Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Με αφορμή το ξύλο στο Ελλάδα Σερβία

Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να νιώθει ότι δεν είναι μόνος του. Νιώθει καλύτερα, πιο ασφαλής, όταν είναι μέσα σ᾽ένα κόμμα, μια ομάδα, μια χώρα, μια γειτονιά, μια ευρωπαική ένωση κλπ. Επίσης καλά νιώθει όταν με κάποιους απ᾽ὀλους αυτούς στο κόμμα ή στη γειτονιά έχει ένα δέσιμο παραπάνω. Το θέμα πάντα είναι με ποιους όρους συμβαίνει αυτό. Τι είναι αυτό που μας κάνει να συγγενεύουμε; η θρησκεία, η οικονομία, η γεωγραφική θέση, ο πολιτισμός, η παιδεία, τι;
Δεν είμαι έτοιμος να αφορίσω τους Σέρβους για μερικές μπουνιές, απλά με αφορμή των αγώνα, προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που κάνει τους Σέρβους αδέρφια μας; Είναι απλώς το γεγονός ότι είμαστε στην ίδια γειτονιά; Ή μήπως είναι το γεγονός ότι πιστεύουμε στο ίδιο ψέμα, έχουμε δηλαδή την ίδια θρησκεία; Ή μήπως έχουμε την ίδια κουλτούρα, όπως θέλουν να πιστεύουν όσοι θαυμάζουν τον Κουστουρίτσα. Ή όλα αυτά μαζί;
Θεωρώ ότι πρέπει τα κριτήρια να είναι διαφορετικά. Όπως δεν θεωρώ αδερφό μου και φοβερό άτομο όποιον έχει το ίδιο μηχανάκι με μένα ή υποστηρίζει την ίδια ομάδα, το ίδιο δε θεωρώ αδερφό μου κάποιον που πιστεύει στον ίδιο θεό. Προσωπικά αισθάνομαι περισσότερη συγγένεια με τους Αργεντίνους παρά με τους Σέρβους.
Και όσο για το ξύλο αυτό καθ᾽εαυτό, πιστεύω ότι οι Έλληνες μπορεί να έχουμε χίλια στραβά, αλλά πάνω στη φασαρία έιμαστε πολύ πιο άντρες απ᾽αυτούς τους ύπουλους

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Δολοφονία Γκιόλια: Τυχαίο; Δε νομίζω

Εννοείται ότι κάθε δολοφονία είναι ένα τραγικό γεγονός, άλλο ένα σκαλοπάτι προς τα κάτω. Όλοι λυπόμαστε γι᾽αυτό, αλλά όταν μπλέκεσαι σε πόλεμο, έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι μια σφαίρα (ή 18) μπορεί να είναι για σένα. Γι᾽αυτό το λόγο στεναχωριέμαι περισσότερο για τα δυο αδερφάκια που έπιασαν τη βόμβα στα Πατήσια, παρά για κάποιον, που είχε μπλέξει σε ένα πολύ άγριο πόλεμο, αυτόν των media και που, κατά τη γνώμη μου είχε κάνει επάγγελμα την παραπληροφόρηση και τη λασπολογία.
Γι᾽αυτό το λόγο είμαι κάπως επιφυλακτικός με την ταχύτητα με την οποία φρόντισαν όλοι να δείξουν τη ῾Σέχτα Επαναστατών῾. Θεωρώ ότι δεν είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που ζει παγιδεύοντας τους πάντες, που χρησιμοποιεί τις βρωμιές των άλλων, για να καλύψει τις δικές του, να χρησιμοποιήσει δυο παρόμοια όπλα ή να κρατάει ανθρώπους, που να βγάζουν ότι συμπέρασμα τους ζητήσει...Αλλά αυτός είμαι εγώ.
Κατά τ´άλλα, χτύπημα στην ελευθεροτυπία, προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης δημοσιογραφίας, ταρατατζουμ, ταρατατζουμ...

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Συνέντευξη ελληνίδας ακτιβίστριας που βρέθηκε στον Στόλο της Ελευθερίας για το σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας.


Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι η δολοφονική επίθεση εναντίον του Στόλου της Ελευθερίας ήταν «άμυνα» απέναντι σε τρομοκράτες και για να το δικαιολογήσει χρησιμοποιεί βίντεο -που τα ελληνικά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν- στο οποίο διακρίνονται ακτιβιστές του «Μαβί Μαρμαρά» να επιτίθενται στους ισραηλινούς κομάντος। Τι πραγματικά συνέβη;

Παρότι δεν ήμουν στο τούρκικο πλοίο, από τις γυναίκες της τούρκικης αντιπροσωπείας και της διεθνούς αντιπροσωπείας που συνάντησα στη φυλακή, αλλά και από τις μαρτυρίες των δύο Ελλήνων που επέβαιναν στο «Μαβί Μαρμαρά», η αλήθεια είναι η εξής: Οι Τούρκοι ακτιβιστές ήταν αποφασισμένοι με αυτοσχέδια όπλα και βάζοντας μπροστά τα ίδια τα σώματά τους, να αντισταθούν και να μην παραδώσουν το πλοίο στους ισραηλινούς. Ηταν απόλυτα δικαιολογημένοι να κάνουν κάτι τέτοιο, όχι μόνο γιατί ο στόχος μας ήταν να σπάσουμε τον αποκλεισμό της Γάζας αλλά και για να φανεί στην κοινή γνώμη ότι υπερασπίζονται το πλοίο τους από τους πειρατές. Τα πρώτα ζόντιακ που πλεύρισαν το τουρκικό πλοίο δεν κατάφεραν να ανεβάσουν τους κομάντος πάνω, γιατί οι ακτιβιστές τους πετούσαν καρέκλες και ό,τι άλλο έβρισκαν μπροστά τους.

