Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Συνέντευξη ελληνίδας ακτιβίστριας που βρέθηκε στον Στόλο της Ελευθερίας για το σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας.


Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι η δολοφονική επίθεση εναντίον του Στόλου της Ελευθερίας ήταν «άμυνα» απέναντι σε τρομοκράτες και για να το δικαιολογήσει χρησιμοποιεί βίντεο -που τα ελληνικά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν- στο οποίο διακρίνονται ακτιβιστές του «Μαβί Μαρμαρά» να επιτίθενται στους ισραηλινούς κομάντος। Τι πραγματικά συνέβη;

Παρότι δεν ήμουν στο τούρκικο πλοίο, από τις γυναίκες της τούρκικης αντιπροσωπείας και της διεθνούς αντιπροσωπείας που συνάντησα στη φυλακή, αλλά και από τις μαρτυρίες των δύο Ελλήνων που επέβαιναν στο «Μαβί Μαρμαρά», η αλήθεια είναι η εξής: Οι Τούρκοι ακτιβιστές ήταν αποφασισμένοι με αυτοσχέδια όπλα και βάζοντας μπροστά τα ίδια τα σώματά τους, να αντισταθούν και να μην παραδώσουν το πλοίο στους ισραηλινούς. Ηταν απόλυτα δικαιολογημένοι να κάνουν κάτι τέτοιο, όχι μόνο γιατί ο στόχος μας ήταν να σπάσουμε τον αποκλεισμό της Γάζας αλλά και για να φανεί στην κοινή γνώμη ότι υπερασπίζονται το πλοίο τους από τους πειρατές. Τα πρώτα ζόντιακ που πλεύρισαν το τουρκικό πλοίο δεν κατάφεραν να ανεβάσουν τους κομάντος πάνω, γιατί οι ακτιβιστές τους πετούσαν καρέκλες και ό,τι άλλο έβρισκαν μπροστά τους.

Στο ψαχνό

Δοκίμασαν τότε δια αέρος με ελικόπτερα. Οι πρώτοι κομάντος εξουδετερώθηκαν και κλειδώθηκαν σε μια καμπίνα. Το Ισραήλ τότε ή θα έπρεπε ντροπιασμένο να εγκαταλείψει ή να χτυπήσει στο ψαχνό. Το ότι επέλεξε το δεύτερο δείχνει την άποψή του για τους ακτιβιστές, για τις διεθνείς αντιπροσωπείες και το διεθνές δίκαιο. Ακόμα και το διεθνές ναυτικό δίκαιο ορίζει ότι ένας καπετάνιος δεν παραδίδει το πλοίο του σε πειρατές. Και να είμαστε ξεκάθαροι ότι ήταν πειρατεία και εκδικητική λεηλασία αυτό που έγινε. Καλά έκαναν, λοιπόν, ήταν αυτοσχέδια τα όπλα που χρησιμοποίησαν, κομμάτια από ξύλο, κλειδιά και σφεντόνες, νόμιμα μέσα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και το πλοίο.

Πάνω στον έναν από τους τρεις κομάντος που αφοπλίστηκαν βρέθηκαν πλαστικοποιημένα χαρτιά με φωτογραφίες ακτιβιστών, είτε στελεχών του IHH ή άλλων προσώπων που ξεχώριζαν γιατί είχαν κάνει σκληρή δουλειά για την πρωτοβουλία. Ενας για παράδειγμα ήταν ο επονομαζόμενος «Τσε», ένα νεαρό παιδί με μούσια και ένα αστέρι στο μπερέ του που ξεχώριζε στην αποστολή. Τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο. Δύο ή τρία στελέχη του IHH δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, οι υπόλοιποι πάνω στη συμπλοκή. Μία από τις γυναίκες στη φυλακή, μας είπε ότι ο άντρας της πέθανε στα χέρια της πυροβολημένος στο μέτωπο, η ίδια του έκλεισε τα μάτια, και μετά είχαν το θράσος να τη φωνάξουν να αναγνωρίσει το πτώμα από φωτογραφία του νεκρού. Ποιος μπορεί να μιλάει για βία!

«Σφενδόνη»

Από τις 11 το βράδυ, το ραντάρ του «Σφενδόνη» είχε εντοπίσει ισραηλινά πλοία. Τότε ξεκινούσε η επιχείρηση. Απευθύνθηκαν στο Σφενδόνη, μας είπαν ότι είμαστε σε ύδατα προστατευόμενα από το Ισραήλ, πείτε μας πόσοι επιβαίνουν, πόσοι άντρες, πόσες γυναίκες. Η απάντηση του πλοιάρχου ήταν ότι είμαστε σε διεθνή ύδατα και έχουμε ένα πλοίο με δημοσιογράφους και άλλους διακεκριμένους ανθρώπους. Εκεί διακόπηκε η συνομιλία. Μας ακολουθούσαν δια θαλάσσης και αέρος, μία μεγάλη φρεγάτα πίσω με σβησμένους τους προβολείς και ελικόπτερα.

Ηταν μια πλήρης στρατιωτική επιχείρηση από τη μεριά του Ισραήλ. Διακρίναμε το «Μαβί Μαρμαρά» μπροστά, είχαμε χάσει το «Ελεύθερη Μεσόγειος» από δεξιά και το άλλο εμπορικό από τα αριστερά. Κάποια στιγμή μας πλησίασαν δύο ζόντιακ και πάρα πολύ γρήγορα ανέβηκαν με γάντζους. Πέταξαν δύο κρότου λάμψης μέσα στο πιλοτήριο όπου ήμασταν όλοι, πυροβόλησαν με πλαστικές σφαίρες και κατέλαβαν το πιλοτήριο. Ο καπετάνιος και ο βοηθός του, που αρνούνταν να παραδώσουν το πλοίο και να συνεργαστούν, ξυλοκοπήθηκαν.

Τι αντιμετωπίζει ένας κρατούμενος του Ισραήλ;

Μας ανέβασαν στο πάνω κατάστρωμα, μας πήραν κινητά και ό,τι ηλεκτρονικές συσκευές είχαμε, όσοι προσπάθησαν να αντισταθούν έφαγαν ξύλο. Τους φωνάζαμε «ντροπή, είστε φασίστες, παραβιάζετε τα ανθρώπινα δικαιώματα» και μας απαντούσαν με αλαζονεία και κυνισμό ότι «δεν έχετε δικαιώματα εδώ».

Παρά την τρομοκρατία, δεν το βάζαμε κάτω. Ακολούθησε μια ηρωική προσπάθεια παθητικής αντίστασης από τον Πολ Λαρούντι ο οποίος, αφού χτυπήθηκε γιατί κρυβόταν, έπεσε στη θάλασσα. Οταν τον «ψάρεψαν» μετά μισή ώρα, τον χτύπησαν πάλι. Μας κατέβασαν κάτω για να μην πηδήξουμε στη θάλασσα κι άλλοι και μας κράτησαν εκεί μέχρι να φτάσουμε στο Ασντόντ. Υπήρξαν κι άλλα παραδείγματα παθητικής αντίστασης. Είχαμε κρύψει ένα κινητό στις γυναικείες τουαλέτες, κατάφερε να μπει ο Χάλεντ, ο Παλαιστίνιος της Ιορδανίας και να μιλήσει πριν τον πάρουν είδηση. Ενας δημοσιογράφος του Αλ Τζαζίρα είχε καταφέρει να κρύψει μια συσκευή που έπιανε κανάλι 16 και τραγουδούσαμε για να μπορεί να μεταδίδει χωρίς να το καταλάβουν. Ηταν κάποιες μορφές αντίστασης.

Η κράτησή μας στο Ασντόντ ήταν από τις χειρότερες εμπειρίες. Οταν κατεβήκαμε, παντού είχε δυνάμεις καταστολής και κάμερες και φωτογράφους που μας τραβούσαν. Ηταν κυριολεκτικά βιομηχανία ανάκρισης. Μας καλούσαν να υπογράψουμε ότι δεχόμαστε να απελαθούμε ή να πάμε στη φυλακή. Ολοι απαντούσαμε ότι δεν υπογράφουμε τίποτα, ότι στην Ελλάδα έχουμε ιστορία να μην υπογράφουμε χαρτιά. Μας ακολουθούσαν συνέχεια σαν βδέλλες νεαροί της Μοσάντ, μας έκαναν σωματικούς ελέγχους συνέχεια, ξανά φωτογραφίες, ξανά δαχτυλικά αποτυπώματα, ξανά ερωτήσεις αν θα υπογράψουμε. Μετά αναμονή στην κλούβα, μετά η φυλακή. Εκεί, τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.

Από τη μια χαρήκαμε που ήμασταν μαζί με μέλη των άλλων αντιπροσωπειών -με γυναίκες από τη Τουρκία, τη Χιλή, το Κουβέιτ, την Ινδονησία, τη Μαλαισία, την Αλγερία και πολλές ευρωπαϊκές χώρες- από την άλλη εκεί μάθαμε ότι θρηνούσαμε νεκρούς. Γρήγορα οργανωθήκαμε και ζητήσαμε τους πρέσβεις και καλύτερες συνθήκες. Τη δεύτερη μέρα άρχισαν τα πράγματα να αλλάζουν, φαινόταν ότι οι ισραηλινοί είχαν μια καυτή πατάτα στα χέρια τους. Την επόμενη μέρα μας πήγαν άρον άρον στο αεροδρόμιο να φύγουμε.

Ποια ήταν η στάση της ελληνικής κυβέρνησης;

Η ελληνική πρεσβεία ήρθε για να μας βοηθήσει. Αυτό, όμως, δεν ξεπλένει τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης που κάνει πλάτες στο Ισραήλ στην πολιορκία της Γάζας. Αν το Ισραήλ δεν είχε τη στήριξη των κυβερνήσεων, ανάμεσά τους και της ελληνικής, δε θα μπορούσε να δολοφονεί όπως το κάνει. Η ελληνική κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τη ψύχρανση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας για να αναβαθμίσει το δικό της ρόλο και σχέσεις με το κράτος τρομοκράτη.

Μάθαμε πως όταν ήμασταν εκεί, ήταν σε εξέλιξη κοινές ελληνοϊσραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις, οι οποίες διακόπηκαν μετά το μακελειό για τα μάτια του κόσμου.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διακόψει πλήρως τις σχέσεις της με το Ισραήλ και να φέρει πίσω τα πλοία και τα πράγματα -φωτογραφικές μηχανές, κάμερες, διαβατήρια, προσωπικά αντικείμενα- που μας έκλεψε το Ισραήλ, απαίτηση που διατυπώσαμε στο τέλος της πορείας της Πέμπτης οι ακτιβιστές που ήμασταν εκεί και πήγαμε στη Βουλή και συναντήσαμε τον Πετσάλνικο.

Μέσα στους στόχους είναι ότι θα συνεχίσουμε σε όλα τα μέτωπα, με δικηγόρους για να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα, με νέες αποστολές που θα έχουν ξανά πίσω τους αυτό το δυνατό κίνημα αλληλεγγύης που στήριξε με κάθε τρόπο την προσπάθεια. Μέχρι να ελευθερωθεί η Παλαιστίνη.

Στη χώρα που όλα είναι ανάποδα...

Οι πιλότοι της ΠΑ ως απάντηση στις χθεσινές έντονα αποδοκιμαστικές δηλώσεις του ΥΕΘΑ Ευάγγελου Βενιζέλου για την "λευκή" απεργία που έκαναν, έστειλαν στο defencenet.gr την ακόλουθη επιστολή-μαρτυρία την οποία και παραθέτουμε αυτούσια:...

