Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Εγώ, ο μαλάκας ο σύγχρονος Έλληνας

Ως που θα φτάσει αυτή γαιδουριά μας τελικά; Τόσα χρόνια ψηφίζουμε ανθρώπους, που το μοναδικό πράγμα που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά, είναι να βγαίνουν στην τηλεόραση και να μας αποδεικνύουν πόσο ανεγκέφαλοι και κοιμισμένοι είμαστε. Κάποιος θα πει "Είναι και κάτι άλλο που ξέρουν να κάνουν καλά: να κλέβουν", αλλά και σ' αυτό είναι άχρηστοι, γιατί τελικά όλα μαθαίνονται.

Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης, κουμπάροι, Παυλίδης, Κοντός, Τσιτουρίδης, Ψωμιάδης, Παπαγεωργόπουλος, Παναγιωτόπουλος, , Παπαμαρκάκης, Χριστοφοράκος κλπ κλπ. ένα μπουκέτο από λουλούδια, μια ανθοδέσμη πολιτικών αντρών, που πουλάνε τη μάνα τους, τη χώρα τους, την όποια υπόληψή τους, για ένα σπίτι, ένα γιωτ, μερικά ψωροεκατομμύρια.

Και θέλουμε τώρα να μας κυβερνήσουν οι άλλοι, οι οποίοι, πέντε χρόνια τώρα δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως. Κάθονται και περιμένουν υπομονετικά τη φύση να κάνει το έργο της. Σαπίζει, σαπίζει, σαπίζει, κάποια στιγμή πέφτει το φρούτο. Κι αυτοί δεν έχουν βελτιωθεί σε κανένα σημείο. Δεν έχουν βοηθήσει σε τίποτα τη χώρα. Αφού σαπίσανε, σαπίσανε, σαπίσανε κι αυτοί, πέσανε και πήγανε κατευθείαν και θρονιαστήκανε στην αίθουσα αναμονής. Πέντε χρόνια τώρα απλώς περιμένουν...

Αλλά κι εμείς έτσι δεν είμαστε; Για να φτιάξουμε τη ζωή μας, περιμένουμε...
Περιμένουμε απ' τους άλλους να κάνουν επανάσταση.
Περιμένουμε τον παππού να πεθάνει, μπας και μας αφήσει τίποτα.
Περιμένουμε απ' τον μπαμπά και τη μαμά να μας ταίσουν και να μας βρουν δουλειά της αρεσκείας μας.
Περιμένουμε να πάρουμε επιδοτήσεις για τα πάντα.
Περιμένουμε τη γκόμενα να μας την πέσει.
Περιμένουμε τους ξένους να κάνουν τις βρωμοδουλειές.

Περιμένουμε ένα θαύμα που ποτέ δεν έρχεται...

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Δέντρα ή πάρκινγκ;

Περναγα χθες με το αυτοκινητο απο την πατησιων και φτανοντας στο παρκο που ο Κακλαμανης κατακρεουργησε,ειδα κοσμο συγκεντρωμενο.Κοιτωντας καλυτερα ειδα οτι καποιοι,αλλοι με κασμαδες αλλοι με καροτσακια και σκαλιστηρια ξαναδινανε ζωη στο παρκο.Ειχαν φυτεψει μικρα πευκα,ειχαν φτιαξει παρτερια με λουλουδια και ενα χωρο που ειχαν βαλει τραπεζακια και αραζε ο κοσμος με μπυριτσα απο το περιπτερο και καφεδακι.Τελεια σκεφτομαι,να σταματησω και εγω.
Αλλα που να βρεις παρκινγκ......

Δεν έχει μείνει πια τίποτα ίσιο σ᾽αυτή τη ζωή;


Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Μια πλακιτσα καναμε..