Στο ψαχνό

Δοκίμασαν τότε δια αέρος με ελικόπτερα. Οι πρώτοι κομάντος εξουδετερώθηκαν και κλειδώθηκαν σε μια καμπίνα. Το Ισραήλ τότε ή θα έπρεπε ντροπιασμένο να εγκαταλείψει ή να χτυπήσει στο ψαχνό. Το ότι επέλεξε το δεύτερο δείχνει την άποψή του για τους ακτιβιστές, για τις διεθνείς αντιπροσωπείες και το διεθνές δίκαιο. Ακόμα και το διεθνές ναυτικό δίκαιο ορίζει ότι ένας καπετάνιος δεν παραδίδει το πλοίο του σε πειρατές. Και να είμαστε ξεκάθαροι ότι ήταν πειρατεία και εκδικητική λεηλασία αυτό που έγινε. Καλά έκαναν, λοιπόν, ήταν αυτοσχέδια τα όπλα που χρησιμοποίησαν, κομμάτια από ξύλο, κλειδιά και σφεντόνες, νόμιμα μέσα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και το πλοίο.

Πάνω στον έναν από τους τρεις κομάντος που αφοπλίστηκαν βρέθηκαν πλαστικοποιημένα χαρτιά με φωτογραφίες ακτιβιστών, είτε στελεχών του IHH ή άλλων προσώπων που ξεχώριζαν γιατί είχαν κάνει σκληρή δουλειά για την πρωτοβουλία. Ενας για παράδειγμα ήταν ο επονομαζόμενος «Τσε», ένα νεαρό παιδί με μούσια και ένα αστέρι στο μπερέ του που ξεχώριζε στην αποστολή. Τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο. Δύο ή τρία στελέχη του IHH δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, οι υπόλοιποι πάνω στη συμπλοκή. Μία από τις γυναίκες στη φυλακή, μας είπε ότι ο άντρας της πέθανε στα χέρια της πυροβολημένος στο μέτωπο, η ίδια του έκλεισε τα μάτια, και μετά είχαν το θράσος να τη φωνάξουν να αναγνωρίσει το πτώμα από φωτογραφία του νεκρού. Ποιος μπορεί να μιλάει για βία!

«Σφενδόνη»

Από τις 11 το βράδυ, το ραντάρ του «Σφενδόνη» είχε εντοπίσει ισραηλινά πλοία. Τότε ξεκινούσε η επιχείρηση. Απευθύνθηκαν στο Σφενδόνη, μας είπαν ότι είμαστε σε ύδατα προστατευόμενα από το Ισραήλ, πείτε μας πόσοι επιβαίνουν, πόσοι άντρες, πόσες γυναίκες. Η απάντηση του πλοιάρχου ήταν ότι είμαστε σε διεθνή ύδατα και έχουμε ένα πλοίο με δημοσιογράφους και άλλους διακεκριμένους ανθρώπους. Εκεί διακόπηκε η συνομιλία. Μας ακολουθούσαν δια θαλάσσης και αέρος, μία μεγάλη φρεγάτα πίσω με σβησμένους τους προβολείς και ελικόπτερα.

Ηταν μια πλήρης στρατιωτική επιχείρηση από τη μεριά του Ισραήλ. Διακρίναμε το «Μαβί Μαρμαρά» μπροστά, είχαμε χάσει το «Ελεύθερη Μεσόγειος» από δεξιά και το άλλο εμπορικό από τα αριστερά. Κάποια στιγμή μας πλησίασαν δύο ζόντιακ και πάρα πολύ γρήγορα ανέβηκαν με γάντζους. Πέταξαν δύο κρότου λάμψης μέσα στο πιλοτήριο όπου ήμασταν όλοι, πυροβόλησαν με πλαστικές σφαίρες και κατέλαβαν το πιλοτήριο. Ο καπετάνιος και ο βοηθός του, που αρνούνταν να παραδώσουν το πλοίο και να συνεργαστούν, ξυλοκοπήθηκαν.

Τι αντιμετωπίζει ένας κρατούμενος του Ισραήλ;

Μας ανέβασαν στο πάνω κατάστρωμα, μας πήραν κινητά και ό,τι ηλεκτρονικές συσκευές είχαμε, όσοι προσπάθησαν να αντισταθούν έφαγαν ξύλο. Τους φωνάζαμε «ντροπή, είστε φασίστες, παραβιάζετε τα ανθρώπινα δικαιώματα» και μας απαντούσαν με αλαζονεία και κυνισμό ότι «δεν έχετε δικαιώματα εδώ».

