Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
IWW Industrial Workers of the World
"Η εργατική τάξη και η τάξη των εργοδοτών δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους.Δε μπορεί να υπάρξει καμιά ειρήνη εφόσον η πείνα και η ανέχεια συνυπάρχουν ανάμεσα στα εκατομμύρια των εργαζομένων,ενώ οι λίγοι,που αποτελούν την εργοδοτική τάξη,κατέχουν όλο τον παραγόμενο πλούτο. Μεταξύ αυτών των δυο τάξεων η πάλη πρέπει να συνεχιστεί έως ότου οργανωθούν όλοι οι εργαζόμενοι του κόσμου ως τάξη και πάρουν την κατοχή των μέσων παραγωγής.καταργήσουν το συστημα μισθωτής εργασίας και ζήσουν σε αρμονία με την φύση"
Έτσι αρχίζει η ιδρυτική διακήρυξη των WOBBLIES των βιομηχανικών εργατών του κόσμου στους οποίους είναι αφιερωμένη η ταινία των Stewart Bird & Deborah Shaffer του 1979 και προβάλλεται στον "Μικρόκοσμο" στην Αθήνα απο την Πέμπτη 10/9
Ο κόσμος των wobblies αποτελούνταν απο μετανάστες εργάτες απο όλο τον κόσμο και όλων των χρωμάτων χωρίς σταθερή δουλειά,κοινωνική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη(το μέλλον που μας ετοιμάζουν ή το παρόν που ζούμε;) στην Αμερική των πλουσίων που δεν είχαν καμία ευθύνη απέναντι στη διευρυνόμενη τάξη των φτωχών(μάλλον το παρόν).Το υψηλό αίσθημα αλληλεγύης που ξεπερνούσε τα όρια της φυλής,του έθνους,του φύλλου και της εθνικότητας,η πίστη τους στην ελευθερία και τον διεθνισμό τους κατέστησε κύριους εκφραστές των εργατικών αγώνων απέναντι στην εργοδοσία στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα αλλά στάθηκε και αιτία να συλληφθούν και να φυλακιστούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα,κατα την διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου,γιατί έλεγαν στους ανθρώπους να αντισταθούν στον ασκοπο και θηριώδη πόλεμο αλλα και επειδή οι ιδέες τους,η ίδια τους η ύπαρξη,ήταν απειλή για όλους εκείνους που ήθελαν,και έκαναν,τον πόλεμο.
Στην ταινία επίσης ακούγονται τραγούδια που είχαν γράψει οι Wobblies και είχαν εκδόσει το 1909 (περισσότερες απο 30 εκδόσεις) με το όνομα 'The littlie red songbook' ή 'The Wobbly songbook' τα οποία χρησιμοποιούσαν ως μέσω οργανωτικής πρακτικής αλλα ξεχώριζαν και για το μακάβριο χιούμορ τους ή τον αυτοσαρκασμό τους.
"-Πώς λέγεσαι; Σαμ Σκάρλετ -Ποιά είναι η θρησκεία σου; Οι βιομηχανικοί εργάτες του κόσμου -Αυτό δεν είναι θρησκεία. Είναι η μόνη που έχω"
Καλη διασκέδαση...
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
Μμμμ μου φαίνεται ότι έχω πολλή δουλειά σ' αυτόν τον πλανήτη, πρέπει να σηκώσω τα μανίκια
Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009
Mission Impossible 4 - Η διακυβέρνηση της χώρας
Σε όλα τα μεγάλα θέματα, που απασχόλησαν τη χώρα, αυτός ο άνθρωπος ήταν απών. Ποτέ δεν πήρε μια πρωτοβουλία κι ας είναι και λάθος. Κάθεται και βλέπει μια ολόκληρη χώρα να αναστατώνεται και να ξεφτιλίζεται από βατοπαιδινούς, χριστοφοράκους, φωτιές, ζαχόπουλους, υποκλοπές κλπ κι αυτός τίποτα. ο απόλυτος τίποτας. Δεν ξέρει να κάνει τίποτα, δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και ο ψαγμένος, ο μάγκας, ο ελεύθερος ελληνικός λαός, τον είχε τόσα χρόνια καταλληλότερο για πρωθυπουργό. Επειδή όλοι θελουν ασυλία. Να κάνουν τα αίσχη τους και να ξέρουν από πριν ότι δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα.