Στον Κισσαμο Χανιων η καλυψη των δικτυων κινητης τηλεφωνιας υστερει σε σχεση με την υπολοιπη Ελλαδα.Ετσι οι εταιριες αποφασισαν να βαλουν κεραιες.Το καλοσκεφτηκαν οι κατοικοι και προς τιμην τους,προσεφυγαν στο πρωτοδικιο χανιων ζητωντας να σταματησουν την λειτουργια τους επειδη δεν υπηρχε μελετη περιβαλοντικων επιπτωσεων και κανενας δεν ηθελε μια κεραια κοντα στο σπιτι του και διπλα στα παιδια του.Το πρωτοδικιο εκανε δεκτη την αιτηση των κατοικων και οι κεραιες σταματησαν την λειτουργια τους.Οταν καποιος ομως τους ενημερωσε οτι η μελετες περιβαλοντικων επιπτωσεων θα χρειαζοταν εως και 2 χρονια να γινουν με αποτελεσμα να μην εχουν σημα, τοτε ολα αλαξαν και με μια κινηση αιφνιδιασμου αποσυραν την προσφυγη και οι κεραιες  επαναλειτουργησαν.Κατι σαν "ελα μωρε μια πλακιτσα καναμε και εσεις τα παιρνετε ολα στα σοβαρα".

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Τα 30 Αργύρια

Ένα ανεκδοτάκι για να σπάσει ο πάγος:

Βρισκόμαστε στο μυστικό δείπνο κι αφού όλοι έχουν φάει κι έχουν πιει αρκετά, έρχεται η ώρα να φύγουν, οπότε ο Χριστός χτυπάει τα χέρια του και ζητάει το λογαριασμό. Μόλις έρχεται ο λογαριασμός, λέει στον Πέτρο:
"Πέτρο, ξέρεις ότι δεν κουβαλάω χρήματα πάνω μου. Μπορείς να το αναλάβεις;"
"Βεβαίως δάσκαλε", απαντάει ο Πέτρος. Αυτός γυρνάει στον Παύλο και του λέει τα ίδια. Το ίδιο κάνουν όλοι και τελευταίος μένει ο Ιούδας. Γυρνάει δίπλα του, βλέπει ότι δεν υπάρχει άλλος, ανοίγει το λογαριασμό και αναφωνεί:
"30 αργύρια; Μα που να τα βρω;"

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Τι σημαίνει για σένα να είσαι αριστερός;

"Το καθήκον κάθε νέου κομμουνιστή είναι: να είναι ουσιαστικά ανθρώπινος, τόσο ανθρώπινος που να προσεγγίζει την καλύτερη ουσία του ανθρώπου, κι αυτό να το κάνει με την εργασία, με τη μελέτη, με τη διατήρηση της σταθερής αλληλεγύης με το λαό και μ᾽όλους τους λαούς του κόσμου. Να αναπτύξει την ευαισθησία του σε σημείο που να νιώθει αγωνία όταν δολοφονείται ένας άνθρωπος κάπου στον κόσμο και να ενθουσιάζεται όταν ανυψώνεται κάπου μια καινούρια σημαία ελευθερίας". Αυτά έλεγε το 1962 ο Τσε.

Αν βγάλουμε τη λέξη "ἀριστερός" απ᾽την κομματική της υπόσταση, τότε τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν τέτοιο τύπο; Κατά την άποψή μου, είναι ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο και τη θέση σου μέσα σ' αυτόν. Συνειδητοποιείς ότι είσαι ένα θαυμαστό ον, αλλά καταλαβαίνεις ότι είσαι ένα μέσα στα αμέτρητα τρισεκατομμύρια θαυμαστά όντα που υπάρχουν. Όσο σημαντικός είσαι εσύ για να μπορεί να λειτουργεί το σύμπαν, το ίδιο σημαντικά είναι όλα τα άλλα. Δεν τρέφεις την αυταπάτη πως μέσα σ' ένα πλήθος από μαλάκες εσύ είσαι ο εκλεκτός, οπότε οι κανόνες και οι νόμοι και οι ευαισθησίες είναι μόνο γι' αυτούς, που τους χρειάζονται κι όχι για σένα.

