληνες.

Οι Ισπανοί έβλεπαν την αποχαύνωσή μας και έκαναν αυτό που έπρεπε, για να μας ξυπνήσουν: μας έκραξαν. Κι ίσως να 'ναι αυτή η αιτία, που ίσως σήμερα στις 18:00 σε όλη την Ελλάδα, θα μαζετούμε όλοι, για να φωνάξουμε ότι μας πέφτει λόγος.
Είμαστε άνθρωποι, που αντί να απολαμβάνουμε τα χρόνια μας πάνω στη γη, αναγκαζόμαστε να τρέχουμε σαν τα χάμστερ στη ρόδα. Αντί να προοδεύουμε παράλληλα με την επιστήμη και την τεχνολογία, υποβαθμίζουμε τα όνειρά μας, προσπαθώντας απλώς να τη βγάλουμε καθαρή μέσα σ' ένα άδικό και ανθυγιεινό σύστημα, που κάποιοι έχουν τη δύναμη να ελέγχουν και να διαμορφώνουν.
Γιατί να μην απαιτήσουμε κάτι καλύτερο; Αφού αυτοί που μας υποσχέθηκαν ότι θα το κάνουν για μας δεν είναι άξιοι, γιατί να μην το κάνουμε εμείς για τα παιδιά μας;
Όλοι λοιπόν οι "αγανακτισμένοι" ας μαζευτούμε σήμερα Τετάρτη, 25 Μαίου στις πλατείες μας να δούμε τι θα κάνουμε.

Πληροφορίες στις σελίδες που έχουν φτιαχτεί γι' αυτό το σκοπό στο Facebook
Για όλη την Ελλάδα εδώ
Για το Ρέθυμνο εδώ

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Λίγη περηφάνια ζητάμε

Μια βουλή γεμάτη με κομπλεξικούς ανθρώπους, που δεν έχουν καμία συναίσθηση της εποχής που ζούμε, όπως και το σύνολο των πολιτικών. Αν ακούσεις πως μιλάνε και πως κοκορεύονται, πετάνε κακίες και σπόντες, δε βλέπεις διαφορά απ᾽ότι 20 ή 10 χρόνια πριν. Ενώ όλα τα άλλα έχουν αλλάξει. Η οικονομική μας κατάσταση, η ψυχολογία μας, τα όνειρα και οι φόβοι μας, τα προβλήματα και η αυτοεκτίμησή μας, το περιβάλλον, οι καθημερινότητά μας, όλα έχουν αλλάξει κι αυτοί οι ίδιοι απαράδεκτοι, ανίκανοι, επικίνδυνοι κομπλεξικοί, με τις ίδιες πρακτικές. Να διαπραγματεύονται το μέλλον μας κεκλεισμένων των θυρών. Μας κρύβουν την αλήθεια, μέχρι να μην μπορούν να κάνουν αλλιώς, για το χρέος, για το μνημόνιο, για το μελλον, για τους φόρους, για όλα. Τους 'εβγαλε στη φόρα το Spiegel ότι έχουν μυστική συνάντηση για το μέλλον της Ελλάδας κι αυτοί, για ώρες μετά, το διαψεύδανε, μέχρι που αναγκάστηκαν να το παραδεχτούν.
Και κανείς τους δεν κάνει τίποτα. Η Βάσω Παπανδρέου κι ο Λοβέρδος λένε καμιά αντίθετη γνώμη και νομίζουν ότι έχουν κάνει επανάσταση. Αλλά εκεί που έχουμε φτάσει, που κανείς δεν έχει το θάρρος να απαιτήσει τα αυτονόητα, θα τρέξουμε πίσω απ' τον πρώτο Λοβέρδο, που βγήκε ύστερα από τόση κοροιδία που έχουμε φάει, να το παίξει αγανακτισμένος.
Κι όμως έχουν ρίξει τόσο πολύ το επίπεδο, που πλέον δε ζητάμε πολλά, μόνο λίγη ειλικρίνεια (και λίγη πραγματική δημοκρατία). Πέστε μας την αλήθεια και αφήστε μας να πούμε και μεις τι θέλουμε. Μας ρίξατε να κολυμπήσουμε μέσα στα σκατά χωρίς να το θέλουμε, αφήστε μας τουλάχιστον να πούμε αν θέλουμε να κολυμπήσουμε μπρούμυτα ή ανάσκελα.
Έστω και την τελευταία στιγμή ας αποφασίσει αυτή η πουλημένη κυβέρνηση να κοιτάξει λίγο τους Έλληνες. Ας προσπαθήσουν να μας δώσουν πίσω λίγη απ' την αυτοεκτίμησή μας , λίγη περηφάνια. Είμαστε που είμαστε καταχρεωμένοι, γιατί πρέπει να είμαστε και ξεφτιλισμένοι;
Το' χω ξαναπεί και θα το ξαναπώ: Και οι Κουβανοί ζούσανε μέσα στη φτώχια, αλλά ήταν υπερήφανοι, γιατί έδιωξαν τη χούντα, εναντιώθηκαν στο Γολιάθ και ήταν κύριοι του εαυτού τους. Εμείς και τη χούντα φέραμε και σκύβουμε το κεφάλι στον καθένα και κύριοι του εαυτού μας δεν είμαστε και ζούμε την απόλυτη φτώχια. Τι άλλο θέλουν για να καταλάβουν ότι κάνουν κακό στη χώρα;
Και το χειρότερο είναι ότι δε φαίνεται κανείς ικανός ή διαθέσιμος να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα. Εκτός απ᾽αυτό το blog βέβαια...