Η απατεωνιά στην Ελλάδα δεν έχει καν ρίσκο. Δεν υπάρχει το "ετοιμάζω μια κομπίνα κι αν όλα πάνε καλά και δε με πιάσουν έλυσα το πρόβλημά μου". Υπάρχει το "ετοιμάζω μια κομπίνα και έλυσα το πρόβλημά μου". Γι' αυτό θέλουμε ανθρώπους άπραγους. Ας χαρούμε τώρα με την κατάντια μας κι ας χειροκροτήσουμε τον επόμενο πρωθυπουργό.
Μια χώρα βουτηγμένη στα χρέη και στα προβλήματα, που βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο απ' την επόμενη μέρα των εκλογών, μια χώρα που δεν έχει να επιδείξει τίποτα το τρομερό σε επιστήμη, σε έρευνα, σε πολιτισμό, σε αθλητισμό, που έχει καταφέρει να μείνει στάσιμη για τόσο μεγάλο διάστημα, αυτή είναι η χώρα που ζούμε.
Έχουμε μπει σ΄ενα αμάξι χωρίς ρόδες και λέμε στον οδηγό: "Γρήγορα, ακολούθα τη Ferrari"
Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009
Θυμάστε τα δέντρα;
Άνθρωποι που κλέβουν, καίνε, πουλάνε, ανταλλάσουν, τζογάρουν, πλαστογραφούν, καταστρέφουν ό,τι όμορφο υπάρχει σε αυτή τη χώρα και μετά θα βγουν να σε κατηγορήσουν για εχθρό της χώρας, επειδή έκαψες μια σημαία ή επειδή έτρεχες σε μια διαδήλωση. Αυτή την παράνοια ζούμε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε αλάνια κι όχι κοιμισμένοι και ξενέρωτοι, όπως όλοι οι άλλοι.
Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι μαλάκα Έλληνα, ότι είσαι ο μάγκας ο ανεπανάληπτος. Κακομοίρη, που σου έχουν κλέψει την υπερηφάνια σου, την ιστορία σου, την κουλτούρα σου, τη γη σου, τον ιδρώτα σου, συνεχίζουν να σε πηδάνε κι εσύ ακόμα περνιέσαι για ανεξάρτητος, αδούλωτη ψυχή. Καμμένε.
* Σκέψου, ζούμε σε μια φάση, που βλέπεις μια φωτιά και δε σκέφτεσαι ότι τώρα πια είμαστε σε θέση να μην ξαναπάθουμε τα ίδια. Το χεις δεδομένο ότι θα γίνει κόλαση και απλά παρακαλάς να μην πεθάνει κόσμος. Πόσοι άνθρωποι πρέπει να δυστυχήσουν πια από αμέλεια;
Σάββατο 22 Αυγούστου 2009
Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009
Μετακομίζω γιατι μπλογκάρω
Πιο κάτω παραθέτω την ανάρτηση που είχα δημοσιεύσει στο site των ενωμένων bloggers, όπου εξηγούσα τους λόγους και πρότεινα να γίνει μαζική μετακίνηση. Κι επειδή απ᾽ ότι βλέπω, όλοι αυτοί που φωνάζουν ότι πρέπει ν´αγωνιστούμε σαν μια γροθιά απέναντι σ´αυτούς που θέλουν να μας φιμώσουν, τελικά δεν έχουν και τόση πολλή διάθεση ή δε θεωρούν κάτι τέτοιο αναγκαία κίνηση, αποφάσισα να το κάνω μόνος μου, κάτι που θα ενοχλήσει ελάχιστα τη Google.
Ταυτόχρονα θέλω να συγχαρώ όλους όσους το έχουν ήδη κάνει ή σκέφτονται να το κάνουν και κυρίως το φίλο antinemecis για την αποφασιστικότητά του και γιατί απέδειξε ότι δε φτάνουν μόνο τα λόγια.
Λοιπόν, έψαξα λίγο το θέμα και αισθάνομαι λίγο ζωντόβολο, που πήγα με κλειστά μάτια στο Blogger της Google, απλά και μόνο επειδή ήταν πιο εύκολο, καθ' ότι είχα ήδη gmail.