Παρά την τρομοκρατία, δεν το βάζαμε κάτω. Ακολούθησε μια ηρωική προσπάθεια παθητικής αντίστασης από τον Πολ Λαρούντι ο οποίος, αφού χτυπήθηκε γιατί κρυβόταν, έπεσε στη θάλασσα. Οταν τον «ψάρεψαν» μετά μισή ώρα, τον χτύπησαν πάλι. Μας κατέβασαν κάτω για να μην πηδήξουμε στη θάλασσα κι άλλοι και μας κράτησαν εκεί μέχρι να φτάσουμε στο Ασντόντ. Υπήρξαν κι άλλα παραδείγματα παθητικής αντίστασης. Είχαμε κρύψει ένα κινητό στις γυναικείες τουαλέτες, κατάφερε να μπει ο Χάλεντ, ο Παλαιστίνιος της Ιορδανίας και να μιλήσει πριν τον πάρουν είδηση. Ενας δημοσιογράφος του Αλ Τζαζίρα είχε καταφέρει να κρύψει μια συσκευή που έπιανε κανάλι 16 και τραγουδούσαμε για να μπορεί να μεταδίδει χωρίς να το καταλάβουν. Ηταν κάποιες μορφές αντίστασης.

Η κράτησή μας στο Ασντόντ ήταν από τις χειρότερες εμπειρίες. Οταν κατεβήκαμε, παντού είχε δυνάμεις καταστολής και κάμερες και φωτογράφους που μας τραβούσαν. Ηταν κυριολεκτικά βιομηχανία ανάκρισης. Μας καλούσαν να υπογράψουμε ότι δεχόμαστε να απελαθούμε ή να πάμε στη φυλακή. Ολοι απαντούσαμε ότι δεν υπογράφουμε τίποτα, ότι στην Ελλάδα έχουμε ιστορία να μην υπογράφουμε χαρτιά. Μας ακολουθούσαν συνέχεια σαν βδέλλες νεαροί της Μοσάντ, μας έκαναν σωματικούς ελέγχους συνέχεια, ξανά φωτογραφίες, ξανά δαχτυλικά αποτυπώματα, ξανά ερωτήσεις αν θα υπογράψουμε. Μετά αναμονή στην κλούβα, μετά η φυλακή. Εκεί, τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.

Από τη μια χαρήκαμε που ήμασταν μαζί με μέλη των άλλων αντιπροσωπειών -με γυναίκες από τη Τουρκία, τη Χιλή, το Κουβέιτ, την Ινδονησία, τη Μαλαισία, την Αλγερία και πολλές ευρωπαϊκές χώρες- από την άλλη εκεί μάθαμε ότι θρηνούσαμε νεκρούς. Γρήγορα οργανωθήκαμε και ζητήσαμε τους πρέσβεις και καλύτερες συνθήκες. Τη δεύτερη μέρα άρχισαν τα πράγματα να αλλάζουν, φαινόταν ότι οι ισραηλινοί είχαν μια καυτή πατάτα στα χέρια τους. Την επόμενη μέρα μας πήγαν άρον άρον στο αεροδρόμιο να φύγουμε.

Ποια ήταν η στάση της ελληνικής κυβέρνησης;

Η ελληνική πρεσβεία ήρθε για να μας βοηθήσει. Αυτό, όμως, δεν ξεπλένει τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης που κάνει πλάτες στο Ισραήλ στην πολιορκία της Γάζας. Αν το Ισραήλ δεν είχε τη στήριξη των κυβερνήσεων, ανάμεσά τους και της ελληνικής, δε θα μπορούσε να δολοφονεί όπως το κάνει. Η ελληνική κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τη ψύχρανση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας για να αναβαθμίσει το δικό της ρόλο και σχέσεις με το κράτος τρομοκράτη.

Μάθαμε πως όταν ήμασταν εκεί, ήταν σε εξέλιξη κοινές ελληνοϊσραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις, οι οποίες διακόπηκαν μετά το μακελειό για τα μάτια του κόσμου.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διακόψει πλήρως τις σχέσεις της με το Ισραήλ και να φέρει πίσω τα πλοία και τα πράγματα -φωτογραφικές μηχανές, κάμερες, διαβατήρια, προσωπικά αντικείμενα- που μας έκλεψε το Ισραήλ, απαίτηση που διατυπώσαμε στο τέλος της πορείας της Πέμπτης οι ακτιβιστές που ήμασταν εκεί και πήγαμε στη Βουλή και συναντήσαμε τον Πετσάλνικο.

Μέσα στους στόχους είναι ότι θα συνεχίσουμε σε όλα τα μέτωπα, με δικηγόρους για να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα, με νέες αποστολές που θα έχουν ξανά πίσω τους αυτό το δυνατό κίνημα αλληλεγγύης που στήριξε με κάθε τρόπο την προσπάθεια. Μέχρι να ελευθερωθεί η Παλαιστίνη.

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Στη χώρα που όλα είναι ανάποδα...

Οι πιλότοι της ΠΑ ως απάντηση στις χθεσινές έντονα αποδοκιμαστικές δηλώσεις του ΥΕΘΑ Ευάγγελου Βενιζέλου για την "λευκή" απεργία που έκαναν, έστειλαν στο defencenet.gr την ακόλουθη επιστολή-μαρτυρία την οποία και παραθέτουμε αυτούσια:...

«Αυτή την "δουλειά" δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα...Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο...το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε... να πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο.

Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό. Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην προσφορά στην πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο να αφοσιωθούμε στην λατρεία μας... στην "δουλειά" μας.