«Αυτή την "δουλειά" δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα...Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο...το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε... να πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο.

Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό. Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην προσφορά στην πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο να αφοσιωθούμε στην λατρεία μας... στην "δουλειά" μας.

Σε μια "δουλειά" που πριν φύγουμε το πρωί φιλάμε την οικογένεια και πάμε για απογείωση.

Σε μια "δουλειά" που στο αεροδρόμιο αφήνουμε τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητο για να μην χρειαστεί αργότερα να σπάσει κάποιος το παράθυρο του οδηγού για να το γυρίσει στα σπίτια μας.

Σε μια δουλειά που ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακά για να συντηρήσω την οικογένεια μου με την γυναίκα μου να δουλεύει και εκείνη. Η "σπάταλη" ζωή μας; Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι....

Θα κάναμε ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνομε όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους. Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν "κλείσουν" τα σπίτια μας. Ο λόγος; Η εξάρτηση της πτήσης, η υπερηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου» το "πανί" στο οποίο ορκιστήκαμε, και την ευγνωμοσύνη στα μάτια του πατέρα που σώθηκε το παιδί του ή του αγρότη που δεν κάηκε το σπίτι του...

Μην φοβάστε κύριοι ακόμη και με την χθεσινή "λευκή απεργία" ("απεργία" στην οποία όλες οι ετοιμότητες ήταν όπως κάθε μέρα στο100%). Τα scramble ήταν στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά ,τα μεταγωγικά επιχειρούσαν σε αεροδιακομιδές και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε.

Μόνο μια χάρη από όλους εμάς... αύριο το πρωί , σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας και φέρτε στο μυαλό σας κάποιους που δεν είναι πλέον μαζί μας... κάποιους που απογειώθηκαν χωρίς ποτέ να προσγειωθούν... κάποιους που το κράτος και οι κοινή γνώμη τους θυμήθηκε και τους ονόμασε ΉΡΩΕΣ μετά το θάνατό τους... αλλά πριν από αυτόν ήταν απλά.... ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ...

Σπαταλήστε 2 λεπτά για να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Αν δεν καταλάβετε τίποτα.......χαλάλι σας! Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου...»

(Ξυπνήσανε τώρα και οι πιλότοι και την είδανε ήρωες. Δεν ξέρουν ότι σ' αυτή τη χώρα ήρωας είναι αυτός που παίρνει αναβολικά και φέρνει σάπια μετάλλια; Εάν δεν μπούμε στη Βουλή να τους πιάσουμε, να τους στήσουμε στον τοίχο και να περνάμε ένας ένας να τους ρίχνουμε από ένα χαστούκι, θα έχουμε βενιζέλους και σαμαράδες, ρουσσόπουλους και μαντέληδες, να μας χλευάζουν, την ώρα που είμαστε έτοιμοι να σκάσουμε από την απόγνωση. κοιμισμένε Έλληνα...)

Το πλοίο για τη Γάζα δέχτηκε επίθεση

Ισραηλινοί κομμάντος επιτέθηκαν στο πλοίο για τη Γάζα, επειδή δέχτηκαν πυρά, όπως είπε ο εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης του Ισραήλ. Το τέλος της λογικής, το τέλος του ανθρώπου μοιάζει πολύ κοντινό τελικά. Αυτά τα καθάρματα παραβιάζουν κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπιάς, πως και δεν είπανε ότι τα δυο πλοία με τα φάρμακα και τα αναπηρικά καροτσάκια επιχείρησαν να καταλάβουν το ισραήλ.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/10195838.stm

Γαμώ την Αριστερά

Το ότι ο Έλληνας κοιμάται όρθιος το έχουμε όλοι καταλάβει, έτσι; Καθόμαστε όλοι σε μια τηλεόραση ή σε μια οθόνη μπροστά και κοιτάμε όλα αυτά τα απίστευτα που μας συμβαίνουν. Η εικονική πραγματικότητα σε πλήρη εφαρμογή σε μια τριτοκοσμική χώρα. Έχουμε φορέσει το ειδικό κράνος και τα γάντια, που μας ενώνουν με την εικονική πραγματικότητα και βλέπουμε μπροστά μας Ρουσσόπουλους, Βουλγαράκηδες, Μαντέληδες, Γείτονες, Τσουκάτους να περνάνε, να μας κοροιδεύουν στα μούτρα μας κι εμείς να κάνουμε έτσι να τους πιάσουμε και να πιάνουμε τον αέρα. Είναι όλα εικονικά. Οι θέσεις, οι ιδεολογίες, τα κόμματα, είναι όλα εικονικά. Η μόνη πραγματικότητα είναι ότι αυτοί παίρνανε λεφτά για να σε κάνουν πιο φτωχό, μαλάκα Έλληνα. Αν κάνανε καλό, να πάει στο διάολο. Θα λέγαμε "εντάξει, φτιαχτήκανε, αλλά φτιάξανε και τη χώρα. Έχουμε υγεία, παιδεία, πολιτισμό. Χαλάλι τους." Αλλά οι άνθρωποι αυτοί πληρωθήκανε, για να μας κάνουν κακό, για να μας κοροιδέψουν, για να μας ξεφτιλίσουν. Κι ακόμα καθόμαστε σαν χάνοι και τρώμε τα νύχια μας από την αγωνία να βγει το πόρισμα της εξεταστικής να δούμε τελικά τι έγινε.
Εντάξει λες ο Έλληνας έχει πάθει μαλάκυνση. Καθημερινά τον ξεφτιλίζουν, βάζουν τα βρωμόχερά τους στις τσέπες του και του βουτάνε τα πάντα, τα δώρα του, τα επιδόματά του, τη δουλειά του, τη ζωή του κι αυτός νομίζει ότι θα ζήσει από τη φάρμα του Facebook.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ?????

Πόσο πια θα ξεφτιλιστει κι αυτή; Δεν υπάρχει ούτε μία φωνή, μία ομάδα, μία προσωπικότητα, που να προσπαθεί ν' αλλάξει κάτι; Κανείς δεν έχει διάθεση να πολεμήσει; Έχουν μπει στα σπίτια μας και μας έχουν ξεβρακώσει κι η Αριστερά και τα συνδικάτα του κώλου κάνουν επανάσταση με μια πανελλαδική απεργία. Ποιον νομίζουν ότι κοροιδεύουν; Και δε διαχωρίζω καθόλου κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική και όλες τις ταμπέλες, που χρησιμοποιούν πρώτα οι ίδιοι, για να διακρίνονται. Απεργίες λέει με αιτήματα να μην χαθούν οι επιπλέον μισθοί και να μην ανέβουν τα όρια ηλικίας και κολοκύθια τούμπανα.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΨΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΘΕΛΩ Ν' ΑΛΛΑΞΟΥΝ

Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό; Θέλω ανατροπή. Θέλω να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Θέλω ν' ακούσω από όλους αυτούς τους αριστερούς του κώλου ένα κάλεσμα να πάμε όλοι με σκηνές στο Σύνταγμα. Να πάρει ο Τσίπρας και το ΚΚΕ και το ΣΕΚ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη σκηνή τους και να πάνε να τη στήσουνε στο Σύνταγμα και να μην το κουνήσουν από κει αν δεν πέσει η κυβέρνηση και δεν μπουν στη φυλακή όλοι οι κλέφτες. Και κάθε μέρα να μαζεύεται κόσμος εκεί με σκηνές. Και να μεγαλώνει το πλήθος, να παραλύσει η χώρα, να μαζευτεί όλη η Ελλάδα στο σύνταγμα.

Αυτό περιμένω από την Αριστερά. Να μην είναι δεκανίκι του συστήματος, να κοιτάξει ειλικρινά το λαό και τις ανάγκες και να θέλει να τον βοηθήσει. Είναι στάση ζωής το να είσαι αριστερός, δεν κολλάς ένσημα. Δε βγάζεις δυο ανακοινώσεις, κάνεις και μια απεργία και πας εξουθενωμένος στο σπίτι, νομίζοντας ότι πρέπει να σου φτιάξουμε ένα άγαλμα σαν του Τσε. Θέλει αρ****α για να πολεμήσεις τ' αρ****α και το να σιγοντάρεις μια κατάσταση, όπου σε λίγο θα βλέπουμε αυτόν τον ανεκδιήγητο τον τίποτα το Σαμαρά στην κυβέρνηση να μας λέει για τους ανίκανους του ΠΑΣΟΚ, είναι ξεφτίλα για όποιον θέλει να λέγεται αριστερός.

Λοιπόν αύριο το βραδάκι πάμε Σύνταγμα. Να περάσω να σας πάρω;

Όταν κοιμάσαι βαθιά, ξυπνάς απότομα..

Όπως μου το στείλανε:

Νιώθω υποχρέωση απέναντι στους αδικοχαμένους συναδέρφους μου να πω αυτές τις αντικειμενικές αλήθειες. Στέλνω αυτό το μύνημα σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλα τα ενημερωτικά sites. Όποιος έχει ακόμα συνείδηση, ας το δημοσιεύσει. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης.

● Η πυροσβεστική υπηρεσία δεν έχει δώσει έγγραφη άδεια για το συγκεκριμένο κτίριο, η συμφωνία ήταν κάτω από το τραπέζι, όπως άλλωστε γίνεται πρακτικά με όλες τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες στην Ελλάδα.

● Το συγκεκριμένο κτίριο δε διαθέτει πυρασφάλεια και πυροπροστασία, ούτε μελέτη ούτε εγκατάσταση, δηλαδή ψεκαστήρες οροφής, εξόδους διαφυγής, πυροσβεστικές φωλιές. Μόνο φορητούς πυροσβεστήρες, οι οποίοι φυσικά δε μπορούν να αντιμετωπίσουν μια εκτεταμένη πυρκαγιά σε ένα κτίριο φτιαγμένο με προ πολλού ξεπερασμένες προδιαγραφές ασφαλείας.

● Κανένα κατάστημα της τράπεζας δε διαθέτει προσωπικό εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση πυρκαγιών. Ούτε καν στη χρήση των λιγοστών πυροσβεστήρων. Η διοίκηση προφασίζεται πάντα το κόστος και δεν κάνει ούτε στοιχειώδεις κινήσεις για να προφυλάξει το προσωπικό.

● Ποτέ δεν έχει γίνει άσκηση εκκένωσης οποιουδήποτε κτιρίου από τους εργαζόμενους της τράπεζας ούτε έχει γίνει σεμινάριο από πυροσβέστες, ώστε να δοθούν οδηγίες για τέτοιες καταστάσεις. Οι μόνες ασκήσεις που έχουν γίνει στη Mafrin Bank είναι για σενάρια τρομοκρατικών ενεργειών και διαφυγή των μεγάλων κεφαλιών της τράπεζας από τα γραφεία τους.

● Το συγκεκριμένο κτίριο δεν είχε ειδική πρόβλεψη για φωτιά, παρόλο που λόγω η κατασκευή του είναι πολύ ευαίσθητη κάτω από τέτοιες συνθήκες και παρόλο που ήταν γεμάτο με υλικά από πάνω μέχρι κάτω. Υλικά που παίρνουν φωτιά πολύ εύκολα, όπως χαρτί, πλαστικά, καλώδια, έπιπλα. Το κτίριο αυτό αντικειμενικά είναι ακατάλληλο για χρήση σαν τράπεζα λόγω της κατασκευής του.