Δε βάζεις πάνω απ' όλα τα λεφτά, ούτε θεωρείς ότι τα παιδιά σου και το άγχος σου για να τα εξασφαλίσεις είναι μια πολύ καλή δικαιολογία, για να κλέψεις, να κοροιδέψεις και να σκοτώσεις. Δεν ανήκεις δηλαδή σ' αυτούς, που αφού ξεπουλήθηκαν και ξεφτιλίστηκαν για να έχουν σπίτι, εξοχικό, σαλέ και τζιπάκι, συνεχίζουν να παίρνουν φακελάκια και μίζες, όχι γι' αυτούς, για ν' αφήσουν κάτι στο παιδί τους. Όχι ότι είναι κακό να έχεις τζιπάκι και σαλέ, το αντίθετο μάλιστα, το θέμα είναι τι έχεις κάνει για να τ' αποκτήσεις.

Θεωρείς τον εαυτό σου και την οικογένειά σου μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, που αν πάει καλά θα ωφελήσει και σένα. Δεν κοιτάς ν' αρπάξεις ότι μπορείς για σένα και την οικογένειά σου, στερώντας το από μια άλλη, επειδή έτσι είναι η ζωή, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, ζούγκλα έχουμε γίνει και άλλα τέτοια ευφυολογήματα, που τα πετάμε, για να δικαιολογήσουμε την κατάντια μας.

Δεν πετάς τ' απόβλητά σου στον κήπο του αλλουνού το βράδυ, που δε σε βλέπει, γιατί έχεις το μυαλό να σκεφτείς ότι το επόμενο βράδυ μπορεί να κάνει κι αυτός το ίδιο. Δεν σταματάς ακριβώς μπροστά από το περίπτερο κλείνοντας τη μοναδική λωρίδα και σταματώντας τους πάντες, για να πάρεις εσύ τσιγάρα.

Μπορώ να γράψω πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα, κι ο καθένας από σας σίγουρα έχει σκεφτεί ήδη μερικά. Νομίζω ότι η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, ο νόμος της ελεύθερης αγοράς, τα golden boys σε όλα τα επίπεδα, το χρήμα, οι στόχοι, το κέρδος με κάθε τίμημα μας έχουν εξαθλιώσει, μας έχουν γεμίσει με πράγματα αχρείαστα κι έχουν βγάλει από μέσα μας πράγματα θεμελιώδη και ουσιαστικά.

Σκεφτείτε τι θέλετε ν' αφήσετε στο παιδί σας: Διαμέρισμα ή χαρακτήρα;
Και κλείνω με το τραγούδι του Bugsy Malone από την κομμουνιστική διαφήμιση της Coca Cola: You give a little love and it all comes back to you...

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Ο μπάτσος είναι μπάτσος everywhere

Ο άνθρωπος που θα δείτε στο βιντεάκι, απλά περπατούσε με τα χέρια στις τσέπες, στη διαδήλωση κατά του G20 στο Λονδίνο, αλλά είχε την ατυχία να πέσει πάνω στον πιο μαλάκα μπάτσο, που χωρίς ΚΑΝΕΝΑ απολύτως λόγο, τον σπρώχνει από πίσω και τον πετάει βίαια κάτω. Ούτε ένας ξεφτιλισμένος συνάδελφός του δε βρέθηκε να του πει κάτι και καθόντουσαν μετά και κοιτάζανε τον άνθρωπο κάτω.
Σημείωση: λίγα λεπτά μετά ο κ. Τόμλινσον πέθανε από καρδιακή προσβολή

