Αθάνατη ελληνική αγροτιά

Άποψή μου είναι ότι τα πάντα κατακτώνται με αγώνες, τελικά. Μου πήρε λίγο καιρό να το καταλάβω, αλλά συνειδητοποίησα ότι αν περιμένεις από κανέναν άλλον να φροντίσει τα συμφέροντά σου, θα πας άκλαφτος. Γι' αυτό πρέπει πάντα να ενώνεσαι με άλλους και να διεκδικείς, να βγαίνεις στο δρόμο. Κι όταν βγαίνεις και κλείνεις το δρόμο, να είσαι εκεί. ¨οχι σαν αυτό που κάνανε οι πονηροί οι αγρότες της Κρήτης. (μιλάω γι' αυτούς, γιατί γι' αυτούς ξέρω)
Οι οποίοι έχουν 100% δίκιο, αλλά έτσι όπως το διεκδικούν, εμένα δε μ' αρέσει.
Παρασκευή πρωί φτάνω στο μπλόκο στην Παντάνασσα, στην εθνική οδό Ηρακλείου - Ρεθύμνου. Και βλέπω τρία τρακτέρ από τη μία και τρία τρακτέρ από την άλλη να 'χουν κλείσει το δρόμο και οι αγρότες άφαντοι. Και τυχαίνει να επιστρέφω το βράδυ και να περνάω κατά τις 8:30 από το ίδια σημείο. Το αδιαχώρητο. Να βρέχει καταρρακτωδώς και να βλέπεις κόσμο, φώτα, καντίνες, χαμός. Ποια ήταν η διαφορά; Ήταν η ώρα των ειδήσεων.
Υπάρχουν προφανώς κάποιοι, όχι μόνο αγρότες, που θέλουν ν' αλλάξουν τον κόσμο απ' τον καναπέ τους...