Η θεία από το Σικάγο θύμα εθνικιστών;

Έχω κι εγώ, όπως οι περισσότεροι, συγγενείς, που πήγαν στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στην Αμερική, προσδοκώντας μια ζωή καλύτερη απ᾽αυτήν που έβλεπαν ότι τους περίμενε στον επίγειο παράδεισο, που λέγεται Ελλάδα. Δεν ξέρω όλες τις λεπτομέρειες της ζωής τους εκεί, έχω ακούσει όμως πάρα πολλές ιστορίες σε πολλές οικογενειακές συγκεντρώσεις.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι φοβὀντουσαν να κυκλοφορήσουν συγκεκριμένες ώρες σε συγκεκριμένες περιοχές.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι τους επιτέθηκαν δειλοί καραφλοί αγράμματοι εθνικιστές χωρίς κανένα λόγο, φωνάζοντας να πάνε πίσω στο μπουρδέλο απ᾽όπου ήρθαν και παίρνοντας τους ό,τι είχαν πάνω τους, έτσι για γούρι.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι τους κλειδώνανε έξω από τις παιδικές χαρές, για να μη μολύνουν τα βρωμόπαιδά τους τα παιδάκια των καθαρών ντόπιων.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι μένανε τριάντα άτομα σε δυο δωμάτια, χωρίς νερό και ρεύμα.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι οι μπάτσοι τους κυνηγάγανε μαζί με τους φασίστες, ούτε ότι τους ξηλώνανε και ποδοπατάγανε τα σταυρουδάκια, που είχαν στο λαιμό.

Οι πρόγονοί μας μεταναστεύσανε σε χώρες με πλούσιο παρελθόν σε φασισμό και σε εθνικισμό κι όμως έτσι δεν τους φέρθηκαν. Κι έρχονται τα δικά μας τα καθίκια, κάτι αδώνιδες, κάτι χρυσαυγίτες να απαιτούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, γιατί δε χωράμε όλοι στον παράδεισο. Άμα ρε κακομοίρηδες κάνουν το ίδιο όλες οι χώρες και μας στείλουνε πίσω τους απανταχού Έλληνες, που θα χωρέσουμε; Αλλά ξέχασα, μετά θα βάλουμε μπροστά τη Μεγάλη Ελλάδα. Να δεις που τελικά έχουμε σχέδιο, δεν πάμε στην τύχη.