Το ότι η Google China λογόκρινε το περιεχόμενο των ιστοσελίδων, το είχαμε ακούσει, το είχαμε αναφέρει στις σελίδες μας, αλλά δε μας πολυένοιαξε κιόλας, αφού δεν έγινε σε μας. Το ίδιο πράγμα πήγε να γίνει πριν λίγο καιρό με το Wordpress, αλλά ο ιδιοκτήτης του, ο 25χρονος Αμερικανός Matt Mullenweg, αρνήθηκε να λογοκρίνει και να παραδώσει πληροφορίες στο "κόμμα του λαού" και ως αποτέλεσμα 1.000.000 blogs χάθηκαν ως δια μαγείας. Ο Mullenweg αρνήθηκε να συνεργαστεί με κίνδυνο να αποκλειστεί από τη μεγαλύτερη αγορά του κόσμου, λέγοντας ότι δεν θα ήθελε να ξυπνάει το πρωί και να μη νιώθει περήφανος και ορεξάτος για τη δουλειά του. (διαβάστε εδώ κι εκεί)
Και μεις καθόμαστε και ονειρευόμαστε ότι η Google θα μας προστατέψει από τον Καραμανλή. Και να δεχτώ ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πιέσει σαν την Κίνα. Αν κάνει μια συμφωνία να αγοράσει το καινούριο laptop της Google με το δικό της λειτουργικό, χέστηκε η Google για την ελευθερία του λόγου.
Εγώ πάντως παιδιά λέω να την κάνω σιγά σιγά από το blogger. Θα το ψάξω λίγο και θα μετακομίσω. Θα μ' άρεσε πολύ η ιδέα να γίνει οργανωμένα όλο αυτό. Να στείλουμε δηλαδή ένα μήνυμα κεραυνό στη Google, να το κοινοποιήσουμε παντού σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και την κάνουμε όλοι ταυτόχρονα για Wordpress. Μη σου πω να μαζευτούμε όλοι και να πάρουμε ένα δικό μας server και να είμαστε κύριοι του εαυτού μας. Σκεφτείτε το σοβαρά.
Τρίτη 18 Αυγούστου 2009
Banksy και πάλι
Σε παλαιότερη ανάρτηση θα βρείτε την αφίσα της έκθεσης του πιο διάσημου street artist, η οποία έμεινε μυστική μέχρι την ημέρα που άνοιξε κι από τότε (13 Ιουνίου) την έχουν επισκεφτεί περίπου 250.000 άτομα. Απίστευτες ουρές, αλλά κανείς δεν παραπονιέται, γιατί απ᾽ότι φαίνεται από το βιντεάκι, η έκθεση είναι καταπληκτική. Ήδη κανονίστηκε να μείνει ανοιχτή κάποια βράδια μέχρι το τέλος της, την 31η Αυγούστου
Εδώ το βιντεάκι, εκεί το άρθρο του BBC και παραπέρα το site του Banksy
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009
Ενωμένοι Bloggers?
Επιτέλους γίνεται μια προσπάθεια να οργανωθούμε λίγο, τουλάχιστον οι bloggers. Σε αντίδραση στην προσπάθεια φίμωσης των blogs που έχουν εξαπολύσει οι ιππότες της ελευθερίας του λόγου, όπως ο Τριανταφυλλόπουλος, ο Αναστασιάδης και φυσικά η κυβέρνηση, οι Έλληνες bloggers δείχνουν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο και να έχουν όρεξη να αντιδράσουν. Αρκεί να μην μπλέξουν με τα μεγάλα δημοσιογραφικά blogs και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο κάθε άσχετος, που έχει άποψη για τα blogs. Μακάρι να βγει κάτι πολύ δυνατό απ᾽αυτή την κίνηση και να κοιτάξουμε και πέρα από τη μύτη μας. Όχι να ενωνόμαστε και να παλεύουμε μόνο για την πάρτη μας, μπορούμε να παραμείνουμε ενωμένοι και να παλέψουμε και για άλλους.