Σε μια "δουλειά" που πριν φύγουμε το πρωί φιλάμε την οικογένεια και πάμε για απογείωση.

Σε μια "δουλειά" που στο αεροδρόμιο αφήνουμε τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητο για να μην χρειαστεί αργότερα να σπάσει κάποιος το παράθυρο του οδηγού για να το γυρίσει στα σπίτια μας.

Σε μια δουλειά που ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακά για να συντηρήσω την οικογένεια μου με την γυναίκα μου να δουλεύει και εκείνη. Η "σπάταλη" ζωή μας; Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι....

Θα κάναμε ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνομε όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους. Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν "κλείσουν" τα σπίτια μας. Ο λόγος; Η εξάρτηση της πτήσης, η υπερηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου» το "πανί" στο οποίο ορκιστήκαμε, και την ευγνωμοσύνη στα μάτια του πατέρα που σώθηκε το παιδί του ή του αγρότη που δεν κάηκε το σπίτι του...

Μην φοβάστε κύριοι ακόμη και με την χθεσινή "λευκή απεργία" ("απεργία" στην οποία όλες οι ετοιμότητες ήταν όπως κάθε μέρα στο100%). Τα scramble ήταν στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά ,τα μεταγωγικά επιχειρούσαν σε αεροδιακομιδές και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε.

Μόνο μια χάρη από όλους εμάς... αύριο το πρωί , σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας και φέρτε στο μυαλό σας κάποιους που δεν είναι πλέον μαζί μας... κάποιους που απογειώθηκαν χωρίς ποτέ να προσγειωθούν... κάποιους που το κράτος και οι κοινή γνώμη τους θυμήθηκε και τους ονόμασε ΉΡΩΕΣ μετά το θάνατό τους... αλλά πριν από αυτόν ήταν απλά.... ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ...

Σπαταλήστε 2 λεπτά για να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Αν δεν καταλάβετε τίποτα.......χαλάλι σας! Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου...»

(Ξυπνήσανε τώρα και οι πιλότοι και την είδανε ήρωες. Δεν ξέρουν ότι σ' αυτή τη χώρα ήρωας είναι αυτός που παίρνει αναβολικά και φέρνει σάπια μετάλλια; Εάν δεν μπούμε στη Βουλή να τους πιάσουμε, να τους στήσουμε στον τοίχο και να περνάμε ένας ένας να τους ρίχνουμε από ένα χαστούκι, θα έχουμε βενιζέλους και σαμαράδες, ρουσσόπουλους και μαντέληδες, να μας χλευάζουν, την ώρα που είμαστε έτοιμοι να σκάσουμε από την απόγνωση. κοιμισμένε Έλληνα...)

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Το πλοίο για τη Γάζα δέχτηκε επίθεση

Ισραηλινοί κομμάντος επιτέθηκαν στο πλοίο για τη Γάζα, επειδή δέχτηκαν πυρά, όπως είπε ο εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης του Ισραήλ. Το τέλος της λογικής, το τέλος του ανθρώπου μοιάζει πολύ κοντινό τελικά. Αυτά τα καθάρματα παραβιάζουν κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπιάς, πως και δεν είπανε ότι τα δυο πλοία με τα φάρμακα και τα αναπηρικά καροτσάκια επιχείρησαν να καταλάβουν το ισραήλ.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/10195838.stm

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Γαμώ την Αριστερά

Το ότι ο Έλληνας κοιμάται όρθιος το έχουμε όλοι καταλάβει, έτσι; Καθόμαστε όλοι σε μια τηλεόραση ή σε μια οθόνη μπροστά και κοιτάμε όλα αυτά τα απίστευτα που μας συμβαίνουν. Η εικονική πραγματικότητα σε πλήρη εφαρμογή σε μια τριτοκοσμική χώρα. Έχουμε φορέσει το ειδικό κράνος και τα γάντια, που μας ενώνουν με την εικονική πραγματικότητα και βλέπουμε μπροστά μας Ρουσσόπουλους, Βουλγαράκηδες, Μαντέληδες, Γείτονες, Τσουκάτους να περνάνε, να μας κοροιδεύουν στα μούτρα μας κι εμείς να κάνουμε έτσι να τους πιάσουμε και να πιάνουμε τον αέρα. Είναι όλα εικονικά. Οι θέσεις, οι ιδεολογίες, τα κόμματα, είναι όλα εικονικά. Η μόνη πραγματικότητα είναι ότι αυτοί παίρνανε λεφτά για να σε κάνουν πιο φτωχό, μαλάκα Έλληνα. Αν κάνανε καλό, να πάει στο διάολο. Θα λέγαμε "εντάξει, φτιαχτήκανε, αλλά φτιάξανε και τη χώρα. Έχουμε υγεία, παιδεία, πολιτισμό. Χαλάλι τους." Αλλά οι άνθρωποι αυτοί πληρωθήκανε, για να μας κάνουν κακό, για να μας κοροιδέψουν, για να μας ξεφτιλίσουν. Κι ακόμα καθόμαστε σαν χάνοι και τρώμε τα νύχια μας από την αγωνία να βγει το πόρισμα της εξεταστικής να δούμε τελικά τι έγινε.
Εντάξει λες ο Έλληνας έχει πάθει μαλάκυνση. Καθημερινά τον ξεφτιλίζουν, βάζουν τα βρωμόχερά τους στις τσέπες του και του βουτάνε τα πάντα, τα δώρα του, τα επιδόματά του, τη δουλειά του, τη ζωή του κι αυτός νομίζει ότι θα ζήσει από τη φάρμα του Facebook.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ?????

