Πρίν απο 4 χρόνια

Στις αρχές του 2005 γινόταν η ανασκόπηση της προηγούμενης χρονιάς. Το 2004 είχε αφήσει καλές εντυπώσεις η Ελλαδιτσα Είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα από τους επαίνους για την προεδρία της Ελλάδας στην ΕΕ, είχε πέσει η ανεργία, είχε ανέβει ο ρυθμός ανάπτυξης ντοπαριστήκαμε και από την κατάκτηση του euro στη μπάλα. Αποδείξαμε στην υφήλιο ότι άμα θέλουμε μπορούμε και οργανώσαμε άψογα την εμποροπανήγυρη των ολυμπιακών αγώνων άσχετα αν το πληρώνουμε ακόμα. Σε μια μορφή ανακαίνισης της χώρας αλλάξαμε και το μπασμένο κρυοκωλο πρωθυπουργό με έναν εύθυμο χωρατατζή.

Δεν την ήξερε τη δουλεία ο Κωστάκης, φαινόταν από την αρχή αλλά εντάξει κανείς δεν γεννήθηκε πρωθυπουργός (με μερικές εξαιρέσεις). Θα τη μάθει τη δουλειά το παλικάρι λέγαμε. Λίγο το φροντιστήριο, λίγο τα ιδιαίτερα, θα το διαβάζει και η μανά του στο σπιτι, το παιδί δεν μπορεί θα ξεπαρει. Τέσσερα χρόνια μετά καταλάβαμε ότι δεν τα παίρνει το παιδί, δεν κάνει για τη δουλεια, είναι ανίκανος. Τσάμπα πήγαν τα δίδακτρα, δεν έχει πάρει πρέφα πώς να κάνει το πρωθυπουργό.

Αρχές του 2009 και από το 2008 θυμάμαι τα ροζ DVD, τη Siemens, τους παπάδες businessman, την αύξηση της ανεργείας, τον Αλέξη, την εξέγερση και το καμένο δέντρο του Νικηταρά. Δεν είχαμε και το όπιο του «αθλητισμού» αφού πατώσαμε στο euro και πιαστήκαμε ντοπε στους ολυμπιακούς. Θέλουμε μια ανακαίνιση έστω σε πρωθυπουργό αλλά δεν παίζει και κανένας. Δυστυχώς ο 1ος επιλαχών Γιωργάκης φαίνεται μια από τα ίδια και δε λέει και αστεία. Σου δίνει την εντύπωση ότι δεν γουστάρει να κάνει το πρωθυπουργό αλλά τον πιέζει η μάνα του.

Το πρόσωπο της χρονιάς το 2004 ήταν ο εθελοντής των ολυμπιακών που δε μάσησε μην τον περάσουν για μαλακα που δουλεύει αφιλοκερδώς και πήγε να βοηθήσει για την Ελλάδα ρε γαμωτο.

Το πρόσωπο της χρονιάς 2008 είναι ο πιτσιρικάς που ξεκόλλησε τα χέρια του από το χειριστήριο του pro και άρπαξε κάνα δυο πέτρες.

Ζήτησα μια αξιοπρεπή χώρα χωρίς λαμογια και διαφθορά στην εξουσία και πήρα «ένα ελαφάκι»

Αν δεν ξυπνήσουμε μας βλέπω για πολλά ελαφάκια