Παιδεραστία

Πολύ καυτό θέμα είναι η αλήθεια, και πολύ ευαίσθητο. Είναι πάρα πολύ εύκολο να καταδικάσουμε όλοι, να αγανακτήσουμε και τελικά να ζητήσουμε επαναφορά της θανατικής ποινής ή ''ας τον έπιανα για δυο λεπτά στα χέρια μου και θα σου λεγα εγώ῾῾.
Κατ᾽ αρχήν, πρέπει νομίζω να δούμε τι φταίει και μετά να δούμε πως θα τιμωρήσουμε ῾τα κτήνη῾. Τι είναι αυτό άραγε που οδηγεί τους ανθρώπους να κάνουν κάτι τόσο άθλιο, τόσο αηδιαστικό, όπως το να δένουν ένα μωρό και να ασελγούν πάνω του; Όσο κι αν η έννοια του φυσιολογικού είναι κάτι πολύ σχετικό, δεν μπορεί παρά να παραδεχτούμε ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι φυσιολογική. Οι άνθρωποι αυτοί δηλαδή δεν είναι με τα καλά τους. Θα σκοτώναμε ποτέ κάποιον επειδή φόρεσε ανάποδα τα ρούχα του και βγήκε στο δρόμο τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο; Μεγάλη διαφορά, θα μου πείτε. Ο ένας δεν ενοχλεί και πολύ, ενώ ο άλλος στιγματίζει μια ψυχή για πάντα. Σωστό. Όμως κι οι δύο δεν είναι καλά. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος. Ή κι αν το καταλαβαίνουν, δεν είναι σε θέση να ελέγξουν τον εαυτό τους. Μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε τη γυναίκα ή τη μάνα ή το φίλο του παιδεραστή, που ενώ ήξεραν τι γίνεται, προτίμησαν να το κρύψουν για να μη ντροπιαστούν ή για να μην ανακατευτούν; Μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε εμάς τους ίδιους, που αν μαθαίναμε για τον παιδεραστή, θα φροντίζαμε να μη μιλάμε ούτε στα παιδιά του, που μπορεί κι αυτά να ήταν θύματά του, κι αν μπορούσαμε θα τους διώχναμε από τη γειτονιά; Μήπως είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι όταν πληρώνουμε, για να κάνουμε σεξ, γυναίκες που αγοράστηκαν με 1000 ευρώ ή απήχθησαν από τα σπίτια τους; Μήπως τελικά έχουμε γίνει όλοι τόσο σκατόψυχοι; Μήπως έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε όπως στα δελτία ειδήσεων; Να πρέπει δηλαδή μέσα σε μισή ώρα να έχουμε γίνει ειδικοί πάνω στο θέμα, να έχουμε ήδη πάρει την απόφασή μας, να καταδικάσουμε τους εγκληματίες και να πάμε στο επόμενο θέμα, γιατί μας πιέζει και ο χρόνος;
Μήπως το θέμα είναι λίγο πιο σοβαρό και απαιτητικό και πρέπει να σκεφτούμε λίγο πριν αρχίσουμε να καταδικάζουμε και να ζητάμε θανάτους κλπ.; Κι εμένα η πρώτη μου σκέψη ήταν αυτή, αλλά τι θα κέρδιζα αν ήμουνα υπεύθυνος για το θάνατο ενός άρρωστου ανθρώπου; Μα θα παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι, θα πούνε κάποιοι. Εξαιρετικά απίθανο να παραδειγματιστεί ένα άρρωστο μυαλό. Μήπως στο Τέξας, που ισχύει η θανατική ποινή, σταματήσανε τα εγκλήματα;
Μήπως πρέπει να κάνουμε πολλά βήματα πίσω και να το ξαναπάρουμε απ᾽την αρχή; Μήπως πρέπει να αποτινάξουμε όλη αυτή τη χριστιανική ψευτοηθική και τη νεοελληνική λαμογιά; Όλα αυτά τα καταπιεσμένα ένστικτα κάποια στιγμή θα επικρατήσουν και μετά θα προσπαθήσουμε να το κρύψουμε. Γιατί να είμαστε καταπιεσμένοι, γιατί να στηρίζουμε τη ζωή μας σε κάποιον που έγραψε παλιά σε κάτι πλάκες πώς θέλει να συμπεριφερόμαστε, γιατί να μεγαλώνουμε σε τσιμεντένια κουτιά, γιατί να πηγαίνουμε σε σχολεία με κάγκελα, γιατί τόσα πράγματα πάνε στραβά γύρω μας και τελικά δεν κάνουμε τίποτα;
Πρέπει να σκοτώσουν ένα δεκαεξάχρονο ή να βιάσουν ένα τρίχρονο για να ταραχτούμε λίγο; Ας προσπαθήσουμε να προλάβουμε κάποια πράγματα, αντί να περιμένουμε να γίνουν και να τιμωρήσουμε όποιον μας υποδείξουν. Ας ξεκολλήσουμε τα μάτια μας από το λάιφστάιλ κι ας προσέξουμε λίγο περισσότερο τα παιδιά μας.