● Καμία ομάδα προσωπικού ασφαλείας δεν έχει γνώση πρώτων βοηθειών και πυρόσβεσης, παρόλο που πρακτικά του ανατίθεται με προφορική εντολή κάθε φορά να προστατέψει το κατάστημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι καλούνται να γίνουν πυροσβέστες και σεκιούριτι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε κ.Βγενόπουλου.

● Τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή. Τους έκλεισαν ακόμα και την πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μην επικοινωνούν με τον έξω κόσμο.

● Εδώ και μέρες επικρατεί πλήρης τρομοκρατία στην τράπεζα σχετικά με τις κινητοποιήσεις, με την προφορική προσφορά "ή δουλεύεις ή απολύεσαι".

● Οι δύο αστυνομικοί της ασφάλειας που δουλεύουν στο συγκεκριμένο κατάστημα για τις ληστείες δεν εμφανίστηκαν σήμερα, παρόλο που τα στελέχη είχαν υποσχεθεί προφορικά ότι θα τους φέρουν εκεί.

Επιτέλους κύριοι, κάντε την αυτοκριτική σας και σταματήστε να περιφέρεστε παριστάνοντας τους σοκαρισμένους. Είστε οι υπεύθυνοι για αυτό που έγινε σήμερα και σε κάποιο ευνομούμενο κράτος (σαν κι αυτά που κατά καιρούς χρησιμοποιείτε σαν παράδειγμα από τηλεοράσεως) θα ήσασταν ήδη κρατούμενοι για τις παραπάνω πράξεις. Με δόλο έχασαν τη ζωή τους οι συνάδερφοί μου σήμερα. Δόλο της τράπεζας και του κ.Βγενόπουλου προσωπικά, που έδωσε εντολή, όποιος δε δουλέψει να μην έρθει αύριο στο γραφείο.

8 ΜΑΡΤΗ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια απο την πρώτη "Διεθνή Μέρα Γυναικών".Αξίζει να θυμηθούμε μερικά γεγονότα που έχουν παίξει ρόλο οι γυναίκες.
Στις 5 Οκτώβρη 1789 χιλιάδες γυναίκες βάδισαν απο το Παρίσι στο παλάτι των Βερσαλιών αναγκάζοντας τον βασιλιά και την Μαρία Αντουανέτα να γυρίσουν πίσω στο Παρίσι.Ήταν η πρώτη μαζική εμφάνιση των γυναικών του Παρισιού στην πορεία της Γαλλικης Επανάστασης,η πρώτη συνειδητή συμμετοχή τους ως πολίτες στα κοινά.Επικεφαλής στην πορεία αυτή ήταν η Τερουάν ντε Μερκούρ και έδινε τον τόνο με τραγούδια καθ΄όλη την διάρκεια των δώδεκα μιλίων που ήταν και η απόσταση μεταξύ Παρισιού και Βερσαλιών.Οι γυναίκες αυτές συγκρούστηκαν με τους στρατιώτες που φύλαγαν τα ανάκτορα και όχι μόνο τους διέλυσαν αλλά κατάφεραν συναδελφώθηκαν μαζί τους και τους τράβηξαν στον αγώνα τους.
Στην Ελλάδα οι γυναίκες σαν πρώτη καταγραφή μαζικής κινητοποίησης βρίσκεται στο καταπληκτικό βιβλίο της 'Ιρις Καλκάνη "Εκείνο το πρωί" το οποίο περιγράφει την απεργία των εργατριών στην κλωστουφαντουργία του Ρετσίνα στον Πειραιά το 1892 ενάντια στην μείωση των ήδη μικρών μισθών.
Ένα απο τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν ταυτιστεί με το γυναικείο κίνημα είναι αυτό της Κλάρα Τσέτκιν.Είχε παίξει σημαντικό ρόλο για την οργάνωση των γυναικών στα συνδικάτα ενώ ταυτόχρονα δούλευε για την ενότητα γυναικών και ανδρών εργατών "Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών δεν μπορεί να είναι μια πάλη-όπως είναι για τις γυναίκες της αστικής τάξης-ενάντια στους άνδρες εργαζόμενους.Τελικός στόχος της πάλης μας είναι να αναδείξει τον πολιτικό ρόλο της εργατικής ταξης.Χέρι χέρι με τους άνδρες της ταξη της,η γυναίκα της εργατικής τάξης παλεύει ενάντια στην καπιταλιστική κοινωνία."
Το 1907 η Κλάρα Τσέτκιν πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει το πρώτο διεθνές συνέδριο σοσιαλιστριών στην Στουγκάρδη όπου συμμετείχαν 59 γυναίκες απο 15 χώρες.Εκεί αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια διεθνής οργάνωση σοσιαλιστριών.
Ένα χρόνο αργότερα στις 8 Μάρτη 1908 είκοσι χιλιάδες εργάτριες απο κλωστουφαντουργία της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία κερδίζοντας το δικαίωμα στον συνδικαλισμό.Ήταν απο τις πρώτες απεργίες γυναικών που έγιναν γνωστές παγκοσμίως και αποτέλεσαν σύμβολο της πάλης για ισότητα στην εργασία και στα δικαώματα.
Στις εργασίες του δεύτερου συνεδρίου των σοσιαλιστριών στην Κοπεγχαγη το 1910 επιλέχθηκε η 8 Μάρτη σαν ημέρα σύμβολο αγώνων,δράσης και προβολής των δικαιωμάτων των εργαζόμενων γυναικών.

Στις 22 Φλεβάρη του 1917 μία ομάδα γυναικών από την Πετρούπολη συναντήθηκε για να συζητήσει το γιορτασμό της ημέρας της γυναίκας. Οργάνωσαν μία τεράστια διαδήλωση που εξέφραζε τα αιτήματα των γυναικών εκείνη την εποχή που ήταν σταμάτημα του πολέμου και σταμάτημα της φτώχειας. Αυτή η διαδήλωση ήταν πρακτικά το ξεκίνημα της Ρώσικης Επανάστασης. Τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της εργατικής τάξης, οι γυναίκες, έγιναν η δύναμη της αλλαγής της κοινωνίας. Αυτές οι γυναίκες, που ντρέπονταν να μιλήσουν σε ένα μαζικό ακροατήριο, έγιναν ο πυροδότης της μεγαλύτερης επανάστασης στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Άσχετα με το πού κατέληξε η Ρώσικη Επανάσταση τα πρώτα διατάγματα που έβγαλε είναι ενδεικτικά: άδεια τοκετού δυο μήνες πριν και δυο μήνες μετά την γέννα με πλήρεις αποδοχές,αντικατάσταση θρησκευτικού γάμου με πολιτικό,διαζύγιο κοινή συναινέσει, ενώ συγχρόνως φτιάχτηκαν κοινοτικά εστιατόρια και πλυντήρια τα οποία ξεκούραζαν την γυναίκα απο την απλήρωτη δουλειά στο σπίτι.
Αναρίθμητα είναι τα παραδείγματα και απο την νεώτερη ιστορία που οι γυναίκες είναι κομματι κινημάτων ενάντια στον πόλεμο στον ρατσισμό στην καταστολή,ενώ δεν είναι λίγες οι φορές στις οποίες έχουν γίνει σύμβολο αγώνα γυναίκες όπως η Ρέιτσελ Κόρι ή η Κωνσταντίνα Κούνεβα οι οποίες με την μαχητικότητα τους και την αυτοθυσία τους ενέπνευσαν χιλιάδες κόσμο.


Στις εποχές που ζούμε και στο μέλλον που μας ετοιμάζουν οι άνθρωποι της αγοράς,με τα νέα μέτρα που τσακίζουν τους εργαζόμενους,η 8 Μάρτη δεν είναι απλά μια μέρα "γιορτής της γυναίκας".Μας θυμίζει ότι είναι μέρα πάλης ταξικής μέρα σύγκρουσης με το ίδιο το σύστημα.Ότι η πραγματική απελευθέρωση των γυναικών θα έρθει παλεύοντας μαζί με τους άνδρες εργαζόμενους ενάντια στο καπιταλισμό που παράγει ανισότητα,καταπίεση,σεξισμό.

Μην μας τον κοψετε...

Κατά τ΄άλλα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Χαιδεύουμε τ' αυτιά μας ότι είμαστε ανεξάρτητοι, αδούλωτοι, έξω καρδιά, προοδευτικοί, του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει και άλλα τέτοια ν' αγαπιόμαστε. Στην πραγματικότητα είμαστε συντηρητικούρες όσο δεν πάει, κότες όσο δεν πάει και σε λίγο πεινασμένοι όσο δεν πάει. Καθόμαστε τόσο καιρό και μας πιπιλάνε το μυαλό με τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε, θα μας κόψουν από δω, θα μας κόψουν από κει, θα μας κόψουν και το 14ο μισθό, όλα αυτά για το καλό μας. Και μεις οι χαύτες καθόμαστε και τα βλέπουμε παντού όλη μέρα κι έχουμε πειστεί ότι πρέπει να θυσιάσουμε τα κεκτημένα, αλλιώς θα μας δώσουν στον μπαμπούλα, το Δ.Ν.Τ.
Μας λένε δηλαδή ότι η οικονομία μας είναι τόσο χάλια, που αναγκαστικά θα πρέπει να πληρώσουμε μεγαλύτερους φόρους σε κινητά, ακίνητα, τσιγάρα, βενζίνες κλπ. Πως λοιπόν θα καταφέρει ο Έλληνας να πληρώσει όλους αυτούς τους παραπάνω φόρους; Μα είναι απλό. Κόβοντάς του το δώρο των Χριστουγέννων. Απίστευτο;
Αν είναι ν' αρχίσουμε να κάνουμε παράλογα πράγματα, όπως το να κόψουμε έναν ολόκληρο μισθό, γιατί δεν ξεκινάμε με ένα άλλο παράλογο, όπως το διπλασιασμό της φορολογίας των τραπεζών, φουλ φορολόγηση στην εκκλησία, πραγματική τιμωρία όσων δεν μπορούν ν' αποδείξουν πως έβγαλαν τόσα λεφτά κ.α.
Πέρυσι αποφάσισαν να δώσουμε 28δισ. ευρώ για να στηρίξουμε τις τράπεζες, που με τη σειρά τους θα τόνωναν την αγορά. Αντ' αυτού οι τράπεζες στραγγάλισαν την αγορά, δίνοντας δάνεια με το σταγονόμετρο και συνεχίζοντας μέχρι τέλους να προσπαθούν ν' αρπάξουν κανένα ευρώ από οποιαδήποτε συναλλαγή. Αφού λοιπόν απέτυχαν, ας πάρουμε πίσω αυτά τα 28 δις ευρώ, ας μας δώσουν κι άλλα 28, έτσι για τιμωρία και να πως βρίσκεις 56 δις ευρώ. Βγάζεις δηλαδή τα 5 δις ευρώ που πρέπει να βρεις άμεσα και σου μένουν και 51 δις ευρω κάβα για τα δύσκολα.
Γι' αυτό το ΠΑΣΟΚ φαίνεται και πάλι μικρότερο των περιστάσεων. Αντί να ορθώσουμε το μικρό μας ανάστημα και να βάλουμε κάποια όρια, καθόμαστε και παρακαλάμε τον ένα και τον άλλο να μας λυπηθεί. Όχι κύριε επίτροπε, δε στήνουμε κώλο, έχουμε τραβήξει πολλά, έχουμε κάνει πολλές μαλακίες, αλλά και με τις δικές σας ευλογίες. Δε γίνεται να παίζετε την ευρωπαική ένωση κι όταν έρθουν τα ζόρια "οι Έλληνες είναι έτσι κι οι Έλληνες είναι αλλιώς". ούτε έχει καμία βάση η αντιμετώπιση των Γερμανών "εμείς σας πληρώνουμε", γιατί και τα δικά μας τα λεφτά στη Γερμανία πάνε. ο ΟΤΕ είναι γερμανικός, το αεροδρόμιο είναι γερμανικό, τα αυτοκίνητά μας το ίδιο, ακόμα και η εταιρία, που παίρνει όλους τους διαγωνισμούς και κάνει κουμάντο στη χώρα, γερμανική είναι. Τι άλλο θέλουν πια;

Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Αυτό ΕΔΩ το απίστευτο video αποδεικνύει ότι διάθεση για αυτοσαρκασμό έχουμε μπόλικο...

