Αναρχία (ή πως να ζεις χωρίς τις οδηγίες χρήσης)

Ζούμε σε ένα μάτριξ, σε ένα μάτριξ που το φαντάστηκαν κάποιοι πολλά χρόνια πριν τους αδερφούς Wachowski, που το 1999 τους θεωρούσαμε πολύ μπροστά. Δηλαδή αυτοί που το εμπνεύστηκαν και το υλοποίησαν πριν χιλιετίες, τι ήταν; Αυτοί κι αν ήταν μπροστά.

Η αλήθεια είναι ότι στη σύλληψη του σχεδίου δεν ήμουν μπροστά και μπορεί σε κάποιες λεπτομέρειες να κάνω λάθος. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός όμως ότι ζούμε με κανόνες ξένους προς εμάς και τη φύση μας και μάλιστα μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι, ενώ χωρίς αυτούς θα είμασταν πραγματικά ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι.

Πρώτα πρώτα η θρησκεία. Η ανασφάλεια του ανθρώπου και η αμάθειά του έδωσαν πάτημα στους επιτήδειους, για να έχουν τον κόσμο υπόδουλό τους, νομίζοντας ότι υποτάσσεται στο θείο, σε κάτι δηλαδή, που αφού δεν υπάρχει, δεν μπορείς ν' αποδείξεις ότι δεν υπάρχει, μπορείς όμως να ισχυριστείς ότι βλακεία θέλεις: ότι είναι παντού ταυτόχρονα, ότι σε βλέπει ακόμα και στη γωνία μέσα στη ντουλάπα κάτω απ΄τη φλοκάτη, ότι τα πάντα εδώ στη γη είναι τελικό τεστ, που αν καταφέρεις να το περάσεις, θα ζεις μια ζωή χαρισάμενη, που θα κυλιέσαι σε καταπράσινα λιβάδια, θ' ακούς Γαιτάνο και θα πίνεις μίλκο όλη μέρα. Κι όλα αυτά, για να κάθονται αυτοί που τα σκεφτήκανε και τα "υπηρετούν" και να γελάνε με το πόσο ηλίθιος είσαι που τα πιστεύεις και να σε βάζουν να σκοτώνεσαι γι' αυτά. Κι αυτοί να κάνουν ό,τι δεν επιτρέπεται σε σένα. Πόσος κόσμος θα έφαγε πακέτο όταν σ' εκείνο το τούνελ που βλέπεις όταν πεθαίνεις, θα έφτασε στην άκρη και απλά θα είδε μια επιγραφή που έλεγε "Τέλος".

Μετά είναι το χρήμα. Από τότε που κάποιος σκέφτηκε να ανταλάσσουμε αυτά τα μικρά αντικείμενα με προιόντα, η ζωή μας άλλαξε. Και μόλις κάποιος σκέφτηκε να μας κρατάει αυτά τα αντικείμενα, όταν γίνονταν πολλά και να μας δίνει ένα χαρτί αντί γι' ᾽αυτά, τότε ήταν που ξεφτιλιστήκαμε τελειως. Δε μας έφτανε πλέον να την περνάμε, θέλαμε να μαζεύουμε όλο και περισσότερα λεφτά και χαρτιά. Κι όλα αυτά για το μέλλον και πάλι. Να αποταμιεύουμε, να επενδύουμε με σκοπό να τα έχουμε όταν θα τα χρειαστούμε, όταν θα τα χρειαστούν τα παιδιά μας. Αυτή η τρομερή ανάγκη να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας με λεφτά και καλές πράξεις.

Όλες οι υπόλοιπες επινοήσεις του ανθρώπου για να δυναστεύει τον άνθρωπο, πιστεύω ότι πηγάζουν, εξαρτώνται και συνήθως παρακάμπτονται απ' όσους έχουν πολύ χρήμα ή "υπηρετούν" το θεό ή και τα δύο. Κλασσικά παραδείγματα η οικογένεια και οι νόμοι. Υπάρχουν πολλά μικρά και μεγάλα παραδείγματα, που αποδεικνύουν ότι ο δρόμος που βαδίζουμε, δεν μας αξίζει και στην ουσία δεν τον διαλέγουμε εμείς.

'Οπως λέει ο "αναρχικός τραπεζίτης" του Πεσσόα, αναρχικός δεν είναι αυτός που ξεσηκώνεται ενάντια στο σύστημα και πετάει βόμβες. Είναι αυτός που συνειδητά αποφασίζει να μη ζήσει με τους κανόνες που βάζει το σύστημα. Αυτός που δεν είναι υπόδουλος στο χρήμα, αυτός που δεν προσπαθεί να επιβληθεί και να "τυραννήσει" κανέναν, αυτός που αγαπάει χωρίς να χρειάζεται να το δηλώσει σε κάποιο ρασοφόρο, αυτός που βοηθάει χωρίς να προσδοκά ανάσταση νεκρών.

Είναι ακατόρθωτο να αψηφήσουμε όλους τους κανόνες. Καθένας όμως απ' τη μεριά του οφείλει να κάνει ότι μπορεί, οφείλει να αντισταθεί και να παλέψει, να ζήσει όσο μπορεί πιο ελεύθερος, να ζήσει με τους κανόνες που βάζει ο ίδιος. Κι αν πολλοί από μας νομίζουμε ότι είναι αργά για κάτι τέτοιο (λάθος), οφείλουμε τουλάχιστον να δείξουμε σε άλλους ότι καλό είναι στο Τέλος να μετανιώνουμε για τα δικά μας λάθη και να είμαστε υπερήφανοι που είμασταν εμείς.

Ουγκ.