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Με αφορμή το θάνατο της κοπέλας απ᾽ το αλκοόλ...

Πως να χαρακτηρίσεις μια κοινωνία που θεωρεί ως κακιά στιγμή το να πεθαίνει ένα παιδάκι από κροτίδα ή από μπαλωθιά; Πώς να χαρακτηρίσεις τους ανθρώπους που επιτρέπουν σε ανήλικα παιδιά να κυκλοφορούν σε μαγαζιά, που ακόμα κι οι μεγάλοι αποφεύγουν να επισκεφτούν, επειδή δεν αντέχουν την ποιότητα των ποτών;
Σε μια πόλη λοιπόν που αυτά τα μαγαζιά είναι κράτος, που δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και μπορεί να σε σκοτώσουν, γιατί τους σκούντηξες (υποθ. Χορευτάκη), σε μια πόλη που οι πολιτικοί χρησιμοποιούν την επιρροή τους για να αποφυλακίζουν εμπόρους ναρκωτικών (υπόθ. Κεφαλογιάννη), σε μια πόλη σαν το Ρέθυμνο, έχουμε το θράσος να καταδικάζουμε με περισσή ευκολία όποιον μας συμφέρει ή όποιον μας υποδείξουν.
Όλοι γνωρίζουμε τις τραγικές ελλέιψεις που έχει το νοσοκομείο Ρεθύμνου, και σε έμψυχο και σε άψυχο υλικό. Απαιτούμε όμως από όλους όσους δουλεύουν ή προσφέρουν εκεί, να είναι τέλειοι, ακόμα κι αν το κράτος τους βάζει συνέχεια τρικλοποδιές κι εμείς τους περιφρονούμε συνέχεια.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ιατρικές ευθύνες για το χαμό της Στέλλας Ακουμιανάκη, γιατί δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε ιατροδικαστής. Κάτι όμως που κανείς δεν αρνείται, είναι ότι αυτή η κοπέλα είχε καταναλώσει πολύ μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Και δεν μας απασχολεί πώς είναι δυνατόν έφηβοι 15 χρονών να κυκλοφορούν σε νυχτερινά μαγαζιά και να σερβίρονται βαριά αλκοολούχα ποτά, δεν μας απασχολεί πως είναι δυνατόν ανήλικοι να κατεβαίνουν με αυτοκίνητα και όπλα απ᾽τα χωριά για να διασκεδάσουν, μας απασχολεί να ρίξουμε τις ευθύνες στους γιατρούς.

Αν πιστεύουμε ότι οι γονείς της κοπέλας έκαναν καλή δουλειά, αν πιστεύουμε ότι η αστυνομία κάνει καλή δουλειά, αν πιστεύουμε ότι οι μαγαζάτορες κάνουν καλή δουλειά κι αν είμαστε σίγουροι ότι ο δήμος κάνει σωστά τη δουλειά του, τότε, ναι, πάμε να λυντσάρουμε τους γιατρούς...