Ο κλασσικός, ο μαλάκας ο 'Ελληνας...

Είναι τελικά όλοι τους τόσο προβλέψιμοι, αλλά κι εμείς είμαστε τόσο χάπατα, που είναι ν' απορεί κανείς. Οι ίδιοι άνθρωποι που σκιζόντουσαν για την ελευθερία του λόγου και θεωρούσαν υπερβολικούς και υπανάπτυκτους τους μουσουλμάνους που διαμαρτύρονταν για κάποιες γελοιογραφίες θρησκευτικού περιεχομένου, έρχονται τώρα και δυσανασχετούν με το εξώφυλλο του Focus με την Αφροδίτη της Μήλου στο λάκο με τα κωλοδάχτυλα. Το παίζουνε συνέχεια στην τηλεόραση και επαναστατεί ο Έλληνας, γιατί είναι προσβλητικό. Μαλάκα Έλληνα δε σε προσβάλλει ο Βουλγαράκης, που σου έφαγε τα λεφτά και φωτογραφίζεται στην Αράχωβα, δε σε προσβάλλει ο Ρουσσόπουλος, δε σε προσβάλλει ο Παπαμαρκάκης, που έπαιξε τη σύνταξή σου στο τζόγο, δε σε προσβάλλει ο Παπαντωνίου, δε σε προσβάλλει ο Μαντέλης, που πλήρωνε τα κολλέγια των παιδιών του από τις μίζες, σε προσβάλλει το περιοδικό με το περίεργο εξώφυλλο. Δε σε προσβάλλει ο γιατρός που δεν κόβει αποδείξεις, δε σε προσβάλλει ο μηχανικός, που θέλει μίζα για να υπογράψει, δε σε προσβάλλει η μούρη σου στον καθρέφτη, σε προσβάλλουν οι ξένοι.
Και κάθεσαι μετά σαν τη κατίνα και λες "τι να πω κι εγώ στους Γερμανούς, για να τους πληγώσω; Το βρήκα! Θα πω για τον πόλεμο" και δώστου για τις αποζημιώσεις και το ναζισμό
και το έπος του 40. Άντε γεια. Και βέβαια όταν το επίπεδο φτάνει στο νηπιαγωγείο, βασιλιάς είναι ο Καρατζαφύρερ. Ο άρχοντας της μπούρδας και της εξυπνάδας, που νομίζει ότι πολιτική είναι να πετάς σπόντες. Φύγαμε απ' το θέμα μας.
Ακόμα λοιπόν και τώρα ο Έλληνας αδυνατεί να δει τη μεγάλη εικόνα, αδυνατεί να συσπειρωθεί και να στραφεί εναντίον αυτών που τον έφεραν σ' αυτό το χάλι...

IWW Industrial Workers of the World

"Η εργατική τάξη και η τάξη των εργοδοτών δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους.Δε μπορεί να υπάρξει καμιά ειρήνη εφόσον η πείνα και η ανέχεια συνυπάρχουν ανάμεσα στα εκατομμύρια των εργαζομένων,ενώ οι λίγοι,που αποτελούν την εργοδοτική τάξη,κατέχουν όλο τον παραγόμενο πλούτο. Μεταξύ αυτών των δυο τάξεων η πάλη πρέπει να συνεχιστεί έως ότου οργανωθούν όλοι οι εργαζόμενοι του κόσμου ως τάξη και πάρουν την κατοχή των μέσων παραγωγής.καταργήσουν το συστημα μισθωτής εργασίας και ζήσουν σε αρμονία με την φύση"

Έτσι αρχίζει η ιδρυτική διακήρυξη των WOBBLIES των βιομηχανικών εργατών του κόσμου στους οποίους είναι αφιερωμένη η ταινία των Stewart Bird & Deborah Shaffer του 1979 και προβάλλεται στον "Μικρόκοσμο" στην Αθήνα απο την Πέμπτη 10/9

Ο κόσμος των wobblies αποτελούνταν απο μετανάστες εργάτες απο όλο τον κόσμο και όλων των χρωμάτων χωρίς σταθερή δουλειά,κοινωνική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη(το μέλλον που μας ετοιμάζουν ή το παρόν που ζούμε;) στην Αμερική των πλουσίων που δεν είχαν καμία ευθύνη απέναντι στη διευρυνόμενη τάξη των φτωχών(μάλλον το παρόν).Το υψηλό αίσθημα αλληλεγύης που ξεπερνούσε τα όρια της φυλής,του έθνους,του φύλλου και της εθνικότητας,η πίστη τους στην ελευθερία και τον διεθνισμό τους κατέστησε κύριους εκφραστές των εργατικών αγώνων απέναντι στην εργοδοσία στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα αλλά στάθηκε και αιτία να συλληφθούν και να φυλακιστούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα,κατα την διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου,γιατί έλεγαν στους ανθρώπους να αντισταθούν στον ασκοπο και θηριώδη πόλεμο αλλα και επειδή οι ιδέες τους,η ίδια τους η ύπαρξη,ήταν απειλή για όλους εκείνους που ήθελαν,και έκαναν,τον πόλεμο.

Στην ταινία επίσης ακούγονται τραγούδια που είχαν γράψει οι Wobblies και είχαν εκδόσει το 1909 (περισσότερες απο 30 εκδόσεις) με το όνομα 'The littlie red songbook' ή 'The Wobbly songbook' τα οποία χρησιμοποιούσαν ως μέσω οργανωτικής πρακτικής αλλα ξεχώριζαν και για το μακάβριο χιούμορ τους ή τον αυτοσαρκασμό τους.

"-Πώς λέγεσαι; Σαμ Σκάρλετ -Ποιά είναι η θρησκεία σου; Οι βιομηχανικοί εργάτες του κόσμου -Αυτό δεν είναι θρησκεία. Είναι η μόνη που έχω"


Καλη διασκέδαση...

Μμμμ μου φαίνεται ότι έχω πολλή δουλειά σ' αυτόν τον πλανήτη, πρέπει να σηκώσω τα μανίκια

...είπε ο Καραμανλής και πήδηξε από το διαστημόπλοιο, ορεξάτος για δουλειά. Κάπως έτσι πρέπει να τον βλέπουμε όλοι, ύστερα απ' αυτά που μας λέει τελευταία: ότι, δηλαδή, ήρθε από άλλο πλανήτη, δεν ξέρει τι γινόταν μέχρι τώρα, δε φέρει καμία ευθύνη για ό,τι έχει γίνει ως τώρα, αλλά σιγουρα έχει τη θέληση και την ικανότητα να μας βγάλει απ' το βούρκο, στον οποίο μας σπρώξανε κάποιοι άλλοι, πολύ πολύ παλιά.

RE GO BACK TO YOUR PLANET

Mission Impossible 4 - Η διακυβέρνηση της χώρας

Σε όλα τα μεγάλα θέματα, που απασχόλησαν τη χώρα, αυτός ο άνθρωπος ήταν απών. Ποτέ δεν πήρε μια πρωτοβουλία κι ας είναι και λάθος. Κάθεται και βλέπει μια ολόκληρη χώρα να αναστατώνεται και να ξεφτιλίζεται από βατοπαιδινούς, χριστοφοράκους, φωτιές, ζαχόπουλους, υποκλοπές κλπ κι αυτός τίποτα. ο απόλυτος τίποτας. Δεν ξέρει να κάνει τίποτα, δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και ο ψαγμένος, ο μάγκας, ο ελεύθερος ελληνικός λαός, τον είχε τόσα χρόνια καταλληλότερο για πρωθυπουργό. Επειδή όλοι θελουν ασυλία. Να κάνουν τα αίσχη τους και να ξέρουν από πριν ότι δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα.

Η απατεωνιά στην Ελλάδα δεν έχει καν ρίσκο. Δεν υπάρχει το "ετοιμάζω μια κομπίνα κι αν όλα πάνε καλά και δε με πιάσουν έλυσα το πρόβλημά μου". Υπάρχει το "ετοιμάζω μια κομπίνα και έλυσα το πρόβλημά μου". Γι' αυτό θέλουμε ανθρώπους άπραγους. Ας χαρούμε τώρα με την κατάντια μας κι ας χειροκροτήσουμε τον επόμενο πρωθυπουργό.

Μια χώρα βουτηγμένη στα χρέη και στα προβλήματα, που βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο απ' την επόμενη μέρα των εκλογών, μια χώρα που δεν έχει να επιδείξει τίποτα το τρομερό σε επιστήμη, σε έρευνα, σε πολιτισμό, σε αθλητισμό, που έχει καταφέρει να μείνει στάσιμη για τόσο μεγάλο διάστημα, αυτή είναι η χώρα που ζούμε.

Έχουμε μπει σ΄ενα αμάξι χωρίς ρόδες και λέμε στον οδηγό: "Γρήγορα, ακολούθα τη Ferrari"

Θυμάστε τα δέντρα;

Από δω και πέρα θα τα βλέπετε μόνο σε φωτογραφία. Γιατί κάτι τύποι σαν τον Καραμανλή και το Σουφλιά, το Ρουσσόπουλο, το Μαρκογιαννάκη και τον Αβραμόπουλο μας γράφουν στα τέτοια τους κι εξαθλιώνουν τη χώρα, εξαθλιώνουν εμάς, διαστρεβλώνουν κάθε βασική έννοια της πραγματικότητας, τεντώνουν τα όρια όσο δεν πάει κι όταν, από το πολύ τέντωμα το σκοινί σπάσει, θα μας κατηγορούν πάλι ότι είμαστε βάρβαροι, που δε σεβόμαστε τη χώρα και προβαίνουμε σε ακρότητες.

Άνθρωποι που κλέβουν, καίνε, πουλάνε, ανταλλάσουν, τζογάρουν, πλαστογραφούν, καταστρέφουν ό,τι όμορφο υπάρχει σε αυτή τη χώρα και μετά θα βγουν να σε κατηγορήσουν για εχθρό της χώρας, επειδή έκαψες μια σημαία ή επειδή έτρεχες σε μια διαδήλωση. Αυτή την παράνοια ζούμε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε αλάνια κι όχι κοιμισμένοι και ξενέρωτοι, όπως όλοι οι άλλοι.

Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι μαλάκα Έλληνα, ότι είσαι ο μάγκας ο ανεπανάληπτος. Κακομοίρη, που σου έχουν κλέψει την υπερηφάνια σου, την ιστορία σου, την κουλτούρα σου, τη γη σου, τον ιδρώτα σου, συνεχίζουν να σε πηδάνε κι εσύ ακόμα περνιέσαι για ανεξάρτητος, αδούλωτη ψυχή. Καμμένε.

