Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Τι σημαίνει για σένα να είσαι αριστερός;

"Το καθήκον κάθε νέου κομμουνιστή είναι: να είναι ουσιαστικά ανθρώπινος, τόσο ανθρώπινος που να προσεγγίζει την καλύτερη ουσία του ανθρώπου, κι αυτό να το κάνει με την εργασία, με τη μελέτη, με τη διατήρηση της σταθερής αλληλεγύης με το λαό και μ᾽όλους τους λαούς του κόσμου. Να αναπτύξει την ευαισθησία του σε σημείο που να νιώθει αγωνία όταν δολοφονείται ένας άνθρωπος κάπου στον κόσμο και να ενθουσιάζεται όταν ανυψώνεται κάπου μια καινούρια σημαία ελευθερίας". Αυτά έλεγε το 1962 ο Τσε.

Αν βγάλουμε τη λέξη "ἀριστερός" απ᾽την κομματική της υπόσταση, τότε τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν τέτοιο τύπο; Κατά την άποψή μου, είναι ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο και τη θέση σου μέσα σ' αυτόν. Συνειδητοποιείς ότι είσαι ένα θαυμαστό ον, αλλά καταλαβαίνεις ότι είσαι ένα μέσα στα αμέτρητα τρισεκατομμύρια θαυμαστά όντα που υπάρχουν. Όσο σημαντικός είσαι εσύ για να μπορεί να λειτουργεί το σύμπαν, το ίδιο σημαντικά είναι όλα τα άλλα. Δεν τρέφεις την αυταπάτη πως μέσα σ' ένα πλήθος από μαλάκες εσύ είσαι ο εκλεκτός, οπότε οι κανόνες και οι νόμοι και οι ευαισθησίες είναι μόνο γι' αυτούς, που τους χρειάζονται κι όχι για σένα.

Δε βάζεις πάνω απ' όλα τα λεφτά, ούτε θεωρείς ότι τα παιδιά σου και το άγχος σου για να τα εξασφαλίσεις είναι μια πολύ καλή δικαιολογία, για να κλέψεις, να κοροιδέψεις και να σκοτώσεις. Δεν ανήκεις δηλαδή σ' αυτούς, που αφού ξεπουλήθηκαν και ξεφτιλίστηκαν για να έχουν σπίτι, εξοχικό, σαλέ και τζιπάκι, συνεχίζουν να παίρνουν φακελάκια και μίζες, όχι γι' αυτούς, για ν' αφήσουν κάτι στο παιδί τους. Όχι ότι είναι κακό να έχεις τζιπάκι και σαλέ, το αντίθετο μάλιστα, το θέμα είναι τι έχεις κάνει για να τ' αποκτήσεις.

Θεωρείς τον εαυτό σου και την οικογένειά σου μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, που αν πάει καλά θα ωφελήσει και σένα. Δεν κοιτάς ν' αρπάξεις ότι μπορείς για σένα και την οικογένειά σου, στερώντας το από μια άλλη, επειδή έτσι είναι η ζωή, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, ζούγκλα έχουμε γίνει και άλλα τέτοια ευφυολογήματα, που τα πετάμε, για να δικαιολογήσουμε την κατάντια μας.

Δεν πετάς τ' απόβλητά σου στον κήπο του αλλουνού το βράδυ, που δε σε βλέπει, γιατί έχεις το μυαλό να σκεφτείς ότι το επόμενο βράδυ μπορεί να κάνει κι αυτός το ίδιο. Δεν σταματάς ακριβώς μπροστά από το περίπτερο κλείνοντας τη μοναδική λωρίδα και σταματώντας τους πάντες, για να πάρεις εσύ τσιγάρα.

Μπορώ να γράψω πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα, κι ο καθένας από σας σίγουρα έχει σκεφτεί ήδη μερικά. Νομίζω ότι η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, ο νόμος της ελεύθερης αγοράς, τα golden boys σε όλα τα επίπεδα, το χρήμα, οι στόχοι, το κέρδος με κάθε τίμημα μας έχουν εξαθλιώσει, μας έχουν γεμίσει με πράγματα αχρείαστα κι έχουν βγάλει από μέσα μας πράγματα θεμελιώδη και ουσιαστικά.

Σκεφτείτε τι θέλετε ν' αφήσετε στο παιδί σας: Διαμέρισμα ή χαρακτήρα;
Και κλείνω με το τραγούδι του Bugsy Malone από την κομμουνιστική διαφήμιση της Coca Cola: You give a little love and it all comes back to you...

5 σχόλια:

  1. Πολύ ωραίο άρθρο. Γιατί η στάση ζωής είναι πολιτική. Τώρα γιατί η πολιτική της χώρας μας (όπως και σχεδόν όλου του κόσμου) εκφράζει την εκδοχή του ῾διαμερίσματος᾽και όχι του ᾽χαρακτήρα᾽όπως περιγράφεις, είναι λυπηρό αλλά και γεγονός. Αναρωτιέμαι αν είμαστε λίγοι ή απλά άβουλοι, άρα και ᾽ἀ-πολίτικοι᾽.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστω για τα καλα σας λογια.
    ανωνυμε, η αληθεια ειναι οτι δεν ειμαστε παρα πολλοι, είμαστε και λιγο αβουλοι, αλλα βασικα ξεχναμε. με το που θα μας δειξουν κατι που να γυαλιζει, ξεχναμε και ονειρα και ιδεολογιες κι απ' ολα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ωραίο κείμενο, μπορώ να πω ότι συμφωνώ γενικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δεν κρατιέμαι! θελω να σχολιάσω τώρα!