Κάντε κλικ εδώ για να επισκεφτείτε το blog
Κυριακή 19 Ιουλίου 2009
Ένας απίστευτος τύπος
Για τον τύπο δεν ξέρω πολλά, μόνο ότι λέγεται Erik Johannson και είναι ένας φοβερός digital καλλιτέχνης και με σαφέστατες επιρροές από Dali, Escher, Magritte κ.α. Εδώ βλέπετε δύο από τα έργα του, αλλά αξίζει πραγματικά να επισκεφτείτε το site του και να δείτε όλα του τα έργα πολύ προσεκτικά.
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009
Che - Η ταινία
Να είμαι ειλικρινής, ενα ψιλοκόλλημα με τον Τσε το έχω, καθ' ότι τυχαίνει να τον θεωρώ την πιο σημαντική προσωπικότητα, που έχει περάσει ποτέ απ' αυτόν εδώ τον πλανήτη. Για μένα συμβολίζει τον άνθρωπο που θα 'πρεπε όλοι να έχουμε μέσα μας. Έναν άνθρωπο που νοιάζεται για όλους, που αψηφάει τα δικά του προβλήματα, θέλω και όνειρα, για να υπηρετήσει αυτό που θεωρεί κοινό καλό.
Η ταινία, διάρκειας πέντε ωρών, είναι χωρισμένη σε δύο κομμάτια. Στο πρώτο, βλέπουμε πολύ γρήγορα τη συνάντηση με το Φιντέλ και την απόφασή του να βοηθήσει την Κούβα να ελευθερωθεί. Βλέπουμε έναν ασθματικό άνθρωπο να ανεβοκατεβαίνει βουνά, να γράφει συνέχεια, να τραβάει φωτογραφίες, να διαβάζει, να εξασκείται και να εξηγεί στους αντάρτες ότι η μόρφωση είναι το ίδιο σημαντική με τα όπλα και γι' αυτό κανείς δεν έπαιρνε βαθμό, αν δεν ήξερε γραφή και ανάγνωση. Τελικά οι αντάρτες τα καταφέρνουν και η επανάσταση πετυχαίνει ένα σπάνιο άθλο, ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους αυτούς που αισθάνονται ανήμποροι μπροστά στην καταπ'ιεση του κράτους.
Στο δεύτερο κομμάτι η ταινία πραγματεύεται τους τελευταίους μήνες του Τσε, όταν μετά από το Κογκό και τη Βενεζουέλα, έφτασε ινκόγκνιτο στη Βολιβία, για να εκπαιδεύσει και οργανώσει αντάρτικο. Ξεκινάει από το μηδέν και σιγά σιγά προσπαθεί να κάνει αυτό που έκανε και στην Κούβα. Τα πράγματα όμως είναι πιο δύσκολα. Οι ντόπιοι δε βοηθάνε πολύ ή μάλλον καθόλου, ο βολιβιανός στρατός ενεργοποιείται με τη βοήθεια των Αμερικάνων και ο Τσε βρίσκεται κυνηγημένος με άλλους 15, αποκομμένος από τους υπόλοιπους και τελικά τραυματίζεται και συλλαμβάνεται στο χωριό La Higera. Χωρίς πολλά πολλά τον εκτελούν κι έτσι τελειώνει η ταινία.
Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Steven Soderbergh, που πιστεύω ότι ήταν επιλογή του να παραθέσει απλώς τα γεγονότα, χωρίς να βάλει το δικό του σχόλιο, ούτε να προσπαθήσει να εξερευνήσει τον ψυχισμό του Τσε. Δεν υπερβάλλει και δεν προσπαθεί να τον ηρωιοποιήσει, γιατί δε χρειάζεται. Αυτά που περνάνε μπροστά απ' τα μάτια σου, ακόμα κι αν τα ξέρεις, είναι τόσο ηρωικά, που δε χρειάζεται κανείς να στο πει. Το διαπιστώνεις από μόνος σου και σου προκαλεί τρομερή εντύπωση, όχι το πως σκέφτεται και ενεργεί έτσι, αλλά το γεγονός ότι το κάνει πάντα, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Αλλά αυτό που σου φαίνεται τελείως παράλογο, είναι τούτο: η επανάσταση στην Κούβα πετυχαίνει, ο Τσε γίνεται ο μεγάλος ήρωας της χώρας, γίνεται Υπουργός Βιομηχανίας και παγκόσμιο σύμβολο στον αγώνα του Ανθρώπου για αυτοεκτίμηση και ελευθερία. Έχει τη δυνατότητα να επηρρεάσει με τις πράξεις και τα λόγια του όχι μόνο τους Κουβανούς, αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Και μέσα σε μια νύχτα τα παρατάει όλα και φεύγει μεταμφιεσμένος, για να ξεκινήσει από το μηδέν την επανάσταση σε ένα άλλο μέρος του κόσμου. Και πάει ξανά και μένει σε σταύλους, τρώει ρίζες και τρώει βροχή, τα ρούχα του είναι σκισμένα και βρωμάνε, ενώ θα μπορούσε, και μάλιστα χωρίς να προδώσει τα πιστεύω του, να κάτσει στην Κούβα και να διαδώσει από κει την πίστη του ότι ο ιμπεριαλισμός και ο καπιταλισμός δημιουργούν έναν άνθρωπο απάνθρωπο.