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

μποικοταζ και ξερο ψωμι

Διαβασα σημερα οτι οργανωνεται απο το διαδικτυο μποικοταζ στις καφετεριες το σαβατο και αναρωτηθηκα απο που μας ερχεται αυτη η λεξη.Το μποικοταζ λοιπον προερχεται απο εναν Αγγλο γαιοκτημονα ,τον Charles boycott ο οποιος δραστηριοποιουταν στην Ιρλανδια το 1880 και υπενοικιαζε τη γη του στους ντοπιους χωρικους.Οι χωρικοι μην μπορωντας να ανταπεξελθουν στις αναγγες της τοτε εποχης του ζητησαν να μειωσει  το ενοικιο.Αυτος οχι μονο δεν τους ακουσε αλλα τους αντιμετωπισε με ακομα μεγαλυτερη σκληροτητα.Τοτε με μια συντονισμενη ενεργεια ολοι οι ενοικιαστες και οι υπηρετες του σταματησαν να δουλευουν και ο λορδος αντιμετωπιζε την πιθανοτητα να χασει τη σοδεια του,και να μεινει νηστικος και βρωμικος.Καταφερε ομως και εφερε απο αλλα μερη 50 νοματεους για να σωσουν την σοδεια και κοντα στους 1000 μπατσους για τυχων επεισοδια.Αυτη βεβαια η κινηση του κοστισε 25 φορες παραπανω απο το να συνφωνουσε απο την αρχη.Το μποικοταζ ομως συνεχιστηκε με τους κατοικους ολης της κοινοτητας να αρνουνται να εξυπηρετησουν τον charles σε οτιδηποτε και αυτος να βρισκεται σε μια κοινωνια που να ειναι ξενο σωμα.Ο Αγγλικος τυπος της εποχης ειχε εκτενη αφιερωματα για την κατασταση και αρχισε να χρησιμοποιει το ονομα του για  για να χαρακτηρισει παρομοιες ενεργειες.Στο τελος τα μαζεψε και εφυγε.Απο τοτε αυτη η τακτικη εχει εφαρμοστει σε πολλες περιπτωσεις μεχρι και απο κρατη,το γνωστο εμπαρκο.
Στον κοσμο μας που  κυριαρχει το πουλαω και αγοραζω,που το μονο που σε μαθαινουν απο μικρο παιδι ειναι να καταναλωνεις, το λιγοτερο που μπορεις να κανεις ειναι να δωσεις λιγη σημασια στο πως και το γιατι καταναλωνεις και να εχεις τουλαχιστον την αισθηση και την απαιτηση οτι αυτο που παιρνεις αξιζει οσο αυτο που δινεις.Σαν καταναλωτες εχουμε το δικαιωμα να σταματησουμε να αγοραζουμε  οποιαδηποτε βλακεια μας πασαρουν και νομιζουμε οτι το εχουμε αναγκη,επειδη εχει γινει της μοδας,το εχει ο διπλανος μας η επειδη ετσι κανουν οι περισοτεροι.Καθε φορα που αγοραζουμε ειναι σαν να ψηφιζουμε,ειναι μια δηλωση αποδοχης αυτου του προιοντος και οτι αντιπροπευει αυτο.
Το Σαβατο 11/4 εχει οργανωθει απο το ιντερνετ μποικοταζ στις καφετεριες,γιατι δεν γινεται να πηγαινεουν 3 ατομα για καφε και να πληρωνουν για 1 φραπε και 2 φρεντο 12 ευρω ενω στην ευρωπη δεν πληρωνεις παραπανω απο 2 για ενα καφε.Δεν γινεται κατι που του κοστιζει του αλλου 5 λεπτα να το πληρωνεις επι 100 επειδη καθεσαι 2 ωρες στην καφετερια και πρεπει να πληρωθει και η προστασια του μαγαζιου.
Οπως λεει και ενας φιλος μου "πρεπει να οργανωθουμε''.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Κυριακή 5 Απριλίου 2009

