Δολοφονία Γκιόλια: Τυχαίο; Δε νομίζω

Εννοείται ότι κάθε δολοφονία είναι ένα τραγικό γεγονός, άλλο ένα σκαλοπάτι προς τα κάτω. Όλοι λυπόμαστε γι᾽αυτό, αλλά όταν μπλέκεσαι σε πόλεμο, έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι μια σφαίρα (ή 18) μπορεί να είναι για σένα. Γι᾽αυτό το λόγο στεναχωριέμαι περισσότερο για τα δυο αδερφάκια που έπιασαν τη βόμβα στα Πατήσια, παρά για κάποιον, που είχε μπλέξει σε ένα πολύ άγριο πόλεμο, αυτόν των media και που, κατά τη γνώμη μου είχε κάνει επάγγελμα την παραπληροφόρηση και τη λασπολογία.
Γι᾽αυτό το λόγο είμαι κάπως επιφυλακτικός με την ταχύτητα με την οποία φρόντισαν όλοι να δείξουν τη ῾Σέχτα Επαναστατών῾. Θεωρώ ότι δεν είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που ζει παγιδεύοντας τους πάντες, που χρησιμοποιεί τις βρωμιές των άλλων, για να καλύψει τις δικές του, να χρησιμοποιήσει δυο παρόμοια όπλα ή να κρατάει ανθρώπους, που να βγάζουν ότι συμπέρασμα τους ζητήσει...Αλλά αυτός είμαι εγώ.
Κατά τ´άλλα, χτύπημα στην ελευθεροτυπία, προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης δημοσιογραφίας, ταρατατζουμ, ταρατατζουμ...