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Όχι άλλο χρέος

Απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ζούσαμε σε περίοδο λιτότητας. Έχω πληρώσει ακριβά τη δωρεάν παιδεία, το ίδιο και τη δωρεάν υγεία. Πληρώνω όλη μου τη ζωή φόρους για κανάλια που δε βλέπω, πληρώνω κλήσεις όταν κοιμάμαι στις παραλίες μου, πληρώνω εξωφρενικά διόδια για να χρησιμοποιήσω ελεεινούς δρόμους και εμφανίζω εισόδημα τρεις φορές μεγαλύτερο απ' την πλειοψηφία των γιατρών και των επιχειρηματιών.
Και τα έκανα όλα αυτά για να καταφέρω να παραδώσω αυτό το άθλιο κράτος σε μια οικονομική χούντα, που για να συνεχίζει να δίνει λεφτά για το μισθό μου σ' αυτούς τους προδότες, τους ξεφτιλισμένους πολιτικούς, που δυσανασχετούν αν δεν τους αφήσουν να φάνε με την ησυχία τους,πρέπει να πάρει στα χέρια της τα πιο όμορφα μέρη αυτού του τόπου, τις πιο νευραλγικές επιχειρήσεις, τα πιο ιερά μου δικαιώματα, οτιδήποτε θεωρεί αξιόλογο.
Το χειρότερο απ' όλα όμως είναι ότι μ' έχει ξεγυμνώσει από την αξιοπρέπειά μου. Έχει στερήσει τη χώρα μου από αξιόλογους ηγέτες, από περήφανους πολίτες, από κυριαρχικά δικαιώματα, από παρόν και μέλλον, από προσμονή κι ελπίδα.
Και μ' έχει κάνει τόσο άβουλο και πειθήνιο ακροατή του Πρετεντέρη, που δε μου περνάει καν απ' το μυαλό να τους πω ότι τα λεφτά που ζητάνε να τους επιστρέψω, δεν τα έχω πάρει εγώ. Αυτοί το ξέρουν ότι δεν τα χω πάρει εγώ, εγώ το ξέρω ότι δεν τα χω πάρει εγώ, κι όμως διατάζουν και υπακούω σαν να τα έχω πάρει εγώ.

Αν αρχίσω λοιπόν ν' ασχολούμαι λίγο λιγότερο με το facebook και την τηλεόραση και αρχίσω να ενημερώνομαι για το πως μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου, ίσως να πέσω πάνω στα παραδείγματα της Αργεντινής και του Ισημερινού, ίσως να μάθω ονόματα όπως Ραφαέλ Κορέα, Ερίκ Τουσέν και φράσεις όπως άνομο χρέος, λογιστικός έλεγχος, κοινωνική αλληλεγγύη και άλλες πολλές.

Ας πληρώσει ο καθένας τα λάθη του. Όχι εγώ για όλους.

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Κερατέα - Πόσο ακόμη;

Έχουμε συνηθίσει τα πάντα. Την τρόικα, τον Πάγκαλο, τους ανίκανους, τους ψεύτες, τους εαυτούς μας...Δε θα συνηθίζαμε την Κερατέα; Ξέρουμε πλέον ότι υπάρχει ένα μέρος στην Αττική, όπου οι άνθρωποι βρίσκονται σε εμπόλεμη ζώνη κι αυτός ο πόλεμος έχει μονοπωλήσει τόσο πολύ καιρό την καθημερινότητά τους, που τους έχει σημαδέψει πλέον. Το μόνο που μένει είναι να τους βομβαρδίσουν κιόλας, να ζούνε με το φὀβο της σειρήνας.
Που και άδικο να έχουν, και τρελοί να είναι, δεν ξεκινάς πόλεμο με τους πολίτες σου (σαν light Καντάφι δηλαδή). Προσπάθησες μία, δύο, τρεις, βλέπεις ότι όλη η χώρα είναι εναντίον σου, ε, άστο να πάει στο διάολο. Δε θα σας κατηγορήσει κανείς για πιο κότες απ᾽οτι είσαστε τώρα. Έχετε υποκύψει σε όλες τις πιέσεις που έχετε δεχτεί, από Αμερικάνους, Ευρωπαίους, Τούρκους, εταιρίες, επιχειρηματίες, δεν πειράζει να υποκύψετε και μια φορά στη βούληση του λαού σας, που δε ζητάει να του κάνετε κάτι, απλώς να μην του κάνετε κακό.
Αλλά ακόμα και τώρα, ύστερα από όλη αυτή τη δυστυχία, στην οποία έχετε βυθίσει τη χώρα, επιμένετε να ενεργείτε με γνώμονα τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, των τραπεζών, των αγορών και όχι με των πολιτών. Για πόσο ακόμη;

Παρακάτω θα δείτε ένα θλιβερά αστείο βίντεο από την καθημερινότητα της Κερατέας. Παρακολουθήστε το μέχρι τέλους.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.

Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.

Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.

Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.

(Παρμενο αυτουσιο απο την ιστοσελίδα του ντοκυμαντέρ. Φαίνεται πολύ αξιόλογη προσπάθεια. Αξίζει το χρόνο μας )

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Κανείς δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός

Αυτό είναι που ξεχνάμε. Μας έχουν μάθει να χωρίζουμε τον κόσμο σε στρατόπεδα. Έτσι δουλεύει το σύστημά τους. Εμείς είμαστε οι προοδευτικοί, αυτοί είναι οι συντηρητικοί, εμείς οι καλοί, αυτοί οι κακοί, εμείς οι έξυπνοι, αυτοί οι βλάκες, εμείς οι μάγκες, αυτοί οι φλώροι, εμείς οι Έλληνες, αυτοί οι οχτροί. Σε όλη μας τη ζωή διαλέγουμε στρατόπεδα, αλλά ξεχνάμε αυτό που βλέπουμε στον ίδιο μας τον εαυτό: Τα πράγματα και οι καταστάσεις αλλάζουν συνέχως και δεν μπορείς να βάζεις ταμπέλες και να κρίνεις σύμφωνα μ' αυτές. Κι αυτοί που το κάνουν, είτε έχουν συμφέρον, είτε δεν καταλαβαίνουν ότι τους έχουν αλλοιώσει τη σκέψη.
Είμαστε όλοι άνθρωποι, αυτό είναι το μόνο πράγμα που έχουμε όλοι κοινό και όλους πρέπει να τους βλέπουμε έτσι. Κι ο έξυπνος θα κάνει βλακεία, κι ο κακός θα κάνει κάτι καλό, κι ο γενναίος θα δειλιάσει, όλα είναι ρευστά και σχετικά. Και εξαρτώνται από τις εμπειρίες του καθενός. Κι εγώ έχω πει κι έχω γράψει για τους φασίστες τα όσα. Γνώρισα όμως πρόσφατα κάποιον που μένει στο κέντρο της Αθήνας. Χωρίς λεπτομέρειες πολλές σας λέω ότι κάτω από το σπίτι του επιτέθηκαν στη 14χρονη κόρη του πέντε μετανάστες, τη χτύπησαν και της πήραν κινητό και λάπτοπ. Ο άνθρωπος δεν είχε ποτέ καμία σχέση με δεξιούς ή φασίστες, αλλά μου είπε "Αν γινόταν αύριο το πρωί να τους έπαιρναν όλους από δω και να τους έστελναν πίσω, θα ήμουν ευτυχισμένος. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι."
Λυπάμαι, αλλά αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορώ να τον πω φασίστα, γιατί δεν έχω ζήσει αυτά που ζει αυτός και δε θα 'θελα να τα ζήσω.
Άρα που καταλήγουμε; Στο ότι δεν πρέπει απλώς να βάζουμε ταμπέλες και να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας. Ο εχθρός είναι η εξουσία, που εκμεταλλέυεται τον άνθρωπο και τον βλέπει σαν εργάτη, σαν ψηφοφόρο, σαν καταναλωτή, αλλά όχι σαν άνθρωπο.
Χρέος λοιπόν όσων έχουν ακόμα σώας τας φρένας σ' αυτή την παράλογη καθημερινότητα που ζούμε, είναι να προσπαθήσουν να ενώσουν τον κόσμο στην προσπάθεια να γκρεμιστεί αυτό το σύστημα κι αυτό θα γίνει μόνο με μαζικότητα κι όχι με διαχωρισμούς.
Ο τοίχος θα πέσει αν τον σπρώξουμε όλοι μαζί.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Μόνο ο Καντάφι έχει δικαίωμα να σκοτώνει τους Λίβυους