Ο ρομπεν των αντικαπιταλιστων



Το ονομα του ειναι Enric Duran ,ενας 32χρονος  καταλανος που εκανε το αδιανοητο.Να παρει λεφτα απο τραπεζα με σκοπο να μην τα επιστρεψει ποτε.Μαλιστα οχι μια αλλα πολλες.Συνολικα το διαστημα απο το 2006 μεχρι το 2008 πηρε απο 39 τραπεζες 68 δανεια ,προσωπικα και με την βοηθεια μιας ανυπαρκτης εταιριας, 492.000 ευρω.Τα περισοτερα απο αυτα τα λεφτα τα εδωσε σε αντικαπιταλιστικα κινηματα και για την εκδοση μια εφημεριδας με τον τιτλο  crisi  που εκδοσε σε 200.000 αντιτυπα.Αφοτου γυρισε απο την λατνικη αμερικη οπου καταφυγε για λιγο καιρο επεστρεψε στην βαρκελωνη οπου συνελυφθει μιλωντας σε ενα πανεπιστημιο για τον αντικαπιταλισμο.Ετοιμαζεται ενα νεο περιοδικο με τον τιτλο  ¨μπορω¨ , θα εκδοθει σε 300.00 αντιτυπα και θα μιλαει για την αναγκη υπαρξης μιας κοινωνιας απεξαρτητοποιημενης απο το τραπεζικο συστημα,και προτεινει την ιδεα πως αν ενας αρκετα μεγαλος αριθμος ανθρωπων σταματησει να πληρωνει αυτα που χρωσταει στις τραπεζες και παρει και ολα τα λεφτα του απο εκει τοτε θα δημιουργηθει ενα ντομινο εξελιξεων που θα φερει την καταρευση αυτης της οικονομικης πραγματικοτητας.

