Ο νόμος της "κουκούλας"

Ένα πολύ ενδιαφέρων άρθρο που αλίευσα από έναν ιστορικό ,μεγάλο σε έργο και σε ηλικία,τον Δημήτρη Λιβιεράτο.Το παρουσιάζω αυτούσιο

"Μια μέρα ένας αστυνομικός έφερνε ένα σημείωμα «Την επόμενη Τετάρτη. Να περάσετε 8μμ από το Αστυνομικό Τμήμα και να ζητήσετε τον υπαστυνόμο. Δι υπόθεσιν σας». Δεν είχες καμιά εκκρεμότητα με την αστυνομία, αλλά ποτέ δεν γνώριζες που θα καταλήξει μια τέτοια συνάντηση. Κανόνας της εποχής. Σε τέτοια περίπτωση να είσαι καθαρός, με αλλαγμένα ρούχα και λίγα χρήματα στη τσέπη. Επειδή δεν ήξερες που θα καταλήξεις και πόσες μέρες θα είσαι στο κελί.
Κάτι τέτοια ετοιμάζουν πάλι οι άρρωστοι εγκέφαλοι της δεξιάς. Ο νέος προτεινόμενος Νόμος, με πρόσχημα τους κουκουλοφόρους αρχίζει να επιβάλει ένα καταθλιπτικό, καταπιεστικό καθεστώς.
Όποτε οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της χώρας μας είχαν κρίση, οικονομικές δυσκολίες που θα αγανακτούσαν κόσμο, συνδύαζαν αυτά τα μέτρα με κάποιο τρομονόμο κατά των εργαζομένων.
Το 1929 με τον περίφημο νόμο του Ιδιώνυμου, της τότε κυβέρνησης Βενιζέλου, ακόμα και το φρόνημα, οι ιδέες μεταβάλλονταν σε αδίκημα. Μετά το 1945 με τον 509 οδηγήθηκαν χιλιάδες άνθρωποι σε δίκες, φυλακές, εκτελέσεις. Η Χούντα χρησιμοποίησε το Νόμο 375 για να καταδιώξει κάθε αντίθετό της. Αλλά συμπληρωματικά ερχόντουσαν οι διάφορες αστυνομικές, διοικητικές διατάξεις που έκαναν δύσκολη τη καθημερινή ζωή του πολίτη.
Θυμάμαι πχ τις αστυνομικές διατάξεις των χρόνων '50. Απαγορευόταν ένα Σωματείο, μια Ομοσπονδία να κυκλοφορήσει μια προκήρυξη προς τα μέλη του αν αυτή δεν είχε περάσει από την έγκριση του συνδικαλιστικού τμήματος της Ασφάλειας. Απαγορευόταν κάθε δημόσια συγκέντρωση. Απαγορευόταν ακόμη η ομιλία από το μπαλκόνι του Εργατικού Κέντρου π.χ. Γινόντουσαν αυτόματα αδικήματα με όλες τις άσχημες συνέπειες. «Απόπειρα ανατροπής του καθεστώτος», «συνωμοτική οργάνωση», παράβαση νόμου περί τύπου», κλπ. Ότι θες κατέβαζε το αρρωστημένο κεφάλι τους για να φοβίσουν το λαό.
Ο νέος προτεινόμενος νόμος, με πρόσχημα τους κουκουλοφόρους, επιβάλει ένα πιο καταθλιπτικό, καταπιεστικό καθεστώς. Δημιουργεί το φόβο στον πολίτη.
Εκείνο το «περιύβριση της αρχής», «αντίσταση κατά της αρχής», το οποίο ήδη υπάρχει, ταλαιπωρεί πολλούς αν δεν μπορούν μαζικά να αντισταθούν. Αυτό συνέβη και με πολίτες, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης, που προσπάθησαν να υπερασπίσουν το πάρκο τους, τη πρασινάδα της γειτονιάς και ήταν σχετικά λίγοι. Αμέσως χειροπέδες, αστυνομικό τμήμα, κλείσιμο σε κελί μέχρι το επόμενο πρωί, οπότε με χειροπέδες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα να αποφασίσει. Βέβαια τις περισσότερες φορές αυτός τους αφήνει ελεύθερους, αφού τίποτε δεν έχουν κάνει. Όμως μένει το τραύμα του φόβου. Μη μιλάς σε αστυνομικό, μη ζητάς εξηγήσεις, δεν μπορείς να ξέρεις που θα καταλήξεις. Οδηγούν στη σιωπή του πολίτη. Αυτή είναι η επιδίωξη. Πολίτης μουγγός μπροστά στην εξουσία.
Να μη γελιόμαστε. Τέτοια μέτρα, τέτοιες πρακτικές ψηφίζονται και χρησιμοποιούνται όταν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις έχουν οικονομικές δυσκολίες όπως τώρα και υπάρχουν διαμαρτυρίες των εργαζομένων αλλά και κάθε πολίτη. Φόβος να πλανάται πάνω από την κοινωνία, να υποτάσσεται, να μην αντιδρά.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την Αντίσταση στα τρομομέτρα. Να μη καταλήξει πάλι η κοινωνία μας στη κατάσταση φόβου και ακινησίας των χρόνων μέχρι το 1974. Θα είναι θανατερό για τη χώρα μας αν ο λαός της υποκύψει σε τέτοιες αστυνομικές πρακτικές, με οποιοδήποτε πρόσχημα τις σερβίρουν. Και πάλι μια ταφόπλακα φόβου, παράλυσης της κοινωνίας. Καταστάσεις που ζήσαμε εμείς οι παλαιότεροι και υποφέραμε φοβερά. Αντίσταση από τώρα που μπορούμε. Αν επιβληθεί πάλι ένα τέτοιο πλέγμα νόμων, διατάξεων, εγκυκλίων, τότε θα είναι αργά."

Δημήτρης Λιβιεράτος