Γι' αυτό, και ειδικά για όσους δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Τσε, το να αφιερώσουν πέντε ώρες από τη ζωή τους νομίζω ότι επιβάλλεται.
(Ο Μπενίτσιο ντελ Τόρο στο ρόλο του Τσε είναι τουλάχιστον συγκινητικός)
Σάββατο 4 Ιουλίου 2009
Η χώρα χρειάζεται format
Ζούμε ζωές που δεν μας αξίζουν. Πόσοι άνθρωποι, αν τους ρωτήσεις ῾Πώς θα ήθελες να ήταν η ζωή σου῾, θα σου απαντούσαν ῾Ὀπως εἰναι. Δε θα άλλαζα τίποτα῾; Πως τα καταφέρνουμε να μας αρέσει που ζούμε με αλυσίδες; Πως καταφέρνουμε να είμαστε υπόδουλοι σε σαρκοβόρες τράπεζες, σε διεφθαρμένους δικαστικούς, γλοιώδεις πολιτικούς, επίορκους γιατρούς, σε λαμόγια, τοκογλύφους, εφοριακούς. Πώς γίνανε όλοι αυτοί τόσο σημαντικοί, πώς κατάφεραν να υποσκελίσουν τα όνειρά μας, τα πιστεύω μας, τα θέλω μας; Πώς την πατήσαμε έτσι;
Εμείς, που υποτίθεται ότι έχουμε στα χέρια μας όπλα, που σε άλλες εποχές ούτε τα φανταζὀμασταν. Έχουμε το ίντερνετ, όλη την ιστορία και σοφία του κόσμου στην οθόνη μας. Μπορούμε να ενημερωθούμε, να διαβάσουμε, να συγκρίνουμε, να καταγράψουμε, να οργανωθούμε, να διαμαρτυρηθούμε, να επιτεθούμε κι όμως η κατάστασή μας χειροτερεύει.
Θα μου πεις, και οι άλλοι δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Κι αυτοί έχουν τρομερά όπλα καταπίεσης, χειραγώγησης και υποδούλωσης των λαών, αλλά επιμένω: ποτέ άλλοτε τόσος πολύς κόσμος δεν είχε τόσο εύκολη πρόσβαση στη μόρφωση και στην επικοινωνία. Άρα, κάτι δεν κάνουμε καλά. Ακόμα και μεις οι και καλά συνειδητοποιημένοι, που ¨αγωνιζόμαστε¨μέσα από τα μπλογκ, τι κάνουμε; Τίποτα. Στην εικονική μας πραγματικότητα είμαστε όλα αυτά που θα θέλαμε να είμασταν αν δεν είμασταν υπόδουλοι. Γι᾽αυτό χρειάζεται να οργανωθούμε και να κάνουμε πράξεις, να κερδίζουμε μικρούς μικρούς πολέμους.
Έβλεπα σήμερα ότι θέλουν να μειώσουν τις σπατάλες του ΙΚΑ και ένα από τα αποτελέσματα είναι η μείωση του επιδόματος τοκετού! Άκου τι σκεφτήκανε τα άτομα. Να μαζευτούμε λοιπόν αύριο 10.000 άτομα και να πάμε με τις σκηνές μας έξω από τη Βουλή και να μην το κουνήσουμε από κει αν δε ψηφιστεί νόμος που να διπλασιάζει το επίδομα. τέρμα.
