ΟΜΠΑΜιΑς

Άκουγα όλους αυτούς που έλεγαν Άς μην περιμένουμε πολλά απ´τον Ομπάμα´ κι έλεγα: ᾽Γιατί να μην περιμένω πολλά. Κάτσε να δούμε, αυτός ίσως να κάνει πολλά. Αν κάποιος έχει τη χρυσή ευκαιρία να αλλάξει τα πράγματα, είναι αυτός. Κουβαλάει τόση καλή ψυχολογία, που αυτό από μόνο του μπορεί να βελτιώσει πολλά.᾽
Κι αυτός, αντί να το εκμεταλλευτεί, καταφέρνει να μας ξενερώσει, πριν καλά καλά αναλάβει. Από τις 3 Ιανουαρίου εξελίσσεται μια ακόμη γενοκτονία, απ´τις πολλές τελευταία, αν το καλοσκεφτείς κι αυτός δε μιλούσε για να μην ακούγονται, λέει, δύο φωνές από την Αμερική. Εισαι πρόεδρος της χώρας πού έχει κάνει τον πόλεμο συνήθεια, έχετε δολοφονήσει εμμέσως, αλλά κυρίως, αμέσως, εκατομμύρια ανθρώπους, έχεις τη δυνατότητα να δείξεις στον κόσμο ότι τα πράγματα άλλαξαν κι αφήνεις τους Ισραηλινούς να κάνουν ό,τι θέλουν, εκμεταλλευόμενοι το κενό εξουσίας; Δεν είμαι τόσο αφελής να πιστεύω ότι δεν το ξέρανε όλοι στην Αμερική, κι ο Ομπάμα, κι ότι τους πιάσανε στον ύπνο. Είμαι όμως τόσο αφελής, που πίστευα ότι ύστερα από τόσες τραγικές εικόνες που βλέπουμε κάθε μέρα, θα έλεγε μια κουβέντα, ένα " Ὠπα ρε παδιά, χαλαρώστε λίγο. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Κι όλα τα δίκια του κόσμου να έχετε, να βρείτε άλλο τρόπο να τα διεκδικήσετε. Δε γίνεται να έχετε περικυκλώσει μια περιοχή σαν την Κυψέλη με άρματα και επί είκοσι μέρες να τη βομβαρδίζετε απ᾽τον αέρα."
Αντ᾽ αυτού είμαστε και πάλι θεατές της παράνοιας, όπου η γενοκτονία είναι πάλι τέταρτη είδηση και το ζόρι μας είναι το πάρτυ του Ομπάμα. Εντάξει, βομβαρδισμοί και αίματα κάθε μέρα, όσο να ᾽ναι βαριέσαι κι αηδιάζεις κάποια στιγμή. Είπαμε, τους συμπονούμε τους ανθρώπους εκεί κάτω, αλλά κι αυτοί κάθε μέρα τα ίδια. Μη χαλάσουμε και την ψυχολογία μας. Κι είμαστε τώρα σε μια κατάσταση όπου χτυπάει η πόρτα, ανοίγεις κι είναι η "οικονομική κρίση", ο κόσμος δεν έχει να φάει, δεν έχει να δουλέψει, δεν έχει να ονειρευτεί, κι ο άλλος κάνει την πιο ακριβοπληρωμένη ενθρόνιση, γιατί γι᾽αυτό πρόκειται, με σούπερ χάι καλεσμένους, για να μας δείξει τι, ότι έτσι έρχεται η αλλαγή; Από μεγαλομανείς Καίσαρες έχουμε χορτάσει ρε φίλε. Δε χρειάζεται άλλο να θριαμβολογούμε για το τίποτα, να ξοδεύουμε για το τίποτα. Αλλαγή είναι να βγεις σεμνά κι όμορφα να στρωθείς στη δουλειά κι άμα τα πας καλά, θα σου κάνω εγώ ένα τραπέζι, να το θυμάται όλος ο πλανήτης. Να βγούν όλοι στους δρόμους να χαρούν για κάτι που ακόμα δεν έχει ξεκινήσει να δουλεύει; Και δεν είναι μόνο αυτό. Πόσες μέρες μετά θα ακούμε και θα διαβάζουμε όλες τις λεπτομέρειες της ενθρόνισης. Πόσα ηχεία είχε, πόσο μεγαβάτ έκαψε, πόσες φορές ανέφερε το όνομα της γυναίκας του, πόσες φορές τον διέκοψαν τα χειροκροτήματα κι άλλες τέτοιες παπάρες που θα μας απασχολούν για καιρό.
Τελικά, ίσως και να έπρεπε να βγει ο Μακέιν. Και εξηγούμαι: αν έβγαινε κάποιος το ίδιο άθλιος με τον Μπους, ο οποίος είχε φέρει όλο τον πλανήτη στα όριά του, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι έχουμε πάρει το λάθος δρόμο και να βγει στο δρόμο, απαιτώντας πραγματική αλλαγή. Τώρα, με το τέχνασμα του Ομπάμα, το σύστημα πήρε το φιλί της ζωής. Όλοι είναι ενθουσιασμένοι, οι Αμερικανοί πετάνε στα σύννεφα και μεις θα παρακολουθούμε το μέλλον μας απ' το στόμα της Χίλαρι. Όπως κάποτε από την Ολμπράιτ κι από την Κοντολίζα. Τέλεια. Τελικά. Τελετή