Che - Η ταινία

Να είμαι ειλικρινής, ενα ψιλοκόλλημα με τον Τσε το έχω, καθ' ότι τυχαίνει να τον θεωρώ την πιο σημαντική προσωπικότητα, που έχει περάσει ποτέ απ' αυτόν εδώ τον πλανήτη. Για μένα συμβολίζει τον άνθρωπο που θα 'πρεπε όλοι να έχουμε μέσα μας. Έναν άνθρωπο που νοιάζεται για όλους, που αψηφάει τα δικά του προβλήματα, θέλω και όνειρα, για να υπηρετήσει αυτό που θεωρεί κοινό καλό.

Η ταινία, διάρκειας πέντε ωρών, είναι χωρισμένη σε δύο κομμάτια. Στο πρώτο, βλέπουμε πολύ γρήγορα τη συνάντηση με το Φιντέλ και την απόφασή του να βοηθήσει την Κούβα να ελευθερωθεί. Βλέπουμε έναν ασθματικό άνθρωπο να ανεβοκατεβαίνει βουνά, να γράφει συνέχεια, να τραβάει φωτογραφίες, να διαβάζει, να εξασκείται και να εξηγεί στους αντάρτες ότι η μόρφωση είναι το ίδιο σημαντική με τα όπλα και γι' αυτό κανείς δεν έπαιρνε βαθμό, αν δεν ήξερε γραφή και ανάγνωση. Τελικά οι αντάρτες τα καταφέρνουν και η επανάσταση πετυχαίνει ένα σπάνιο άθλο, ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους αυτούς που αισθάνονται ανήμποροι μπροστά στην καταπ'ιεση του κράτους.

Στο δεύτερο κομμάτι η ταινία πραγματεύεται τους τελευταίους μήνες του Τσε, όταν μετά από το Κογκό και τη Βενεζουέλα, έφτασε ινκόγκνιτο στη Βολιβία, για να εκπαιδεύσει και οργανώσει αντάρτικο. Ξεκινάει από το μηδέν και σιγά σιγά προσπαθεί να κάνει αυτό που έκανε και στην Κούβα. Τα πράγματα όμως είναι πιο δύσκολα. Οι ντόπιοι δε βοηθάνε πολύ ή μάλλον καθόλου, ο βολιβιανός στρατός ενεργοποιείται με τη βοήθεια των Αμερικάνων και ο Τσε βρίσκεται κυνηγημένος με άλλους 15, αποκομμένος από τους υπόλοιπους και τελικά τραυματίζεται και συλλαμβάνεται στο χωριό La Higera. Χωρίς πολλά πολλά τον εκτελούν κι έτσι τελειώνει η ταινία.

Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Steven Soderbergh, που πιστεύω ότι ήταν επιλογή του να παραθέσει απλώς τα γεγονότα, χωρίς να βάλει το δικό του σχόλιο, ούτε να προσπαθήσει να εξερευνήσει τον ψυχισμό του Τσε. Δεν υπερβάλλει και δεν προσπαθεί να τον ηρωιοποιήσει, γιατί δε χρειάζεται. Αυτά που περνάνε μπροστά απ' τα μάτια σου, ακόμα κι αν τα ξέρεις, είναι τόσο ηρωικά, που δε χρειάζεται κανείς να στο πει. Το διαπιστώνεις από μόνος σου και σου προκαλεί τρομερή εντύπωση, όχι το πως σκέφτεται και ενεργεί έτσι, αλλά το γεγονός ότι το κάνει πάντα, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Αλλά αυτό που σου φαίνεται τελείως παράλογο, είναι τούτο: η επανάσταση στην Κούβα πετυχαίνει, ο Τσε γίνεται ο μεγάλος ήρωας της χώρας, γίνεται Υπουργός Βιομηχανίας και παγκόσμιο σύμβολο στον αγώνα του Ανθρώπου για αυτοεκτίμηση και ελευθερία. Έχει τη δυνατότητα να επηρρεάσει με τις πράξεις και τα λόγια του όχι μόνο τους Κουβανούς, αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Και μέσα σε μια νύχτα τα παρατάει όλα και φεύγει μεταμφιεσμένος, για να ξεκινήσει από το μηδέν την επανάσταση σε ένα άλλο μέρος του κόσμου. Και πάει ξανά και μένει σε σταύλους, τρώει ρίζες και τρώει βροχή, τα ρούχα του είναι σκισμένα και βρωμάνε, ενώ θα μπορούσε, και μάλιστα χωρίς να προδώσει τα πιστεύω του, να κάτσει στην Κούβα και να διαδώσει από κει την πίστη του ότι ο ιμπεριαλισμός και ο καπιταλισμός δημιουργούν έναν άνθρωπο απάνθρωπο.

Γι' αυτό, και ειδικά για όσους δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Τσε, το να αφιερώσουν πέντε ώρες από τη ζωή τους νομίζω ότι επιβάλλεται.

(Ο Μπενίτσιο ντελ Τόρο στο ρόλο του Τσε είναι τουλάχιστον συγκινητικός)