Έχουμε ζήσει γεγονότα κοσμοιστορικά τελευταία: ο ένας μετά τον άλλο οι καταπιεσμένοι λαοί της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής εξεγείρονται, ζητώντας να τους αντιμετωπίζουν σαν ανθρώπους. Δεν μπορείς παρά να χαίρεσαι όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, όταν βλέπεις ανθρώπους να ξυπνάνε και να διεκδικούν καλύτερες και πιο ανθρώπινες συνθήκες.
Δεν μπορώ παρά να θαυμάσω τον τρόπο με το οποίο αυτό έγινε στην Αίγυπτο, το πως χειρίστηκε το θέμα ο στρατός και πώς τελικά έληξε αυτή η μοναρχία με ελάχιστες απώλειες.
Στη Λιβύη πάλι έγινε το ακριβώς αντίθετο, από ένα διεφθαρμένο χουντικό συνταγματάρχη, φίλο μέχρι πρότινος και της Ελλάδας και της Γαλλίας και της Ιταλίας. Αντί λοιπόν ο Καντάφι να αποδεχτεί ότι τέλειωσε το παιχνίδι, άρχισε να πολεμάει το λαό του. Και δε μιλάμε για ΜΑΤ και ασφαλίτες, μιλάμε για αεροπορικούς βομβαρδισμούς και επιδρομές με άρματα μάχης.
Εκεί λοιπόν αγανάκτησα κι αναρωτήθηκα:'Που είναι αυτός ο ΟΗΕ κι οι Αμερικανοί, που ξέρουν να μπουκάρουν στις χώρες με κάθε απίθανο πρόσχημα και τώρα που οι άνθρωποι σφαγιάζονται από τον ίδιο τους τον αρχηγό, κάνουν τις πάπιες;' Κι ούτε είδα να οργανώνεται κανένα συλλαλητήριο εναντίον του σοσιαλιστή Καντάφι από όλους αυτούς που κόπτονται για την ειρήνη. (για την Ελλάδα μιλάω)
Με το που άρχισαν όμως να βομβαρδίζουν οι αδίστακτοι ιμπεριαλιστές, αμέσως αγανακτήσανε όλοι, γιατί σκοτώνονται άμαχοι, γιατί δε νοιάζονται για το λαό, αλλά για τα πετρέλαια κλπ κλπ. Ο κόσμος γύρω αλλάζει και κάποιοι μένουν κολλημένοι στα ίδια και στα ίδια, στα ίδια συνθήματα, στις ίδιες πρακτικές. Δεν λέω ότι δεν θέλουν να βάλουν χέρι στα λεφτά αν μπορούν (αλίμονο, καπιταλιστές είναι).
Το θέμα αυτής της ανάρτησης είναι ότι κάποιους δεν τους νοιάζει αν οι Λίβυοι δολοφονούνται από τον Καντάφι, τους νοιάζει να μη σκοτώνονται από τους Αμερικανούς. Δεν τους νοιάζει αν στη Βιρμανία σε βάζουν φυλακή αν ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, αρκεί να μην πάνε να βοηθήσουν οι Αμερικάνοι.
Όλοι είμαστε άνθρωποι και αξίζουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Κανείς δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται, κανείς δεν πρέπει να σκοτώνει. Αυτό είναι το νόημα.
Το καλό με το να μην είσαι ενταγμένος (ή κολλημένος ή πουλημένος) σε κόμματα, είναι ότι μπορείς να εκφράσεις την πραγματική δική σου άποψη (και να κριθείς γι' αυτή βέβαια)

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Οι δημοσιογράφοι με ποιους ειναι;

Καλά, οι δημοσιογράφοι γιατί απεργούν; Πως ακριβώς υπηρετούν το λαό όταν η Αθήνα φλέγεται κι εμείς βλέπουμε master chef; Ζούμε στιγμές ιστορικές και ξέρουμε περισσότερα για τη Λιβύη παρά για την Ελλάδα. Κανένας απεργοσπαστης ρε παιδιά;
Κατα τ´ αλλα εδώ στο Ρέθυμνο πάλι η ξεφτίλα με δυο πορείες που ούτε καν να καταλήξουν στο ίδιο σημείο δεν καταδεχονται. Όλοι αυτοί που θέλουν ν´αλλαξουν τον κόσμο, μήπως καλύτερα ν´αλλαξουν πλευρό;
Ο κόσμος θέλει να κάνει πράγματα για να νιώσει υπερήφανος κι αξιοπρεπής, αλλά τα κομματοσκυλα κι οι εργατοπατερες στην κοσμαρα του

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Μήπως έφτασε η ώρα;