Πόσο πια θα ξεφτιλιστει κι αυτή; Δεν υπάρχει ούτε μία φωνή, μία ομάδα, μία προσωπικότητα, που να προσπαθεί ν' αλλάξει κάτι; Κανείς δεν έχει διάθεση να πολεμήσει; Έχουν μπει στα σπίτια μας και μας έχουν ξεβρακώσει κι η Αριστερά και τα συνδικάτα του κώλου κάνουν επανάσταση με μια πανελλαδική απεργία. Ποιον νομίζουν ότι κοροιδεύουν; Και δε διαχωρίζω καθόλου κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική και όλες τις ταμπέλες, που χρησιμοποιούν πρώτα οι ίδιοι, για να διακρίνονται. Απεργίες λέει με αιτήματα να μην χαθούν οι επιπλέον μισθοί και να μην ανέβουν τα όρια ηλικίας και κολοκύθια τούμπανα.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΨΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΘΕΛΩ Ν' ΑΛΛΑΞΟΥΝ

Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό; Θέλω ανατροπή. Θέλω να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Θέλω ν' ακούσω από όλους αυτούς τους αριστερούς του κώλου ένα κάλεσμα να πάμε όλοι με σκηνές στο Σύνταγμα. Να πάρει ο Τσίπρας και το ΚΚΕ και το ΣΕΚ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη σκηνή τους και να πάνε να τη στήσουνε στο Σύνταγμα και να μην το κουνήσουν από κει αν δεν πέσει η κυβέρνηση και δεν μπουν στη φυλακή όλοι οι κλέφτες. Και κάθε μέρα να μαζεύεται κόσμος εκεί με σκηνές. Και να μεγαλώνει το πλήθος, να παραλύσει η χώρα, να μαζευτεί όλη η Ελλάδα στο σύνταγμα.

Αυτό περιμένω από την Αριστερά. Να μην είναι δεκανίκι του συστήματος, να κοιτάξει ειλικρινά το λαό και τις ανάγκες και να θέλει να τον βοηθήσει. Είναι στάση ζωής το να είσαι αριστερός, δεν κολλάς ένσημα. Δε βγάζεις δυο ανακοινώσεις, κάνεις και μια απεργία και πας εξουθενωμένος στο σπίτι, νομίζοντας ότι πρέπει να σου φτιάξουμε ένα άγαλμα σαν του Τσε. Θέλει αρ****α για να πολεμήσεις τ' αρ****α και το να σιγοντάρεις μια κατάσταση, όπου σε λίγο θα βλέπουμε αυτόν τον ανεκδιήγητο τον τίποτα το Σαμαρά στην κυβέρνηση να μας λέει για τους ανίκανους του ΠΑΣΟΚ, είναι ξεφτίλα για όποιον θέλει να λέγεται αριστερός.

Λοιπόν αύριο το βραδάκι πάμε Σύνταγμα. Να περάσω να σας πάρω;

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Όταν κοιμάσαι βαθιά, ξυπνάς απότομα..

Όπως μου το στείλανε:

Νιώθω υποχρέωση απέναντι στους αδικοχαμένους συναδέρφους μου να πω αυτές τις αντικειμενικές αλήθειες. Στέλνω αυτό το μύνημα σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλα τα ενημερωτικά sites. Όποιος έχει ακόμα συνείδηση, ας το δημοσιεύσει. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης.

● Η πυροσβεστική υπηρεσία δεν έχει δώσει έγγραφη άδεια για το συγκεκριμένο κτίριο, η συμφωνία ήταν κάτω από το τραπέζι, όπως άλλωστε γίνεται πρακτικά με όλες τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες στην Ελλάδα.

● Το συγκεκριμένο κτίριο δε διαθέτει πυρασφάλεια και πυροπροστασία, ούτε μελέτη ούτε εγκατάσταση, δηλαδή ψεκαστήρες οροφής, εξόδους διαφυγής, πυροσβεστικές φωλιές. Μόνο φορητούς πυροσβεστήρες, οι οποίοι φυσικά δε μπορούν να αντιμετωπίσουν μια εκτεταμένη πυρκαγιά σε ένα κτίριο φτιαγμένο με προ πολλού ξεπερασμένες προδιαγραφές ασφαλείας.

● Κανένα κατάστημα της τράπεζας δε διαθέτει προσωπικό εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση πυρκαγιών. Ούτε καν στη χρήση των λιγοστών πυροσβεστήρων. Η διοίκηση προφασίζεται πάντα το κόστος και δεν κάνει ούτε στοιχειώδεις κινήσεις για να προφυλάξει το προσωπικό.

● Ποτέ δεν έχει γίνει άσκηση εκκένωσης οποιουδήποτε κτιρίου από τους εργαζόμενους της τράπεζας ούτε έχει γίνει σεμινάριο από πυροσβέστες, ώστε να δοθούν οδηγίες για τέτοιες καταστάσεις. Οι μόνες ασκήσεις που έχουν γίνει στη Mafrin Bank είναι για σενάρια τρομοκρατικών ενεργειών και διαφυγή των μεγάλων κεφαλιών της τράπεζας από τα γραφεία τους.