* Σκέψου, ζούμε σε μια φάση, που βλέπεις μια φωτιά και δε σκέφτεσαι ότι τώρα πια είμαστε σε θέση να μην ξαναπάθουμε τα ίδια. Το χεις δεδομένο ότι θα γίνει κόλαση και απλά παρακαλάς να μην πεθάνει κόσμος. Πόσοι άνθρωποι πρέπει να δυστυχήσουν πια από αμέλεια;

Easy listening

Μετακομίζω γιατι μπλογκάρω

Θα έχετε παρατηρήσει ότι υπάρχει μια κάμψη στο ρυθμό που ανεβαίνουν οι αναρτήσεις τελευταία. Αυτό συμβαίνει, εν μέρη λόγω διακοπών και απαιτητικών κοινωνικών υποχρεώσεων, αλλά και επειδή είμαι στη διαδικασία αλλαγής στέγης αυτού εδώ του ιστολογίου. Με άλλα λόγια θα φύγω από τη Google, στην οποία ανήκει το blogger ή blogspot και θα μετακομίσω στη wordpress, που κατά τη γνώμη μου είναι πολύ πιο έντιμη και ειλικρινής (μέχρι αποδείξεως του εναντίου.)

Πιο κάτω παραθέτω την ανάρτηση που είχα δημοσιεύσει στο site των ενωμένων bloggers, όπου εξηγούσα τους λόγους και πρότεινα να γίνει μαζική μετακίνηση. Κι επειδή απ᾽ ότι βλέπω, όλοι αυτοί που φωνάζουν ότι πρέπει ν´αγωνιστούμε σαν μια γροθιά απέναντι σ´αυτούς που θέλουν να μας φιμώσουν, τελικά δεν έχουν και τόση πολλή διάθεση ή δε θεωρούν κάτι τέτοιο αναγκαία κίνηση, αποφάσισα να το κάνω μόνος μου, κάτι που θα ενοχλήσει ελάχιστα τη Google.

Ταυτόχρονα θέλω να συγχαρώ όλους όσους το έχουν ήδη κάνει ή σκέφτονται να το κάνουν και κυρίως το φίλο antinemecis για την αποφασιστικότητά του και γιατί απέδειξε ότι δε φτάνουν μόνο τα λόγια.






Λοιπόν, έψαξα λίγο το θέμα και αισθάνομαι λίγο ζωντόβολο, που πήγα με κλειστά μάτια στο Blogger της Google, απλά και μόνο επειδή ήταν πιο εύκολο, καθ' ότι είχα ήδη gmail.
Το ότι η Google China λογόκρινε το περιεχόμενο των ιστοσελίδων, το είχαμε ακούσει, το είχαμε αναφέρει στις σελίδες μας, αλλά δε μας πολυένοιαξε κιόλας, αφού δεν έγινε σε μας. Το ίδιο πράγμα πήγε να γίνει πριν λίγο καιρό με το Wordpress, αλλά ο ιδιοκτήτης του, ο 25χρονος Αμερικανός Matt Mullenweg, αρνήθηκε να λογοκρίνει και να παραδώσει πληροφορίες στο "κόμμα του λαού" και ως αποτέλεσμα 1.000.000 blogs χάθηκαν ως δια μαγείας. Ο Mullenweg αρνήθηκε να συνεργαστεί με κίνδυνο να αποκλειστεί από τη μεγαλύτερη αγορά του κόσμου, λέγοντας ότι δεν θα ήθελε να ξυπνάει το πρωί και να μη νιώθει περήφανος και ορεξάτος για τη δουλειά του. (διαβάστε εδώ κι εκεί)


Και μεις καθόμαστε και ονειρευόμαστε ότι η Google θα μας προστατέψει από τον Καραμανλή. Και να δεχτώ ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πιέσει σαν την Κίνα. Αν κάνει μια συμφωνία να αγοράσει το καινούριο laptop της Google με το δικό της λειτουργικό, χέστηκε η Google για την ελευθερία του λόγου.


Εγώ πάντως παιδιά λέω να την κάνω σιγά σιγά από το blogger. Θα το ψάξω λίγο και θα μετακομίσω. Θα μ' άρεσε πολύ η ιδέα να γίνει οργανωμένα όλο αυτό. Να στείλουμε δηλαδή ένα μήνυμα κεραυνό στη Google, να το κοινοποιήσουμε παντού σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και την κάνουμε όλοι ταυτόχρονα για Wordpress. Μη σου πω να μαζευτούμε όλοι και να πάρουμε ένα δικό μας server και να είμαστε κύριοι του εαυτού μας. Σκεφτείτε το σοβαρά.

Banksy και πάλι

Σε παλαιότερη ανάρτηση θα βρείτε την αφίσα της έκθεσης του πιο διάσημου street artist, η οποία έμεινε μυστική μέχρι την ημέρα που άνοιξε κι από τότε (13 Ιουνίου) την έχουν επισκεφτεί περίπου 250.000 άτομα. Απίστευτες ουρές, αλλά κανείς δεν παραπονιέται, γιατί απ᾽ότι φαίνεται από το βιντεάκι, η έκθεση είναι καταπληκτική. Ήδη κανονίστηκε να μείνει ανοιχτή κάποια βράδια μέχρι το τέλος της, την 31η Αυγούστου
Εδώ το βιντεάκι, εκεί το άρθρο του BBC και παραπέρα το site του Banksy

Life's a beach

Ενωμένοι Bloggers?

Επιτέλους γίνεται μια προσπάθεια να οργανωθούμε λίγο, τουλάχιστον οι bloggers. Σε αντίδραση στην προσπάθεια φίμωσης των blogs που έχουν εξαπολύσει οι ιππότες της ελευθερίας του λόγου, όπως ο Τριανταφυλλόπουλος, ο Αναστασιάδης και φυσικά η κυβέρνηση, οι Έλληνες bloggers δείχνουν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο και να έχουν όρεξη να αντιδράσουν. Αρκεί να μην μπλέξουν με τα μεγάλα δημοσιογραφικά blogs και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο κάθε άσχετος, που έχει άποψη για τα blogs. Μακάρι να βγει κάτι πολύ δυνατό απ᾽αυτή την κίνηση και να κοιτάξουμε και πέρα από τη μύτη μας. Όχι να ενωνόμαστε και να παλεύουμε μόνο για την πάρτη μας, μπορούμε να παραμείνουμε ενωμένοι και να παλέψουμε και για άλλους.

Κάντε κλικ εδώ για να επισκεφτείτε το blog

Ένας απίστευτος τύπος

Για τον τύπο δεν ξέρω πολλά, μόνο ότι λέγεται Erik Johannson και είναι ένας φοβερός digital καλλιτέχνης και με σαφέστατες επιρροές από Dali, Escher, Magritte κ.α. Εδώ βλέπετε δύο από τα έργα του, αλλά αξίζει πραγματικά να επισκεφτείτε το site του και να δείτε όλα του τα έργα πολύ προσεκτικά.

Che - Η ταινία

Να είμαι ειλικρινής, ενα ψιλοκόλλημα με τον Τσε το έχω, καθ' ότι τυχαίνει να τον θεωρώ την πιο σημαντική προσωπικότητα, που έχει περάσει ποτέ απ' αυτόν εδώ τον πλανήτη. Για μένα συμβολίζει τον άνθρωπο που θα 'πρεπε όλοι να έχουμε μέσα μας. Έναν άνθρωπο που νοιάζεται για όλους, που αψηφάει τα δικά του προβλήματα, θέλω και όνειρα, για να υπηρετήσει αυτό που θεωρεί κοινό καλό.

Η ταινία, διάρκειας πέντε ωρών, είναι χωρισμένη σε δύο κομμάτια. Στο πρώτο, βλέπουμε πολύ γρήγορα τη συνάντηση με το Φιντέλ και την απόφασή του να βοηθήσει την Κούβα να ελευθερωθεί. Βλέπουμε έναν ασθματικό άνθρωπο να ανεβοκατεβαίνει βουνά, να γράφει συνέχεια, να τραβάει φωτογραφίες, να διαβάζει, να εξασκείται και να εξηγεί στους αντάρτες ότι η μόρφωση είναι το ίδιο σημαντική με τα όπλα και γι' αυτό κανείς δεν έπαιρνε βαθμό, αν δεν ήξερε γραφή και ανάγνωση. Τελικά οι αντάρτες τα καταφέρνουν και η επανάσταση πετυχαίνει ένα σπάνιο άθλο, ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους αυτούς που αισθάνονται ανήμποροι μπροστά στην καταπ'ιεση του κράτους.

Στο δεύτερο κομμάτι η ταινία πραγματεύεται τους τελευταίους μήνες του Τσε, όταν μετά από το Κογκό και τη Βενεζουέλα, έφτασε ινκόγκνιτο στη Βολιβία, για να εκπαιδεύσει και οργανώσει αντάρτικο. Ξεκινάει από το μηδέν και σιγά σιγά προσπαθεί να κάνει αυτό που έκανε και στην Κούβα. Τα πράγματα όμως είναι πιο δύσκολα. Οι ντόπιοι δε βοηθάνε πολύ ή μάλλον καθόλου, ο βολιβιανός στρατός ενεργοποιείται με τη βοήθεια των Αμερικάνων και ο Τσε βρίσκεται κυνηγημένος με άλλους 15, αποκομμένος από τους υπόλοιπους και τελικά τραυματίζεται και συλλαμβάνεται στο χωριό La Higera. Χωρίς πολλά πολλά τον εκτελούν κι έτσι τελειώνει η ταινία.

Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Steven Soderbergh, που πιστεύω ότι ήταν επιλογή του να παραθέσει απλώς τα γεγονότα, χωρίς να βάλει το δικό του σχόλιο, ούτε να προσπαθήσει να εξερευνήσει τον ψυχισμό του Τσε. Δεν υπερβάλλει και δεν προσπαθεί να τον ηρωιοποιήσει, γιατί δε χρειάζεται. Αυτά που περνάνε μπροστά απ' τα μάτια σου, ακόμα κι αν τα ξέρεις, είναι τόσο ηρωικά, που δε χρειάζεται κανείς να στο πει. Το διαπιστώνεις από μόνος σου και σου προκαλεί τρομερή εντύπωση, όχι το πως σκέφτεται και ενεργεί έτσι, αλλά το γεγονός ότι το κάνει πάντα, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Αλλά αυτό που σου φαίνεται τελείως παράλογο, είναι τούτο: η επανάσταση στην Κούβα πετυχαίνει, ο Τσε γίνεται ο μεγάλος ήρωας της χώρας, γίνεται Υπουργός Βιομηχανίας και παγκόσμιο σύμβολο στον αγώνα του Ανθρώπου για αυτοεκτίμηση και ελευθερία. Έχει τη δυνατότητα να επηρρεάσει με τις πράξεις και τα λόγια του όχι μόνο τους Κουβανούς, αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Και μέσα σε μια νύχτα τα παρατάει όλα και φεύγει μεταμφιεσμένος, για να ξεκινήσει από το μηδέν την επανάσταση σε ένα άλλο μέρος του κόσμου. Και πάει ξανά και μένει σε σταύλους, τρώει ρίζες και τρώει βροχή, τα ρούχα του είναι σκισμένα και βρωμάνε, ενώ θα μπορούσε, και μάλιστα χωρίς να προδώσει τα πιστεύω του, να κάτσει στην Κούβα και να διαδώσει από κει την πίστη του ότι ο ιμπεριαλισμός και ο καπιταλισμός δημιουργούν έναν άνθρωπο απάνθρωπο.

Γι' αυτό, και ειδικά για όσους δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Τσε, το να αφιερώσουν πέντε ώρες από τη ζωή τους νομίζω ότι επιβάλλεται.