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Άνθρωπος μισεί άνθρωπο

Ξενοφοβία είναι το θέμα της σημερινής μας εκπομπής. Πὠς φτάνει ο άνθρωπος μέσα από την πλύση εγκεφάλου να θεωρεί ότι ο άλλος είναι επικίνδυνος, όχι επειδή είναι τρελλός ή μαλάκας, αλλά επειδή είναι Πολωνός ή Ινδός. Δηλαδή, άμα είσαι μαλάκας Έλληνας είσαι δικός μας. Άμα είσαι Βούλγαρος, είσαι εχθρός. Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο.
Το σχέδιο είναι απλό, κατά τη γνώμη μου. Μεγαλώνεις σε μια χώρα, που η ιστορία είναι ότι της έχει απομείνει. Μην έχοντας να δείξουμε κάτι εντυπωσιακό σαν χώρα στη νεότερη ιστορία μας, σε επίπεδο τεχνολογικό, πολιτικό ή επιστημονικό, ζούμε με τις αναμνήσεις. Μαθαίνεις για τα αρχαία μεγαλεία και για όλους αυτούς τους ήρωες, που, ύστερα από τετρακόσια μόνο χρονάκια υποδούλωσης, αντιστάθηκαν κι ελευθέρωσαν τη χώρα από τους αλλόθρησκους, που έχουν πάντα σαν σκοπό να μην αφήσουν την Ελλάδα να ξεδιπλώσει το ταλέντο της και καταλάβει την ηγετική θέση, που της αξίζει στην παγκόσμια σκακιέρα.
Φεύγοντας απ᾽το σχολείο, δε σου λένε ότι φταίει το μπουρδέλο το κράτος, που δεν μπορείς να βρεις δουλειά, επειδή δε σε μόρφωσε, επειδή δεν επένδυσε σε δομές και τεχνολογικό εξοπλισμό, επειδή δεν έχει όραμα και σχέδιο γι᾽αυτή τη χώρα. Όχι. Το ένδοξο ελληνικό κράτος δε φταίει. Φταίνει οι ξένοι. Που ήρθαν εδώ και έφεραν την κακομοιριά τους, να μαγαρίσουν αυτόν τον παράδεισο. Κι εμείς πηγαίναμε μετανάστες και κάναμε τις ίδιες δεύτερες δουλειές, που κάνουν τώρα οι ξένοι εδώ, αλλά εμείς είμαστε άλλο. Μπορεί να σφουγγαρίζαμε σκάλες, αλλά το κάναμε με έναν άλλο αέρα, περήφανο, αρχαιοελληνικό.
Φταίνε λοιπόν οι ξένοι. Αν λοιπόν τους έχουμε στην παρανομία, χωρίς χαρτιά και περίθαλψη, να κοιμούνται δέκα δέκα σε ερείπια, για τα οποία παίρνουμε νοίκια, χωρίς να τα ανακαινίζουμε, τους κακοπληρώνουμε και τους δέρνουμε όπου τους βρίσκουμε, κάποια στιγμή θα ξεκουμπιστούν από δω πέρα. Και θα μείνουμε επιτέλους ήσυχοι, απαλλαγμένοι από τη βρωμερή παρουσία τους και ως μία γροθιά, θα βάλουμε μπρος το μεγάλο μας σχέδιο: Να γίνουμε αυτό που νομίζουμε ότι κάποτε είμασταν.
Να πούμε βέβαια ότι δε φταίνε μόνο οι ξένοι. Φταίνε και οι εδώ σύμμαχοί τους, όλοι αυτοί οι δήθεν προοδευτικοί, κομμουνιστές θα έλεγα, οι άπλυτοι οι χίππηδες, που νομίζουν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ότι όλοι είμαστε αδέρφια, πις, λαβ, εβριμπαντι γιουναιτ και άλλα τέτοια αδερφίστικα, που έχουν σαν σκοπό να διαβρώσουν τον ελληνισμο και να μας γυρίσουν πίσω.
Όλα αυτά με αφορμή έναν πόλεμο που μαίνεται τελευταία στο Ρέθυμνο, μεταξύ εθνικιστών και κομμουνιστών, με ξυλοδαρμούς, πόλεμο συνθημάτων και βεβηλώσεις εκατέρωθεν. Πάντως είναι αστείο,σε μια πόλη τουριστική, να υπάρχουν άνθρωποι, που ζουν αποκλειστικά από τους ξένους, και να οργανώνονται με σύνθημα το ῾έξω οι ξένοι ῾. Εκτός αν είμαστε εκλεκτικοί. Γουστάρουμε π.χ. τους πλούσιους Ρώσους, αλλά δε γουστάρουμε τους φτωχούς Ρουμάνους. Όπως στην ταινία του Μπενίνι " Η ζωή είναι ωραία ", που τον ρώτησε ο γιος του, γιατί σ᾽ένα κατάστημα είχε επιγραφή " Απαγορεύονται οι Εβραίοι " κι αυτός του είπε " Κι εμεἰς στο δικό μας θα γράψουμε ότι θέλουμε. π.χ. "Απαγορεύονται οι Βησιγότθοι και οι αράχνες" Ότι τον βολεύει τον καθένα. Άλλωστε η ιδεολογία είναι σαν το καλσόν: Το τραβάς από δω, το τραβάς από κει, μέχρι να εφαρμόσει ακριβώς εκεί που το θέλεις, καλές μου φιλες.
Κατά τη γνώμη μου, οποιαδήποτε ιδεολογία ή θεωρία κρίνει τον άλλο σύμφωνα με το χρώμα του, με την ομάδα του, με τα λεφτά του, με τη χώρα του, είναι τροφή για μαλάκες. Να σκοτώσω δηλαδή τον άλλο, επειδή είναι γαύρος ή βουδιστής; Να πω ότι ο Ελβετός εἰναι καλός κι ο Αλβανός είναι κακός, απλώς και μόνο απ᾽την καταγωγή τους; Τελικά η μάχη είναι μία: το καλό εναντίον του κακού. Σ᾽αυτή τη μικρή ζωή που έχεις στα χέρια σου, πρέπει να διαλέξεις αν ήρθες για να κάνεις καλό ή για να κάνεις κακό κι όχι να ακολουθείς τυφλά κάτι, που αύριο θα αποδειχθεί απατηλό.
Ουγκ.

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Ένα δώρο για όλους!



Για σένα φίλε κουκουλοφόρε


Για σένα φίλε αστυνομικέ


(λάδι σε καμβά του André Pretorius)