● Το συγκεκριμένο κτίριο δεν είχε ειδική πρόβλεψη για φωτιά, παρόλο που λόγω η κατασκευή του είναι πολύ ευαίσθητη κάτω από τέτοιες συνθήκες και παρόλο που ήταν γεμάτο με υλικά από πάνω μέχρι κάτω. Υλικά που παίρνουν φωτιά πολύ εύκολα, όπως χαρτί, πλαστικά, καλώδια, έπιπλα. Το κτίριο αυτό αντικειμενικά είναι ακατάλληλο για χρήση σαν τράπεζα λόγω της κατασκευής του.

● Καμία ομάδα προσωπικού ασφαλείας δεν έχει γνώση πρώτων βοηθειών και πυρόσβεσης, παρόλο που πρακτικά του ανατίθεται με προφορική εντολή κάθε φορά να προστατέψει το κατάστημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι καλούνται να γίνουν πυροσβέστες και σεκιούριτι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε κ.Βγενόπουλου.

● Τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή. Τους έκλεισαν ακόμα και την πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μην επικοινωνούν με τον έξω κόσμο.

● Εδώ και μέρες επικρατεί πλήρης τρομοκρατία στην τράπεζα σχετικά με τις κινητοποιήσεις, με την προφορική προσφορά "ή δουλεύεις ή απολύεσαι".

● Οι δύο αστυνομικοί της ασφάλειας που δουλεύουν στο συγκεκριμένο κατάστημα για τις ληστείες δεν εμφανίστηκαν σήμερα, παρόλο που τα στελέχη είχαν υποσχεθεί προφορικά ότι θα τους φέρουν εκεί.

Επιτέλους κύριοι, κάντε την αυτοκριτική σας και σταματήστε να περιφέρεστε παριστάνοντας τους σοκαρισμένους. Είστε οι υπεύθυνοι για αυτό που έγινε σήμερα και σε κάποιο ευνομούμενο κράτος (σαν κι αυτά που κατά καιρούς χρησιμοποιείτε σαν παράδειγμα από τηλεοράσεως) θα ήσασταν ήδη κρατούμενοι για τις παραπάνω πράξεις. Με δόλο έχασαν τη ζωή τους οι συνάδερφοί μου σήμερα. Δόλο της τράπεζας και του κ.Βγενόπουλου προσωπικά, που έδωσε εντολή, όποιος δε δουλέψει να μην έρθει αύριο στο γραφείο.