(Ο Μπενίτσιο ντελ Τόρο στο ρόλο του Τσε είναι τουλάχιστον συγκινητικός)

Η χώρα χρειάζεται format

Δεν ήθελα να το μάθετε από μένα, αλλά θα σας το πω: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο κι εμείς πέρα ψιχαλάει. Δε λέω, δεν είμαστε όπως είμασταν πέρισυ, ας πούμε. Λίγο ο Δεκέμβρης, λίγο η κρίση, λίγο οι μπαχαλάκηδες της κυβέρνησης και βλέπεις ότι από τους πιτσιρικάδες μέχρι τους μεγαλύτερους υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια όχι μόνο για κόμματα και πολιτικές, αλλά για τον τρόπο που ζούμε γενικότερα. Ο κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί, θεωρητικά τουλάχιστον, ότι αυτή η απατηλή ευδαιμονία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βάρος, ένα βάρος που μας εμποδίζει να τρέξουμε, να πετάξουμε, να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.

Ζούμε ζωές που δεν μας αξίζουν. Πόσοι άνθρωποι, αν τους ρωτήσεις ῾Πώς θα ήθελες να ήταν η ζωή σου῾, θα σου απαντούσαν ῾Ὀπως εἰναι. Δε θα άλλαζα τίποτα῾; Πως τα καταφέρνουμε να μας αρέσει που ζούμε με αλυσίδες; Πως καταφέρνουμε να είμαστε υπόδουλοι σε σαρκοβόρες τράπεζες, σε διεφθαρμένους δικαστικούς, γλοιώδεις πολιτικούς, επίορκους γιατρούς, σε λαμόγια, τοκογλύφους, εφοριακούς. Πώς γίνανε όλοι αυτοί τόσο σημαντικοί, πώς κατάφεραν να υποσκελίσουν τα όνειρά μας, τα πιστεύω μας, τα θέλω μας; Πώς την πατήσαμε έτσι;

Εμείς, που υποτίθεται ότι έχουμε στα χέρια μας όπλα, που σε άλλες εποχές ούτε τα φανταζὀμασταν. Έχουμε το ίντερνετ, όλη την ιστορία και σοφία του κόσμου στην οθόνη μας. Μπορούμε να ενημερωθούμε, να διαβάσουμε, να συγκρίνουμε, να καταγράψουμε, να οργανωθούμε, να διαμαρτυρηθούμε, να επιτεθούμε κι όμως η κατάστασή μας χειροτερεύει.

Θα μου πεις, και οι άλλοι δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Κι αυτοί έχουν τρομερά όπλα καταπίεσης, χειραγώγησης και υποδούλωσης των λαών, αλλά επιμένω: ποτέ άλλοτε τόσος πολύς κόσμος δεν είχε τόσο εύκολη πρόσβαση στη μόρφωση και στην επικοινωνία. Άρα, κάτι δεν κάνουμε καλά. Ακόμα και μεις οι και καλά συνειδητοποιημένοι, που ¨αγωνιζόμαστε¨μέσα από τα μπλογκ, τι κάνουμε; Τίποτα. Στην εικονική μας πραγματικότητα είμαστε όλα αυτά που θα θέλαμε να είμασταν αν δεν είμασταν υπόδουλοι. Γι᾽αυτό χρειάζεται να οργανωθούμε και να κάνουμε πράξεις, να κερδίζουμε μικρούς μικρούς πολέμους.

Έβλεπα σήμερα ότι θέλουν να μειώσουν τις σπατάλες του ΙΚΑ και ένα από τα αποτελέσματα είναι η μείωση του επιδόματος τοκετού! Άκου τι σκεφτήκανε τα άτομα. Να μαζευτούμε λοιπόν αύριο 10.000 άτομα και να πάμε με τις σκηνές μας έξω από τη Βουλή και να μην το κουνήσουμε από κει αν δε ψηφιστεί νόμος που να διπλασιάζει το επίδομα. τέρμα.

Έτσι μόνο θα αλλάξει η καθημερινότητά μας. Αν περιμένουμε να έρθει ο εκλεκτός που θα αλλάξει τα πάντα με ένα άγγιγμα, θα περιμένουμε για πάντα. Για σκέψου, αν αύριο σου λέγανε ¨η χώρα είναι δικιά σου, διόρθωσέ την¨, τι θα έκανες; από που θα ξεκίναγες; βάλε με το μυαλό σου οποιαδήποτε αφετηρία και θα δεις ότι το σχέδιό σου θα μπάσει νερά μετά από λίγο. Γιατί; Γιατί τα πάντα είναι σκατά σ᾽αυτή τη χώρα. Δεν έχεις κάπου να πιαστείς για να ξεκινήσεις. Δεν έχεις παιδεία, οικονομία, τέχνες, αθλητισμό, υγεία, δημόσιο, τουρισμό, όλα λειτουργούν στρεβλά.

Έχω βαρεθεί πια να ακούω αυτό το ¨α ρε, μια χούντα μας χρειάζεται για να στρώσουμε¨. Όχι φίλε κρυφοφασίστα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα format. Να τα σβήσουμε όλα και να ξεκινήσουμε απ᾽την αρχή. Όχι ημίμετρα, undo και system restore.

Format όλα απ᾽την αρχή.

Banksy - Το καλοκαιράκι

Το ᾽κανε πάλι το θαύμα του το παιδί

Δε θα περά Δε θα περάσει ο φασισμός

Λίγο πριν τα τανκς βγούνε στους δρόμους, ο θεματοφύλακας του εγχώριου φασισμού ξαναχτυπά. Ο Σανιδάς γνωμοδότησε, λέει, για τις επικοινωνίες μέσω διαδικτύου. Πσσσσσσσσσ! Γνωμοδότησε. Και ξαφνικά μ' έπιασε μια ανασφάλεια. Πέρα από τη στρεβλή αντίληψη περί ελευθερίας, προσωπικών δεδομένων κλπ, πως γίνεται μονίμως σ' αυτή τη χώρα να γνωμοδοτούν όλοι οι άσχετοι;

Αν πας στο Σανιδά και του πεις: "Διάβασα στα σχόλια το post του taftar και του γράφω ένα reply 10 λεπτά και πάω να το στείλω και κολλάει ο blogger στη λέξη επαλήθευσης και χάνω το reply" θα σου απαντήσει: "Στη μάνα σου το 'πες;"
Έρχεται λοιπόν ο άσχετος Σανιδάς να μας πει, ότι, άμα θέλει, θα πάει στη Google και θα απαιτήσει να του δώσει το περιεχόμενο των email μου. Καταλαβαίνετε βέβαια τι θα πάθει η Google, αν δε συμμορφωθεί. Θα την κλείσει ο κυρ εισαγγελέας. Όχι παίζουμε.

Διαβάστε λοιπόν τι γνωμοδότησε (σορρυ, αλά μ' αρέσει η λέξη) και μετά ξέρετε, γνωμοδοτήστε άφοβα


«1)Το απόρρητο των επικοινωνιών δεν καλύπτει α) την επικοινωνία μέσω του διαδικτύου (Internet) και β) τα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας (ονοματεπώνυμα και λοιπά στοιχεία συνδρομητών, αριθμοί τηλεφώνων, χρόνος και τόπος κλήσεως, διάρκεια συνδιάλεξης κ.λ.π.)

1) Οι εισαγγελικές, ανακριτικές και προανακριτικές αρχές, πολύ δε περισσότερο τα Δικαστικά Συμβούλια και τα Δικαστήρια, δικαιούνται να ζητούν από τους παρόχους των υπηρεσιών Επικοινωνίας, μέσω του διαδικτύου (Internet) τα ηλεκτρονικά ίχνη μιας εγκληματικής πράξεως, την ημεροχρονολογία και τα στοιχεία του προσώπου στο οποίο αντιστοιχεί το ηλεκτρονικό ίχνος, από τους λοιπούς δε παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας τα 'εξωτερικά στοιχεία' της επικοινωνίας και ο πάροχος υποχρεούται να τα παραδίδει χωρίς να είναι αναγκαίο να προηγηθεί άδεια κάποιας Αρχής και ιδία της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.

2) Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών αλλά και οποιαδήποτε άλλη Ανεξάρτητη Αρχή ούτε νομιμοποιείται ούτε δικαιούται να ελέγξει με οποιονδήποτε τρόπο, αμέσως ή εμμέσως, το εάν η περί άρσεως ή μη του απορρήτου απόφαση των οργάνων της Δικαιοσύνης είναι σύννομη ή όχι. Αυτό κρίνεται από τα ίδια τα όργανα της Δικαιοσύνης. Ούτε όμως περαιτέρω η ρηθείσα Αρχή μπορεί να ελέγξει τους παρόχους υπηρεσιών επικοινωνίας για τη, σε κάθε περίπτωση, συμμόρφωσή τους προς τις αποφάσεις των οργάνων της Δικαιοσύνης. Εάν πράξει τούτο ενεργεί καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας της».

(ευχαριστώ το trifonaki)

Επαναστάτες του κώλου ή μαλάκες με πτυχίο;

Τι να πει κανείς και γι´αυτούς τους λάιφστάιλ επαναστάτες; Δε μας φτάνανε όλα μας τα προβλήματα, έχουμε και τους μαλάκες από πάνω. Όλοι γνωρίζουμε πόσο γόνιμη είναι αυτή η περίοδος για την εμφάνιση τέτοιων οργανώσεων. Ζούμε τέτοιο ξεπεσμό του κράτους και του πολιτικοοικονομικού συστήματος, που ύστερα απ᾽το Δεκέμβρη, θα ήταν πολύ εύκολο για μια οργάνωση με στοιχειώδη πολιτικο λόγο και ελαφρώς προσεγμένους στόχους, να πάρει τον κόσμο με το μέρος της ή να έχει τουλάχιστον τη σιωπηρή συγκατάθεση.

Ποιος θα έβγαινε από τα ρούχα του αν άκουγε ότι έφαγαν το τάδε γκόλντεν μπόι της τράπεζας που πήρε το σπίτι από 100.000 οικογένειες; Ποιος θα στεναχωριόταν αν αυτός που έπαιξε τις συντάξεις των εργαζομένων στο χρηματιστήριο αυτοκτονούσε με εικοσιδύο σφαίρες στην πλάτη; Ποιος θα διαμαρτυρόταν για τη δολοφονία ανθρώπου που πήρε μίζα ίση με το μισό έλλειμα της χώρας;

Κι αν μπορούσε κιόλας να εκφραστεί με πολιτικό λόγο αυτή η δράση, αν μπορούσε να καταδείξει τις αδυναμίες του ελεεινού συστήματος που μας πνίγει παράλληλα με την ᾽τιμωρία᾽ μεγάλων καθαρμάτων, τότε ίσως να συμμαζεύονταν κάποιοι και μια τέτοια οργάνωση να αποκτούσε λαική απήχηση.

Αντ᾽αυτού, έχουμε στόχους που πραγματικά δε φταίνε σε τίποτα. Θα μου πεις ῾και το κάθαρμα ο Κορκονέας πριν σκοτώσει τον Αλέξη῾ ένας απλός μπατσάκος ήτανε. Ναι, αλλά δεν είναι λογική αυτή. Σκοτώνουμε δηλαδή όποιον μπάτσο μπορούμε, μήπως και κάποια στιγμή κάνει τη μαλακία; Φαντάσου το κράτος αντίστοιχα να φυλάκιζε όλους τους αριστερούς, γιατί δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα την κάνουνε τη μαλακία. Αυτό δε σας θυμίζει κάτι από το παρελθόν; Ρε αυτοί είναι πιο φασίστες κι απ´τους φασίστες.