Μήπως έφτασε η ώρα να σταματήσουμε την κατηφόρα και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας; Έχουμε έναν τεράστιο τοίχο μπροστά μας, εχουμε μαζευτεί εκατομμύρια μπροστά του κι αντί να κάνουμε όλοι μαζί μια κίνηση να τον πετάξουμε κάτω, καθόμαστε και πετάμε πετραδάκια.
Αυτό που λείπει από την κυβέρνηση, από τους δημοσιογράφους, από τους πολιτικούς, από τους συνδικαλιστές, από όλους εμάς, είναι ΑΡΧΙΔΙΑ. Κανείς δεν έχει τ' αρχίδια να κάνει αυτό που πρέπει.
Προτείνω λοιπόν το εξής: Ας αφήσουμε όλοι κάτω τα πετραδάκια που κρατάμε, ας διώξουμε απ' τα κεφάλια μας όλους αυτούς που έχουν συμφέρον να χωρίζουν τον κόσμο σε πιστούς και άπιστους, φασίστες και αριστερούς, πλούσιους και φτωχούς. Δεν είναι εχθρός μας ο μουσουλμάνος, ο βάζελος, ο αμερικάνος, ο χρυσαυγίτης. Είμαστε όλοι εναντίον του τέρατος που λέγεται καπιταλισμός και με άξονα το χρήμα κάνει τον άνθρωπο απάνθρωπο.
Ήρθε η ώρα να ξεκινήσει ο πόλεμος. Κι αφού δεν υπάρχει κανένα κόμμα ή οργάνωση ή πρόσωπο που να μπορεί ή να θέλει κάτι τέτοιο, ας αρχ'ισει από τους καναπέδες κι απ' την οθόνη μας:
Ζητάω από όλους τους bloggers, facebookers, tweeters κλπ κλπ να σταματήσουν να πετάει ο καθένας το δικό του πετραδάκι. Ας ξεκινήσουμε όλοι να ανεβάζουμε την ίδια ανάρτηση με τον ίδιο τίτλο π.χ. "Δεν τα φάγαμε μαζί, δεν τα πληρώνουμε μαζί." με σκοπό να δημιουργήσουμε κάτι μαζικό. Να γίνει όλη η ελληνική μπλογκόσφαιρα μια ανάρτηση, που θα προετοιμάσει το ξέσπασμα. Αξίζει να προσπαθήσουμε. Κανένας άλλος δεν πρόκειται να μας βοηθήσει να βγάλουμε τις αλυσίδες...

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Εθελοντικό Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο Ρέθυμνο

Τελικά ίσως και να υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν όλους τους ανθρώπους, είτε Έλληνες είτε μετανάστες και μάλιστα χωρίς να τους το υπαγορεύει κανείς. Εδώ και 2,5 χρόνια λοιπόν λειτουργεί στο Ρέθυμνο το εθελοντικό ιατρείο, το οποίο απευθύνεται σε οποιονδήποτε δεν έχει πρόσβαση στο καταπληκτικό ελληνικό σύστημα υγείας.

Αυτ'η τη στιγμή το ιατρίο έχει περιθάλψει πάνω από 1500 ασθενείς, έχει εμβολιάσει πάνω από 300 παιδάκια, που αν δεν υπήρχε μάλλον δεν θα εμβολιάζονταν ποτέ, και η απήχησή του συνεχώς αυξάνεται.
Θα μου πείτε: καλό το ιατρείο, αλλά δεν βοηθάει στο ν' αλλάξει το σάπιο σύστημα. Βοηθάει όμως στο να θυμηθούμε αυτό που ο καπιταλισμός μας έχει κάνει να ξεχάσουμε: ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και οι βασικές μας ανάγκες είναι οι ίδιες.