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

8 ΜΑΡΤΗ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια απο την πρώτη "Διεθνή Μέρα Γυναικών".Αξίζει να θυμηθούμε μερικά γεγονότα που έχουν παίξει ρόλο οι γυναίκες.
Στις 5 Οκτώβρη 1789 χιλιάδες γυναίκες βάδισαν απο το Παρίσι στο παλάτι των Βερσαλιών αναγκάζοντας τον βασιλιά και την Μαρία Αντουανέτα να γυρίσουν πίσω στο Παρίσι.Ήταν η πρώτη μαζική εμφάνιση των γυναικών του Παρισιού στην πορεία της Γαλλικης Επανάστασης,η πρώτη συνειδητή συμμετοχή τους ως πολίτες στα κοινά.Επικεφαλής στην πορεία αυτή ήταν η Τερουάν ντε Μερκούρ και έδινε τον τόνο με τραγούδια καθ΄όλη την διάρκεια των δώδεκα μιλίων που ήταν και η απόσταση μεταξύ Παρισιού και Βερσαλιών.Οι γυναίκες αυτές συγκρούστηκαν με τους στρατιώτες που φύλαγαν τα ανάκτορα και όχι μόνο τους διέλυσαν αλλά κατάφεραν συναδελφώθηκαν μαζί τους και τους τράβηξαν στον αγώνα τους.
Στην Ελλάδα οι γυναίκες σαν πρώτη καταγραφή μαζικής κινητοποίησης βρίσκεται στο καταπληκτικό βιβλίο της 'Ιρις Καλκάνη "Εκείνο το πρωί" το οποίο περιγράφει την απεργία των εργατριών στην κλωστουφαντουργία του Ρετσίνα στον Πειραιά το 1892 ενάντια στην μείωση των ήδη μικρών μισθών.
Ένα απο τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν ταυτιστεί με το γυναικείο κίνημα είναι αυτό της Κλάρα Τσέτκιν.Είχε παίξει σημαντικό ρόλο για την οργάνωση των γυναικών στα συνδικάτα ενώ ταυτόχρονα δούλευε για την ενότητα γυναικών και ανδρών εργατών "Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών δεν μπορεί να είναι μια πάλη-όπως είναι για τις γυναίκες της αστικής τάξης-ενάντια στους άνδρες εργαζόμενους.Τελικός στόχος της πάλης μας είναι να αναδείξει τον πολιτικό ρόλο της εργατικής ταξης.Χέρι χέρι με τους άνδρες της ταξη της,η γυναίκα της εργατικής τάξης παλεύει ενάντια στην καπιταλιστική κοινωνία."
Το 1907 η Κλάρα Τσέτκιν πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει το πρώτο διεθνές συνέδριο σοσιαλιστριών στην Στουγκάρδη όπου συμμετείχαν 59 γυναίκες απο 15 χώρες.Εκεί αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια διεθνής οργάνωση σοσιαλιστριών.
Ένα χρόνο αργότερα στις 8 Μάρτη 1908 είκοσι χιλιάδες εργάτριες απο κλωστουφαντουργία της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία κερδίζοντας το δικαίωμα στον συνδικαλισμό.Ήταν απο τις πρώτες απεργίες γυναικών που έγιναν γνωστές παγκοσμίως και αποτέλεσαν σύμβολο της πάλης για ισότητα στην εργασία και στα δικαώματα.
Στις εργασίες του δεύτερου συνεδρίου των σοσιαλιστριών στην Κοπεγχαγη το 1910 επιλέχθηκε η 8 Μάρτη σαν ημέρα σύμβολο αγώνων,δράσης και προβολής των δικαιωμάτων των εργαζόμενων γυναικών.
Στις 22 Φλεβάρη του 1917 μία ομάδα γυναικών από την Πετρούπολη συναντήθηκε για να συζητήσει το γιορτασμό της ημέρας της γυναίκας. Οργάνωσαν μία τεράστια διαδήλωση που εξέφραζε τα αιτήματα των γυναικών εκείνη την εποχή που ήταν σταμάτημα του πολέμου και σταμάτημα της φτώχειας. Αυτή η διαδήλωση ήταν πρακτικά το ξεκίνημα της Ρώσικης Επανάστασης. Τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της εργατικής τάξης, οι γυναίκες, έγιναν η δύναμη της αλλαγής της κοινωνίας. Αυτές οι γυναίκες, που ντρέπονταν να μιλήσουν σε ένα μαζικό ακροατήριο, έγιναν ο πυροδότης της μεγαλύτερης επανάστασης στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Άσχετα με το πού κατέληξε η Ρώσικη Επανάσταση τα πρώτα διατάγματα που έβγαλε είναι ενδεικτικά: άδεια τοκετού δυο μήνες πριν και δυο μήνες μετά την γέννα με πλήρεις αποδοχές,αντικατάσταση θρησκευτικού γάμου με πολιτικό,διαζύγιο κοινή συναινέσει, ενώ συγχρόνως φτιάχτηκαν κοινοτικά εστιατόρια και πλυντήρια τα οποία ξεκούραζαν την γυναίκα απο την απλήρωτη δουλειά στο σπίτι.
Αναρίθμητα είναι τα παραδείγματα και απο την νεώτερη ιστορία που οι γυναίκες είναι κομματι κινημάτων ενάντια στον πόλεμο στον ρατσισμό στην καταστολή,ενώ δεν είναι λίγες οι φορές στις οποίες έχουν γίνει σύμβολο αγώνα γυναίκες όπως η Ρέιτσελ Κόρι ή η Κωνσταντίνα Κούνεβα οι οποίες με την μαχητικότητα τους και την αυτοθυσία τους ενέπνευσαν χιλιάδες κόσμο.


Στις εποχές που ζούμε και στο μέλλον που μας ετοιμάζουν οι άνθρωποι της αγοράς,με τα νέα μέτρα που τσακίζουν τους εργαζόμενους,η 8 Μάρτη δεν είναι απλά μια μέρα "γιορτής της γυναίκας".Μας θυμίζει ότι είναι μέρα πάλης ταξικής μέρα σύγκρουσης με το ίδιο το σύστημα.Ότι η πραγματική απελευθέρωση των γυναικών θα έρθει παλεύοντας μαζί με τους άνδρες εργαζόμενους ενάντια στο καπιταλισμό που παράγει ανισότητα,καταπίεση,σεξισμό.

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Μην μας τον κοψετε...