Και μετά τι περιμένουν; Να κάνουν ουρές οι μπάτσοι για να δηλώσουν παραίτηση; Με την κατάσταση που επικρατεί; Απλώς θα γίνουν δέκα φορές πιο προσεκτικοί και δέκα φορές πιο άγριοι. Και σίγουρα θα βγάζουν όπλο δέκα φορές πιο εύκολα.

Άρα που καταλήγουμε; Είναι απλώς μερικά τηλεορασόπληκτα κωλόπαιδα, που πλάσανε για τον εαυτό τους την εικόνα του Τσε με παρεμβολές από Μπάτμαν ή είναι προβοκάτορες; Μήπως το κράτος, βλέποντας ότι ο λαός βρίσκεται στα όριά του και ότι παρόμοιες αληθινές προσπάθειες θα έβρισκαν σίγουρα υποστηρικτές και μιμητές, προσπαθεί να τις εξαναγκάσει σε αποτυχία πριν καν γεννηθούν; Εδώ οι Αμερικάνοι θυσίασαν τους δίδυμους πύργους, πέντε χιλιάδες κόσμο και δισεκατομμύρια δολλάρια, για να πείσουν τον κόσμο για την αναγκαιότητα του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία, οι δικοί μας δε θα θυσίαζαν δυο χαμηλόβαθμα όργανα του κράτους; Το κράτος πάντα ήταν ο πιο αδίστακτος δολοφόνος, τώρα θα κώλωνε;

Κάθε εξήγηση μοιάζει πιθανή. Ο καθένας κρατάει αυτή που του ταιριάζει.

Back to the future

Αν και πιστεύω ότι είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα, αυτό το βίντεο αξίζει να το δείτε. Είναι το μέλλον του Xbox 360, των παιχνιδομηχανών και της ζωής μας γενικότερα και ονομάζεται Project Natal.

Κάπου διάβασα ότι το 2050 η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε οι μηχανές θα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Και τότε η ανθρωπότητα θα βρεθεί αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο από τα διλήμματα: θα συνεχίσει την εξέλιξή τους ή θα σταματήσει, φοβούμενη την υποδούλωση στις μηχανές;

Γνώμη μου είναι πως αν ο κόσμος λειτουργεί τότε όπως και τώρα, με μόνο στόχο το κέρδος, τότε είμαστε χαμένοι από χέρι. Το βλέπουμε από τώρα. Η τεχνολογία και η πληροφορική υποτίθεται ότι θα έκαναν τη ζωή μας πιο εύκολη και η αλήθεια είναι ότι έδωσαν τη δυνατότητα στον καθένα από μας να κάνει απίστευτα πράγματα. Απ᾽την άλλη όμως έχουν καταφέρει να μας μπλέξουν σ᾽ένα κυκεώνα από drivers, εκδόσεις προγραμμάτων, ασυμβατότητες, κωδικούς, πιστοποιήσεις, αναφορές σφαλμάτων, αναβαθμίσεις, ιούς κλπ. Όσο μας βοηθάει, τόσο περισσότερο μας δένει τα χέρια. Το Project Natal όμως φαίνεται να μας τα λύνει...
(ευχαριστω το trifonaki για το βιντεο)

Η θεία από το Σικάγο θύμα εθνικιστών;

Έχω κι εγώ, όπως οι περισσότεροι, συγγενείς, που πήγαν στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στην Αμερική, προσδοκώντας μια ζωή καλύτερη απ᾽αυτήν που έβλεπαν ότι τους περίμενε στον επίγειο παράδεισο, που λέγεται Ελλάδα. Δεν ξέρω όλες τις λεπτομέρειες της ζωής τους εκεί, έχω ακούσει όμως πάρα πολλές ιστορίες σε πολλές οικογενειακές συγκεντρώσεις.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι φοβὀντουσαν να κυκλοφορήσουν συγκεκριμένες ώρες σε συγκεκριμένες περιοχές.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι τους επιτέθηκαν δειλοί καραφλοί αγράμματοι εθνικιστές χωρίς κανένα λόγο, φωνάζοντας να πάνε πίσω στο μπουρδέλο απ᾽όπου ήρθαν και παίρνοντας τους ό,τι είχαν πάνω τους, έτσι για γούρι.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι τους κλειδώνανε έξω από τις παιδικές χαρές, για να μη μολύνουν τα βρωμόπαιδά τους τα παιδάκια των καθαρών ντόπιων.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι μένανε τριάντα άτομα σε δυο δωμάτια, χωρίς νερό και ρεύμα.

Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι οι μπάτσοι τους κυνηγάγανε μαζί με τους φασίστες, ούτε ότι τους ξηλώνανε και ποδοπατάγανε τα σταυρουδάκια, που είχαν στο λαιμό.

Οι πρόγονοί μας μεταναστεύσανε σε χώρες με πλούσιο παρελθόν σε φασισμό και σε εθνικισμό κι όμως έτσι δεν τους φέρθηκαν. Κι έρχονται τα δικά μας τα καθίκια, κάτι αδώνιδες, κάτι χρυσαυγίτες να απαιτούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, γιατί δε χωράμε όλοι στον παράδεισο. Άμα ρε κακομοίρηδες κάνουν το ίδιο όλες οι χώρες και μας στείλουνε πίσω τους απανταχού Έλληνες, που θα χωρέσουμε; Αλλά ξέχασα, μετά θα βάλουμε μπροστά τη Μεγάλη Ελλάδα. Να δεις που τελικά έχουμε σχέδιο, δεν πάμε στην τύχη.

Μηδεν εις το πηλικο

Πες οτι αποφασιζεις να ασχοληθεις για πρωτη φορα με τα πολιτικα στην Ελλαδα.Οτι εισαι 18 και μιας και σου δοθηκε το δικαιωμα της ψηφου,λες να μην πας στην παραλια και να πας να ψηφισεις.Καθεσαι και παρακολουθεις το debate των πολιτικων αρχηγων των κομματων και κανενα δελτιο ειδησεων δινοντας την ευκαιρια σε καποιον να σε πεισει για τις θεσεις του.Υπαρχει εστω και μια περιπτωση να καταλαβεις τι λενε ?και περισοτερο οτι εχουν δικιο και ξερουν τι λενε,σε αντιθεση με τους αλλους που θελουν να σε εκμεταλευτουν.Να δεις που καποτε θα μας πουνε και μαλακες.Επισης μπορει να μου πει καποιος πως τα κομματα που εχουν σαν σημαια τους το ''εξω απο την Ευρωπη και το ΝΑΤΟ'' παιρνουν μερος στις ευρωεκλογες και πανυγηριζουν που θα εχουν καποιον απο το κομμα τους να τους εκπροσωπει στο κοινοβουλιο της Ευρωπης.

Επισης ειμαστε η μοναδικη χωρα στην ευρωπη που κερδισε ενα σοσιαλιστικο κομμα οταν παντου βασιλεψε η κεντροδεξια .Ο πρωθυπουργος μας εδωσε την εξηγηση  οτι οσοι αποιχαν ηταν νεοδημοκρατες και θελαν να τριξουν τα δοντια στη ΝΔ και να την συμορφωσουν .Το πηρε το μυνημα.Κατα τα αλλα συνεχιζουμε  την ιδια πολιτικη.Οι φιλοι του ΠΑΣΟΚ πανυγηριζαν πιο πολυ και απο το 2004 στο EYRO για την νικη τους και μας εδειξαν ποσο διψασμενοι ειναι για την εξουσια και ποσο καλα μπορουν να μας  κοροιδεψουν χωρις να τους παρουμε χαμπαρι οπως τη ΝΔ,οταν με το καλλο παρουν την εξουσια.Ο φοβος βεβαια σπρωχνει τους ανθρωπους να ζουν συντηριτικα,με αποτελεσμα ο Καρατζαφερης και η κουστωδια του να παιρνουν ολο και περισοτερους ψηφους.Οπως κατι παπουδες που λενε '' μια χουντα θα μας σωσει''.Ο ανθρωπος ομως ειναι απο την αρχη ειλικρινης.Δεν κρυβει οτι ειναι φασιστας και οι ακραιες του θεσεις ειναι απο την αρχη ιδιες.Στον κοσμο,αυτο φαινεται πως ειναι ο μονος ανθρωπος που ξερει τι θελει και το λεει σε αντιθεση με τους αλλους που τα εχουν κανει σκατα.Ακομα και οι οικολογοι πρασινοι ,που ειναι απο τα  μονα θετικα οτι πηρανε μια εδρα,ηταν νεοι σε αυτο το ενχειρημα και τους φαγανε τα τσακαλια της πολιτικης και των ΜΜΕ.Θα μαθουν ομως το παιχνιδι.Ο Τσιπρας πληρωνει την εμπλοκη του στα δεκεμβριανα και στους κορμορανους.Κατα τα αλλα κλαιγομαστε για την κριση η οποια εχει χτυπησει πολλα ευρωπαικα κρατη εκτος απο την Ελλαδα.Εχουμε μελλον. Εμεις εχουμε αλλη κριση.Αυτη των χαραμοφαηδων,που καταφεραν να δινουμε διπλασια ποσα για τους τοκους των δανειων που εχουμε παρει σαν χωρα απ οτι στην παιδεια,και που καθε παιδι γενιεται με χρεος 30.000 ευρω.

Η αληθεια ειναι οτι η κριση ειναι στην ψυχη τους, αλλα κανενας τους δεν μπορει να την αντικρισει.

Αποχή ή ενοχή;

Ποτέ δε θεώρησα ότι η αποχή είναι μια πολιτική πρἀξη. Δεν μπορούσα να δεχτώ το γεγονός ότι τη μία φορά στα τέσσερα χρόνια, που σου ζητάνε τη γνώμη σου, εσύ αρνείσαι να την πεις, αρνείσαι να δείξεις την αντίθεσή σου. Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να κατανοώ την άρνηση κάποιου να πάρει μέρος σ᾽αυτή την κωμωδἰα, που κάποιοι θέλουν να ονομάζουν δημοκρατία.
Μας γράφουν στα τέτοια τους κάθε μέρα, μας κοροιδεύουν μέσα στα μούτρα μας και κάθε τόσο θυμούνται τον κυρίαρχο λαό τη δημοκρατία και το ναό της, που τον κλείνουν όποτε θέλουν. Στην εποχή που όλος ο κόσμος είναι συνδεδεμένος, που μπορούμε όλοι να συμμετέχουμε σε ένα δημοψήφισμα μέσα από το ίντερνετ ή και από το κινητό ακόμα, η γνώμη μας δε ζητείται ποτέ και για τίποτα, παρά μόνο για να ασκήσουμε το ᾽ιερό᾽ μας δικαίωμα.

Είπα λοιπόν ότι κατανοώ την άρνηση κάποιου να συμμετέχει σ᾽αυτό το αστείο, αλλἀ εγώ δεν μπορώ. Θα πάω να ψηφίσω, θα τους δείξω ότι δε με παραμυθιάζουν, με την ελπίδα ότι θα βρεθούν μερικά εκατομμύρια τύποι, που θα ψηφίσουν με τα ίδια κριτήρια και κάτι θ᾽αλλάξει.

Αλλά επειδή ξέρω ότι ο Έλληνας δεν είναι τόσο μάγκας όσο θέλει να πιστεύει, ξέρω ότι οι εκλογές δεν θ´αλλάξουν ποτέ κάτι και την αλλαγή που θέλω να δω, θα την προσπαθήσω με άλλο τρόπο...

