8 ΜΑΡΤΗ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια απο την πρώτη "Διεθνή Μέρα Γυναικών".Αξίζει να θυμηθούμε μερικά γεγονότα που έχουν παίξει ρόλο οι γυναίκες.
Στις 5 Οκτώβρη 1789 χιλιάδες γυναίκες βάδισαν απο το Παρίσι στο παλάτι των Βερσαλιών αναγκάζοντας τον βασιλιά και την Μαρία Αντουανέτα να γυρίσουν πίσω στο Παρίσι.Ήταν η πρώτη μαζική εμφάνιση των γυναικών του Παρισιού στην πορεία της Γαλλικης Επανάστασης,η πρώτη συνειδητή συμμετοχή τους ως πολίτες στα κοινά.Επικεφαλής στην πορεία αυτή ήταν η Τερουάν ντε Μερκούρ και έδινε τον τόνο με τραγούδια καθ΄όλη την διάρκεια των δώδεκα μιλίων που ήταν και η απόσταση μεταξύ Παρισιού και Βερσαλιών.Οι γυναίκες αυτές συγκρούστηκαν με τους στρατιώτες που φύλαγαν τα ανάκτορα και όχι μόνο τους διέλυσαν αλλά κατάφεραν συναδελφώθηκαν μαζί τους και τους τράβηξαν στον αγώνα τους.
Στην Ελλάδα οι γυναίκες σαν πρώτη καταγραφή μαζικής κινητοποίησης βρίσκεται στο καταπληκτικό βιβλίο της 'Ιρις Καλκάνη "Εκείνο το πρωί" το οποίο περιγράφει την απεργία των εργατριών στην κλωστουφαντουργία του Ρετσίνα στον Πειραιά το 1892 ενάντια στην μείωση των ήδη μικρών μισθών.
Ένα απο τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν ταυτιστεί με το γυναικείο κίνημα είναι αυτό της Κλάρα Τσέτκιν.Είχε παίξει σημαντικό ρόλο για την οργάνωση των γυναικών στα συνδικάτα ενώ ταυτόχρονα δούλευε για την ενότητα γυναικών και ανδρών εργατών "Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών δεν μπορεί να είναι μια πάλη-όπως είναι για τις γυναίκες της αστικής τάξης-ενάντια στους άνδρες εργαζόμενους.Τελικός στόχος της πάλης μας είναι να αναδείξει τον πολιτικό ρόλο της εργατικής ταξης.Χέρι χέρι με τους άνδρες της ταξη της,η γυναίκα της εργατικής τάξης παλεύει ενάντια στην καπιταλιστική κοινωνία."
Το 1907 η Κλάρα Τσέτκιν πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει το πρώτο διεθνές συνέδριο σοσιαλιστριών στην Στουγκάρδη όπου συμμετείχαν 59 γυναίκες απο 15 χώρες.Εκεί αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια διεθνής οργάνωση σοσιαλιστριών.
Ένα χρόνο αργότερα στις 8 Μάρτη 1908 είκοσι χιλιάδες εργάτριες απο κλωστουφαντουργία της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία κερδίζοντας το δικαίωμα στον συνδικαλισμό.Ήταν απο τις πρώτες απεργίες γυναικών που έγιναν γνωστές παγκοσμίως και αποτέλεσαν σύμβολο της πάλης για ισότητα στην εργασία και στα δικαώματα.
Στις εργασίες του δεύτερου συνεδρίου των σοσιαλιστριών στην Κοπεγχαγη το 1910 επιλέχθηκε η 8 Μάρτη σαν ημέρα σύμβολο αγώνων,δράσης και προβολής των δικαιωμάτων των εργαζόμενων γυναικών.

Στις 22 Φλεβάρη του 1917 μία ομάδα γυναικών από την Πετρούπολη συναντήθηκε για να συζητήσει το γιορτασμό της ημέρας της γυναίκας. Οργάνωσαν μία τεράστια διαδήλωση που εξέφραζε τα αιτήματα των γυναικών εκείνη την εποχή που ήταν σταμάτημα του πολέμου και σταμάτημα της φτώχειας. Αυτή η διαδήλωση ήταν πρακτικά το ξεκίνημα της Ρώσικης Επανάστασης. Τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της εργατικής τάξης, οι γυναίκες, έγιναν η δύναμη της αλλαγής της κοινωνίας. Αυτές οι γυναίκες, που ντρέπονταν να μιλήσουν σε ένα μαζικό ακροατήριο, έγιναν ο πυροδότης της μεγαλύτερης επανάστασης στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Άσχετα με το πού κατέληξε η Ρώσικη Επανάσταση τα πρώτα διατάγματα που έβγαλε είναι ενδεικτικά: άδεια τοκετού δυο μήνες πριν και δυο μήνες μετά την γέννα με πλήρεις αποδοχές,αντικατάσταση θρησκευτικού γάμου με πολιτικό,διαζύγιο κοινή συναινέσει, ενώ συγχρόνως φτιάχτηκαν κοινοτικά εστιατόρια και πλυντήρια τα οποία ξεκούραζαν την γυναίκα απο την απλήρωτη δουλειά στο σπίτι.
Αναρίθμητα είναι τα παραδείγματα και απο την νεώτερη ιστορία που οι γυναίκες είναι κομματι κινημάτων ενάντια στον πόλεμο στον ρατσισμό στην καταστολή,ενώ δεν είναι λίγες οι φορές στις οποίες έχουν γίνει σύμβολο αγώνα γυναίκες όπως η Ρέιτσελ Κόρι ή η Κωνσταντίνα Κούνεβα οι οποίες με την μαχητικότητα τους και την αυτοθυσία τους ενέπνευσαν χιλιάδες κόσμο.


Στις εποχές που ζούμε και στο μέλλον που μας ετοιμάζουν οι άνθρωποι της αγοράς,με τα νέα μέτρα που τσακίζουν τους εργαζόμενους,η 8 Μάρτη δεν είναι απλά μια μέρα "γιορτής της γυναίκας".Μας θυμίζει ότι είναι μέρα πάλης ταξικής μέρα σύγκρουσης με το ίδιο το σύστημα.Ότι η πραγματική απελευθέρωση των γυναικών θα έρθει παλεύοντας μαζί με τους άνδρες εργαζόμενους ενάντια στο καπιταλισμό που παράγει ανισότητα,καταπίεση,σεξισμό.