Έτσι μόνο θα αλλάξει η καθημερινότητά μας. Αν περιμένουμε να έρθει ο εκλεκτός που θα αλλάξει τα πάντα με ένα άγγιγμα, θα περιμένουμε για πάντα. Για σκέψου, αν αύριο σου λέγανε ¨η χώρα είναι δικιά σου, διόρθωσέ την¨, τι θα έκανες; από που θα ξεκίναγες; βάλε με το μυαλό σου οποιαδήποτε αφετηρία και θα δεις ότι το σχέδιό σου θα μπάσει νερά μετά από λίγο. Γιατί; Γιατί τα πάντα είναι σκατά σ᾽αυτή τη χώρα. Δεν έχεις κάπου να πιαστείς για να ξεκινήσεις. Δεν έχεις παιδεία, οικονομία, τέχνες, αθλητισμό, υγεία, δημόσιο, τουρισμό, όλα λειτουργούν στρεβλά.
Έχω βαρεθεί πια να ακούω αυτό το ¨α ρε, μια χούντα μας χρειάζεται για να στρώσουμε¨. Όχι φίλε κρυφοφασίστα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα format. Να τα σβήσουμε όλα και να ξεκινήσουμε απ᾽την αρχή. Όχι ημίμετρα, undo και system restore.
Format όλα απ᾽την αρχή.
Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Δε θα περά Δε θα περάσει ο φασισμός
Αν πας στο Σανιδά και του πεις: "Διάβασα στα σχόλια το post του taftar και του γράφω ένα reply 10 λεπτά και πάω να το στείλω και κολλάει ο blogger στη λέξη επαλήθευσης και χάνω το reply" θα σου απαντήσει: "Στη μάνα σου το 'πες;"
Έρχεται λοιπόν ο άσχετος Σανιδάς να μας πει, ότι, άμα θέλει, θα πάει στη Google και θα απαιτήσει να του δώσει το περιεχόμενο των email μου. Καταλαβαίνετε βέβαια τι θα πάθει η Google, αν δε συμμορφωθεί. Θα την κλείσει ο κυρ εισαγγελέας. Όχι παίζουμε.
Διαβάστε λοιπόν τι γνωμοδότησε (σορρυ, αλά μ' αρέσει η λέξη) και μετά ξέρετε, γνωμοδοτήστε άφοβα
«1)Το απόρρητο των επικοινωνιών δεν καλύπτει α) την επικοινωνία μέσω του διαδικτύου (Internet) και β) τα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας (ονοματεπώνυμα και λοιπά στοιχεία συνδρομητών, αριθμοί τηλεφώνων, χρόνος και τόπος κλήσεως, διάρκεια συνδιάλεξης κ.λ.π.)
1) Οι εισαγγελικές, ανακριτικές και προανακριτικές αρχές, πολύ δε περισσότερο τα Δικαστικά Συμβούλια και τα Δικαστήρια, δικαιούνται να ζητούν από τους παρόχους των υπηρεσιών Επικοινωνίας, μέσω του διαδικτύου (Internet) τα ηλεκτρονικά ίχνη μιας εγκληματικής πράξεως, την ημεροχρονολογία και τα στοιχεία του προσώπου στο οποίο αντιστοιχεί το ηλεκτρονικό ίχνος, από τους λοιπούς δε παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας τα 'εξωτερικά στοιχεία' της επικοινωνίας και ο πάροχος υποχρεούται να τα παραδίδει χωρίς να είναι αναγκαίο να προηγηθεί άδεια κάποιας Αρχής και ιδία της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.
2) Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών αλλά και οποιαδήποτε άλλη Ανεξάρτητη Αρχή ούτε νομιμοποιείται ούτε δικαιούται να ελέγξει με οποιονδήποτε τρόπο, αμέσως ή εμμέσως, το εάν η περί άρσεως ή μη του απορρήτου απόφαση των οργάνων της Δικαιοσύνης είναι σύννομη ή όχι. Αυτό κρίνεται από τα ίδια τα όργανα της Δικαιοσύνης. Ούτε όμως περαιτέρω η ρηθείσα Αρχή μπορεί να ελέγξει τους παρόχους υπηρεσιών επικοινωνίας για τη, σε κάθε περίπτωση, συμμόρφωσή τους προς τις αποφάσεις των οργάνων της Δικαιοσύνης. Εάν πράξει τούτο ενεργεί καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας της».