Αξίζει να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του εδώ, όπως επίσης αξίζει να κάνετε κάποια δωρεά οποιασδήποτε μορφής.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Νομική: Ο τάφος του ασύλου

Συνεχίζοντας στο πνεύμα της προηγούμενης ανάρτησης, θα πω ότι η αριστερά ξεφτυλίζεται με αυτές τις κινήσεις. Αποφασίσανε κάποιοι ¨αγωνιστές¨ να βάλουν τους δυστυχισμένους τους μετανάστες μπροστά, να τους νοικιάσουν πούλμαν, να τους αγοράσουν εισιτήρια και να τους πάνε να τους αφήσουν στο χωράφι του παππού τους, στη Νομική. Όλοι αυτοί που έχουν πάρει εργολαβία τους μετανάστες αν δεν είναι υποκινούμενοι, τότε ειναι τρομερά ηλίθιοι και άχρηστοι γι᾽αυτό που έχουν αναλάβει εργολαβικά να κάνουν.
Για να μην ξεχνάμε τ᾽αυτονόητα, πρέπει να πούμε ότι όντως οι μετανάστες ζουν μια κόλαση στη χώρα μας, όπως άλλωστε κι εμείς οι ίδιοι. Εννοειται ότι είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει κάτι. Αλλά οι δήθεν αγωνιστές του σήμερα δε θέλουν να βουτήξουν το δαχτυλάκι τους στο νερό. Αυτό θα το κάνουν άλλοι. Αυτοί είναι εκεί για να τους σπρώξουν.
Απ᾽όσο γνωρίζω η μεταναστευτική πολιτική της χώρας δεν πηγάζει από τη Νομική στη Σόλωνος. Πηγαίντε τους λοιπόν στο υπουργείο εσωτερικών ή στο εξωτερικών ή κάπου που να έχει σχέση με το πρόβλημά τους. Εγώ δεν δέχομαι ότι μπορεί ο οποιοσδήποτε άλλος, εκτός από τους φοιτητές, να κάνει κάτι τέτοιο σ´ένα πανεπιστημιακό χώρο. Υπάρχουν πολλές δυσαρεστημένες ομάδες πληθυσμού αυτή τη στιγμή στη χώρα. Δε γίνεται να πιάσουμε όλοι από ένα πανεπιστήμιο και να το κλείσουμε για πάρτη μας.
Η μία δικαιολογία είναι ότι οπουδήποτε αλλού θα τρώγανε ξύλο. Επηρεασμένοι είμαστε όλοι από την εικονική πραγματικότητα μου φαίνεται. Ακόμα κι οι αριστεροί θελουν να αγωνίζονται εικονικά, μην τυχόν κι ανοίξει καμιά μύτη. Να πολεμήσουμε, ν´αντισταθούμε, αλλά μη φάμε και καμιά σφαλιάρα. Αν κύριοι εργολάβοι των μεταναστών θέλετε τόσο πολύ να τους βοηθήσετε, πηγαίνετέ τους σ´ένα οποιοδήποτε εγκαταλελειμμένο κτίριο και καθίστε απ᾽έξω να τους περιφρουρείτε να μην τους πειράξει κανένας.
Αν αύριο αποφασίσουν οι αριστερόχειρες ή οι Βησιγότθοι ή οι μπασκετμπολίστες ότι αδικούνται σ᾽αυτή τη χώρα, μπορούν να καταλάβουν το Πολυτεχνείο και να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους.
Νομίζω ότι μ´αυτή την κίνηση έγινε σε μια μέρα αυτό που οι δεξιοί κι οι ακροδεξιοί παλεύουν τόσα χρόνια. Φτάσανε τον Έλληνα στο σημείο να εύχεται την κατάργηση του ασύλου.

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Ο κόσμος βράζει, η Ελλάδα κοιμάται

Ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο χειρότερο σημείο του. Ναι μεν συνεχίζει να εκμεταλλεύεται, να καταστρέφει, να στραγγαλίζει ανθρώπους, πόρους, δομές κλπ., όπως έκανε πάντα, αλλά τώρα δεν μπορεί να προσφέρει καν την ψευδαίσθηση ότι θα έρθει ένα καλύτερο αύριο, ούτε καν σ᾽αυτή την μικρή μειοψηφία, που το έκανε μέχρι τώρα. Γιατί τα πάντα είναι ρευστά. Πιο πιθανό φαίνεται να γκρεμιστεί το οικοδόμημα, παρά να αναστηλωθεί.
Είναι τέτοια η πίεση που έχει ασκηθεί στις κοινωνίες από την ασύδοτη ελευθερία της αγοράς κι από την αδηφαγία αυτών που εξουσιάζουν πολιτικά και οικονομικά, που σιγά σιγά ο κόσμος αρχίζει να αντιδρά. Πόση έκπληξη προκάλεσε πριν λίγο καιρό η αντίδραση των Βρετανών για τις αυξήσεις στην παιδεία; Οι γείτονές μας οι Αλβανοί πολιόρκησαν το πρωθυπουργικό μέγαρο και θρήνησαν τέσσερις νεκρούς, διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική διαφθορά.
Κι εμείς εδώ; Κοιμόοοοομαστε. Ας το πάρουμε απόφαση. Δεν είμαστε τόσο ¨του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει¨ όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Το πολιτικό και οικονομικό σύστημα μας έχουν κάνει τόσο ατομιστές, που δε βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας. Μας απασχολούν τόσο τα προβλήματά μας, που δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματά μας.
Κι αφήνουμε τους κοπρίτες ν᾽αλωνίζουν. Εξεταστικές και κόντρα εξεταστικές για να μάθουμε τελικά τι έγινε με τη Siemens και να έχουμε άτομα όπως Βουλγαράκης, Ρουσόπουλος, Μαντέλης, Τσουκάτος, Δούκας, Μπακογιάννη και πάρα πολλοί άλλοι, ξέροντας ότι ο Έλληνας καίγεται για τη δουλειά και τα λεφτά που δεν έχει, να προσποιούνται ότι πήραν το μήνυμα και προχωράνε την κάθαρση. Μπορούν πλέον να βάλουν τον καθένα μας για πλάκα στη φυλακή, κι αυτούς, τους έχουμε αφήσει μόνους τους να συνεδριάζουν για μήνες, όχι για να βρεθεί η αλήθεια, που είναι γνωστή πλέον σε όλους, αλλά για να συμφωνήσουν πως θα μας ρίξουν στάχτη στα μάτια, για να καλύψουν τα όργιά τους.
Και μετά εχεις την αριστερά, ένα εμετικό συνονθύλευμα από μεγαλομανείς δικτατορίσκους, που κατέχουν την πραγματική αλήθεια, είναι οι μόνοι που παλεύουν για το λαό και είναι ένας από τους βασικούς λόγους, που δεν αλλάζει το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα. Και πως ν᾽αλλάξει όταν έχεις 15 αριστερά κόμματα, που το καθένα ακολουθεί την πορεία του, χωρίς ΚΑΜΙΑ προσπάθεια να τα βρουν και να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τη χώρα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλη χώρα που η αριστερά να υπηρετεί τόσο αποτελεσματικά το σύστημα. Βάζει τον κόσμο σε ένα μόνιμο αναβρασμό, έτσι για να σηκώνει σκόνη και στην πραγματικότητα ελάχιστα γίνονται. Και τα λίγα που γίνονται οφείλονται στον ηρωισμό και την προσπάθεια των απλών μελών και όχι των ηγεσιών.
Έχουμε μπει εδώ και καιρό σε μια μαύρη περίοδο για όλους μας. Βλέπουμε ΠΑΣΟΚ και Νεα Δημοκρατια να συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο, αλλα απ᾽αυτούς δεν περιμένεις κάτι διαφορετικό. Απ᾽την αριστερά όμως περιμέναμε να καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης και ν᾽αλλάξει τον τρὀπο σκέψης και δράσης. Αντ᾽αυτού τα ίδια και τα ίδια. Τι έχει αλλάξει λοιπόν με την κρίση; Μόνο οι ζωές μας. Παίρνουμε λιγότερα λεφτά, μας διώχνουν από τις δουλειές, ακριβαίνουν τα πάντα, μας βάζουν φυλακή πιο εύκολα, μας δίνουν δάνεια πιο δύσκολα, αλλά όλοι αυτοί συνεχίζουν απτόητοι. Κινήσεις εντυπωσιασμού για να έχουν κάτι να κουβεντιάζουν. Θέλουν ν᾽αλλάξουν τον κόσμο με πορείες και φόρουμ και άλλα λόγια ν᾽αγαπιόμαστε. Και μη μου πεις κανείς για το Δεκέμβρη, γιατί δεν είχε καμία σχέση με την Αριστερά, αυτός ο αυθόρμητος ξεσηκωμός.
Κότες. Αυτό είναι. Ένας δεν έχει το θάρρος να πει ´Δε γίνεται ομολέττα χωρίς να σπάσεις αυγά. Και ξύλο θέλουμε και φωτιές και τρομοκρατία, τα πάντα για να ρίξουμε αυτό το σύστημα´. Δε γίνεται να γκρεμίσεις κάτι μόνο με φωνές. Αυτό είναι το νόημα.