Κατά τ΄άλλα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Χαιδεύουμε τ' αυτιά μας ότι είμαστε ανεξάρτητοι, αδούλωτοι, έξω καρδιά, προοδευτικοί, του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει και άλλα τέτοια ν' αγαπιόμαστε. Στην πραγματικότητα είμαστε συντηρητικούρες όσο δεν πάει, κότες όσο δεν πάει και σε λίγο πεινασμένοι όσο δεν πάει. Καθόμαστε τόσο καιρό και μας πιπιλάνε το μυαλό με τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε, θα μας κόψουν από δω, θα μας κόψουν από κει, θα μας κόψουν και το 14ο μισθό, όλα αυτά για το καλό μας. Και μεις οι χαύτες καθόμαστε και τα βλέπουμε παντού όλη μέρα κι έχουμε πειστεί ότι πρέπει να θυσιάσουμε τα κεκτημένα, αλλιώς θα μας δώσουν στον μπαμπούλα, το Δ.Ν.Τ.
Μας λένε δηλαδή ότι η οικονομία μας είναι τόσο χάλια, που αναγκαστικά θα πρέπει να πληρώσουμε μεγαλύτερους φόρους σε κινητά, ακίνητα, τσιγάρα, βενζίνες κλπ. Πως λοιπόν θα καταφέρει ο Έλληνας να πληρώσει όλους αυτούς τους παραπάνω φόρους; Μα είναι απλό. Κόβοντάς του το δώρο των Χριστουγέννων. Απίστευτο;
Αν είναι ν' αρχίσουμε να κάνουμε παράλογα πράγματα, όπως το να κόψουμε έναν ολόκληρο μισθό, γιατί δεν ξεκινάμε με ένα άλλο παράλογο, όπως το διπλασιασμό της φορολογίας των τραπεζών, φουλ φορολόγηση στην εκκλησία, πραγματική τιμωρία όσων δεν μπορούν ν' αποδείξουν πως έβγαλαν τόσα λεφτά κ.α.
Πέρυσι αποφάσισαν να δώσουμε 28δισ. ευρώ για να στηρίξουμε τις τράπεζες, που με τη σειρά τους θα τόνωναν την αγορά. Αντ' αυτού οι τράπεζες στραγγάλισαν την αγορά, δίνοντας δάνεια με το σταγονόμετρο και συνεχίζοντας μέχρι τέλους να προσπαθούν ν' αρπάξουν κανένα ευρώ από οποιαδήποτε συναλλαγή. Αφού λοιπόν απέτυχαν, ας πάρουμε πίσω αυτά τα 28 δις ευρώ, ας μας δώσουν κι άλλα 28, έτσι για τιμωρία και να πως βρίσκεις 56 δις ευρώ. Βγάζεις δηλαδή τα 5 δις ευρώ που πρέπει να βρεις άμεσα και σου μένουν και 51 δις ευρω κάβα για τα δύσκολα.
Γι' αυτό το ΠΑΣΟΚ φαίνεται και πάλι μικρότερο των περιστάσεων. Αντί να ορθώσουμε το μικρό μας ανάστημα και να βάλουμε κάποια όρια, καθόμαστε και παρακαλάμε τον ένα και τον άλλο να μας λυπηθεί. Όχι κύριε επίτροπε, δε στήνουμε κώλο, έχουμε τραβήξει πολλά, έχουμε κάνει πολλές μαλακίες, αλλά και με τις δικές σας ευλογίες. Δε γίνεται να παίζετε την ευρωπαική ένωση κι όταν έρθουν τα ζόρια "οι Έλληνες είναι έτσι κι οι Έλληνες είναι αλλιώς". ούτε έχει καμία βάση η αντιμετώπιση των Γερμανών "εμείς σας πληρώνουμε", γιατί και τα δικά μας τα λεφτά στη Γερμανία πάνε. ο ΟΤΕ είναι γερμανικός, το αεροδρόμιο είναι γερμανικό, τα αυτοκίνητά μας το ίδιο, ακόμα και η εταιρία, που παίρνει όλους τους διαγωνισμούς και κάνει κουμάντο στη χώρα, γερμανική είναι. Τι άλλο θέλουν πια;

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Αυτό ΕΔΩ το απίστευτο video αποδεικνύει ότι διάθεση για αυτοσαρκασμό έχουμε μπόλικο...

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Ο κλασσικός, ο μαλάκας ο 'Ελληνας...

Είναι τελικά όλοι τους τόσο προβλέψιμοι, αλλά κι εμείς είμαστε τόσο χάπατα, που είναι ν' απορεί κανείς. Οι ίδιοι άνθρωποι που σκιζόντουσαν για την ελευθερία του λόγου και θεωρούσαν υπερβολικούς και υπανάπτυκτους τους μουσουλμάνους που διαμαρτύρονταν για κάποιες γελοιογραφίες θρησκευτικού περιεχομένου, έρχονται τώρα και δυσανασχετούν με το εξώφυλλο του Focus με την Αφροδίτη της Μήλου στο λάκο με τα κωλοδάχτυλα. Το παίζουνε συνέχεια στην τηλεόραση και επαναστατεί ο Έλληνας, γιατί είναι προσβλητικό. Μαλάκα Έλληνα δε σε προσβάλλει ο Βουλγαράκης, που σου έφαγε τα λεφτά και φωτογραφίζεται στην Αράχωβα, δε σε προσβάλλει ο Ρουσσόπουλος, δε σε προσβάλλει ο Παπαμαρκάκης, που έπαιξε τη σύνταξή σου στο τζόγο, δε σε προσβάλλει ο Παπαντωνίου, δε σε προσβάλλει ο Μαντέλης, που πλήρωνε τα κολλέγια των παιδιών του από τις μίζες, σε προσβάλλει το περιοδικό με το περίεργο εξώφυλλο. Δε σε προσβάλλει ο γιατρός που δεν κόβει αποδείξεις, δε σε προσβάλλει ο μηχανικός, που θέλει μίζα για να υπογράψει, δε σε προσβάλλει η μούρη σου στον καθρέφτη, σε προσβάλλουν οι ξένοι.
Και κάθεσαι μετά σαν τη κατίνα και λες "τι να πω κι εγώ στους Γερμανούς, για να τους πληγώσω; Το βρήκα! Θα πω για τον πόλεμο" και δώστου για τις αποζημιώσεις και το ναζισμό
και το έπος του 40. Άντε γεια. Και βέβαια όταν το επίπεδο φτάνει στο νηπιαγωγείο, βασιλιάς είναι ο Καρατζαφύρερ. Ο άρχοντας της μπούρδας και της εξυπνάδας, που νομίζει ότι πολιτική είναι να πετάς σπόντες. Φύγαμε απ' το θέμα μας.
Ακόμα λοιπόν και τώρα ο Έλληνας αδυνατεί να δει τη μεγάλη εικόνα, αδυνατεί να συσπειρωθεί και να στραφεί εναντίον αυτών που τον έφεραν σ' αυτό το χάλι...