Άσε, αναλαμβάνω εγώ την πολιτική ευθύνη !!!

Πο πο! Τι είπε πάλι ο μεγάλος; Τι ανακούφιση είναι αυτή; Αισθάνεσαι πιο όμορφα, μια αγαλίαση φωλιάζει στην ψυχή σου, η ήλιος σου φαίνεται λαμπρότερος και το μέλλον το ίδιο.

ΤΙ ΠΑΠΑΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ;

Πόσες πρόβες έκανες για να πεις αυτή την μπαρούφα; Πως μπορείς να κοιτάς την οθόνη με τόση αλαζονεία και να μας λες ότι έχεις τη γενναιότητα να αναλάβεις την πολιτική ευθύνη; Και δε βρίσκεται ένας ξεφτιλισμένος να σε ρωτήσει τι σημαίνει αυτό. Πως το ᾽χεις στο μυαλό σου; Αναλαμβάνεις την ευθύνη και τι; Τι κάνεις; Παραιτείσαι; Κάνεις εκλογές; Συνήθως, όταν ένας προπονητής, ένας αξιωματικός, ένας πρόεδρος κάνει μαλακία, λέει Ἁναλαμβάνω την ευθύνη...῾ και συμπληρώνει με κάτι άλλο, είτε ῾παραιτούμαι῾, είτε ανακοινώνει ένα τρόπο να λύσει το πρόβλημα. Αλλά εσύ όχι, δεν υπάρχει λόγος. Εσύ απευθύνεσαι σε μας, που δεν παίρνουμε χαμπάρι. Δεν ακούμε, μόνο βλέπουμε.

Πετάς μετά μέσα και ένα Ζαγορίτη να μας πείσει ὀτι είσαι γενναίος και ικανός, το λενε, το ξαναλενε χιλιαδες φορες, στο τελος μενει στον κοσμο οτι ο μπαγλαμας που εχουμε για πρωθυπουργο, αναλαμβανει τις ευθυνες του. Ο ανθρωπος που δεν εχει αναλαβει τις στοιχειωδεις ευθυνες στη ζωη του, που δεν εχει βγαλει λεφτα ουτε για να πληρωσει το νοικι του, αν ειχε, οδηγάει τη χώρα στο διάολο και προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα πάνε καλά. Έχει μαζέψει γύρω του ανθρώπους ανίδεους, πεινασμένους για εκδίκηση, για εξουσία, για χρήμα, που χωρίς καμία ντροπή ξεφτιλίζονται και μας ξεφτιλίζουν και μας και μας κάνουν να ντρεπόμαστε για τη χώρα που ζούμε.

Μας κυβερνάει ο Μπους της Ελλάδας και πουθενά δε φαίνεται ο Ομπάμας...

Debate για ουρακοτάγκους

Ετοιμαστείτε για άλλη μία προσβολή της όποιας νοημοσύνης μας. Στη χώρα που δεν έχει να υπερηφανεύεται για τίποτα σύγχρονο, στη χώρα που αρέσκεται να αυτοδιαφημίζεται σαν η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, αλλά την έδωσε να τη μεγαλώσουν άλλοι, θα γίνει λέει debate πολιτικών αρχηγών, όπου οι ίδιοι θα θέσουν τους κανόνες. Δηλαδή, ελάτε να σας πω τι θα με ρωτήσετε.

Στη χώρα που έχασε τον καραγκιοζοπαίχτη της, αλλά μείνανε οι καραγκιόζηδες, υποτίθεται ότι πρέπει να στηθούμε μπροστά στην τηλεόραση, για να ακούσουμε από τον πρωθυπουργό του τίποτα, να μας μιλάει με το γνωστό αυτάρεσκο ύφος του και να μας πλασάρει την καταλληλότητά του για πρωθυπουργία. Ποια Ευρώπη και προγράμματα και αρλούμπες; Ο κόσμος δεν ακούει κι αν ακούει δεν καταλαβαίνει. Ο κόσμος βλέπει μόνο. Κι αν σε δει σοβαρό, να χτυπάς πότε πότε το χέρι στο τραπέζι, νομίζει ότι ξέρεις τι κάνεις.

Κι απέναντί τους θα δούμε τα πραγματικά παπαγαλάκια, να ρωτάνε τα συμφωνημένα. Γιατί είναι όλοι τόσο κότες; Δεν μπορεί ένας να ρωτήσει "Γιατί την καταστρέφετε τη χώρα; Γιατί αφήνετε το Χριστοφοράκο και τον Παυλίδη να ξεφτιλίζουν τα πάντα; Γιατί δεν έχετε βελτιώσει τίποτα τόσα χρόνια, παρά μόνο έχετε βουλιάξει την παιδεία, την υγεία, την εργασία, την επιχειρηματικότητα; Για ποιο πράγμα είστε υπερήφανος; Για ποιο πράγμα πιστεύετε ότι θα σας θυμάται ο κόσμος; Σε ποιο αντικείμενο είστε καλός κύριε πρωθυπουργέ; Δε λυπάστε καθόλου με τη δυστυχία που έχετε προκαλέσει; Πως θα αισθανόσασταν αν είσασταν ένας μορφωμένος νέος και τη χώρα σας τη διήυθυναν η Πετραλιά, ο Γιακουμάτος, ο Ζαγορίτης, ο Εφραίμ, η Ζιμενς, η Ντοιτσε Τελεκομ, ο Παυλίδης, ο Ρουσόπουλος, ο Αντώναρος, ο Ζαχόπουλος, ο Κακλαμάνης, ο Αβραμόπουλος; Πως αισθάνεστε που τα τσιράκια σας παίξανε τις συντάξεις του κόσμου στο χρηματιστήριο και τις χάσανε; Θα θέλατε η μανούλα σας να μεγάλωνε τρία παιδιά, να δούλευε και να έπαιρνε 700Ε σύνταξη στα 65;

Τι στο διάολο κάνεις ρε Καραμανλή τόσα χρόνια;

Αναρχία (ή πως να ζεις χωρίς τις οδηγίες χρήσης)

Ζούμε σε ένα μάτριξ, σε ένα μάτριξ που το φαντάστηκαν κάποιοι πολλά χρόνια πριν τους αδερφούς Wachowski, που το 1999 τους θεωρούσαμε πολύ μπροστά. Δηλαδή αυτοί που το εμπνεύστηκαν και το υλοποίησαν πριν χιλιετίες, τι ήταν; Αυτοί κι αν ήταν μπροστά.

Η αλήθεια είναι ότι στη σύλληψη του σχεδίου δεν ήμουν μπροστά και μπορεί σε κάποιες λεπτομέρειες να κάνω λάθος. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός όμως ότι ζούμε με κανόνες ξένους προς εμάς και τη φύση μας και μάλιστα μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι, ενώ χωρίς αυτούς θα είμασταν πραγματικά ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι.

Πρώτα πρώτα η θρησκεία. Η ανασφάλεια του ανθρώπου και η αμάθειά του έδωσαν πάτημα στους επιτήδειους, για να έχουν τον κόσμο υπόδουλό τους, νομίζοντας ότι υποτάσσεται στο θείο, σε κάτι δηλαδή, που αφού δεν υπάρχει, δεν μπορείς ν' αποδείξεις ότι δεν υπάρχει, μπορείς όμως να ισχυριστείς ότι βλακεία θέλεις: ότι είναι παντού ταυτόχρονα, ότι σε βλέπει ακόμα και στη γωνία μέσα στη ντουλάπα κάτω απ΄τη φλοκάτη, ότι τα πάντα εδώ στη γη είναι τελικό τεστ, που αν καταφέρεις να το περάσεις, θα ζεις μια ζωή χαρισάμενη, που θα κυλιέσαι σε καταπράσινα λιβάδια, θ' ακούς Γαιτάνο και θα πίνεις μίλκο όλη μέρα. Κι όλα αυτά, για να κάθονται αυτοί που τα σκεφτήκανε και τα "υπηρετούν" και να γελάνε με το πόσο ηλίθιος είσαι που τα πιστεύεις και να σε βάζουν να σκοτώνεσαι γι' αυτά. Κι αυτοί να κάνουν ό,τι δεν επιτρέπεται σε σένα. Πόσος κόσμος θα έφαγε πακέτο όταν σ' εκείνο το τούνελ που βλέπεις όταν πεθαίνεις, θα έφτασε στην άκρη και απλά θα είδε μια επιγραφή που έλεγε "Τέλος".

Μετά είναι το χρήμα. Από τότε που κάποιος σκέφτηκε να ανταλάσσουμε αυτά τα μικρά αντικείμενα με προιόντα, η ζωή μας άλλαξε. Και μόλις κάποιος σκέφτηκε να μας κρατάει αυτά τα αντικείμενα, όταν γίνονταν πολλά και να μας δίνει ένα χαρτί αντί γι' ᾽αυτά, τότε ήταν που ξεφτιλιστήκαμε τελειως. Δε μας έφτανε πλέον να την περνάμε, θέλαμε να μαζεύουμε όλο και περισσότερα λεφτά και χαρτιά. Κι όλα αυτά για το μέλλον και πάλι. Να αποταμιεύουμε, να επενδύουμε με σκοπό να τα έχουμε όταν θα τα χρειαστούμε, όταν θα τα χρειαστούν τα παιδιά μας. Αυτή η τρομερή ανάγκη να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας με λεφτά και καλές πράξεις.

Όλες οι υπόλοιπες επινοήσεις του ανθρώπου για να δυναστεύει τον άνθρωπο, πιστεύω ότι πηγάζουν, εξαρτώνται και συνήθως παρακάμπτονται απ' όσους έχουν πολύ χρήμα ή "υπηρετούν" το θεό ή και τα δύο. Κλασσικά παραδείγματα η οικογένεια και οι νόμοι. Υπάρχουν πολλά μικρά και μεγάλα παραδείγματα, που αποδεικνύουν ότι ο δρόμος που βαδίζουμε, δεν μας αξίζει και στην ουσία δεν τον διαλέγουμε εμείς.

'Οπως λέει ο "αναρχικός τραπεζίτης" του Πεσσόα, αναρχικός δεν είναι αυτός που ξεσηκώνεται ενάντια στο σύστημα και πετάει βόμβες. Είναι αυτός που συνειδητά αποφασίζει να μη ζήσει με τους κανόνες που βάζει το σύστημα. Αυτός που δεν είναι υπόδουλος στο χρήμα, αυτός που δεν προσπαθεί να επιβληθεί και να "τυραννήσει" κανέναν, αυτός που αγαπάει χωρίς να χρειάζεται να το δηλώσει σε κάποιο ρασοφόρο, αυτός που βοηθάει χωρίς να προσδοκά ανάσταση νεκρών.

Είναι ακατόρθωτο να αψηφήσουμε όλους τους κανόνες. Καθένας όμως απ' τη μεριά του οφείλει να κάνει ότι μπορεί, οφείλει να αντισταθεί και να παλέψει, να ζήσει όσο μπορεί πιο ελεύθερος, να ζήσει με τους κανόνες που βάζει ο ίδιος. Κι αν πολλοί από μας νομίζουμε ότι είναι αργά για κάτι τέτοιο (λάθος), οφείλουμε τουλάχιστον να δείξουμε σε άλλους ότι καλό είναι στο Τέλος να μετανιώνουμε για τα δικά μας λάθη και να είμαστε υπερήφανοι που είμασταν εμείς.

Ουγκ.