(ευχαριστώ το trifonaki)
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
Επαναστάτες του κώλου ή μαλάκες με πτυχίο;
Ποιος θα έβγαινε από τα ρούχα του αν άκουγε ότι έφαγαν το τάδε γκόλντεν μπόι της τράπεζας που πήρε το σπίτι από 100.000 οικογένειες; Ποιος θα στεναχωριόταν αν αυτός που έπαιξε τις συντάξεις των εργαζομένων στο χρηματιστήριο αυτοκτονούσε με εικοσιδύο σφαίρες στην πλάτη; Ποιος θα διαμαρτυρόταν για τη δολοφονία ανθρώπου που πήρε μίζα ίση με το μισό έλλειμα της χώρας;
Κι αν μπορούσε κιόλας να εκφραστεί με πολιτικό λόγο αυτή η δράση, αν μπορούσε να καταδείξει τις αδυναμίες του ελεεινού συστήματος που μας πνίγει παράλληλα με την ᾽τιμωρία᾽ μεγάλων καθαρμάτων, τότε ίσως να συμμαζεύονταν κάποιοι και μια τέτοια οργάνωση να αποκτούσε λαική απήχηση.
Αντ᾽αυτού, έχουμε στόχους που πραγματικά δε φταίνε σε τίποτα. Θα μου πεις ῾και το κάθαρμα ο Κορκονέας πριν σκοτώσει τον Αλέξη῾ ένας απλός μπατσάκος ήτανε. Ναι, αλλά δεν είναι λογική αυτή. Σκοτώνουμε δηλαδή όποιον μπάτσο μπορούμε, μήπως και κάποια στιγμή κάνει τη μαλακία; Φαντάσου το κράτος αντίστοιχα να φυλάκιζε όλους τους αριστερούς, γιατί δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα την κάνουνε τη μαλακία. Αυτό δε σας θυμίζει κάτι από το παρελθόν; Ρε αυτοί είναι πιο φασίστες κι απ´τους φασίστες.
Και μετά τι περιμένουν; Να κάνουν ουρές οι μπάτσοι για να δηλώσουν παραίτηση; Με την κατάσταση που επικρατεί; Απλώς θα γίνουν δέκα φορές πιο προσεκτικοί και δέκα φορές πιο άγριοι. Και σίγουρα θα βγάζουν όπλο δέκα φορές πιο εύκολα.
Άρα που καταλήγουμε; Είναι απλώς μερικά τηλεορασόπληκτα κωλόπαιδα, που πλάσανε για τον εαυτό τους την εικόνα του Τσε με παρεμβολές από Μπάτμαν ή είναι προβοκάτορες; Μήπως το κράτος, βλέποντας ότι ο λαός βρίσκεται στα όριά του και ότι παρόμοιες αληθινές προσπάθειες θα έβρισκαν σίγουρα υποστηρικτές και μιμητές, προσπαθεί να τις εξαναγκάσει σε αποτυχία πριν καν γεννηθούν; Εδώ οι Αμερικάνοι θυσίασαν τους δίδυμους πύργους, πέντε χιλιάδες κόσμο και δισεκατομμύρια δολλάρια, για να πείσουν τον κόσμο για την αναγκαιότητα του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία, οι δικοί μας δε θα θυσίαζαν δυο χαμηλόβαθμα όργανα του κράτους; Το κράτος πάντα ήταν ο πιο αδίστακτος δολοφόνος, τώρα θα κώλωνε;
Κάθε εξήγηση μοιάζει πιθανή. Ο καθένας κρατάει αυτή που του ταιριάζει.
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Back to the future
Κάπου διάβασα ότι το 2050 η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε οι μηχανές θα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Και τότε η ανθρωπότητα θα βρεθεί αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο από τα διλήμματα: θα συνεχίσει την εξέλιξή τους ή θα σταματήσει, φοβούμενη την υποδούλωση στις μηχανές;
Γνώμη μου είναι πως αν ο κόσμος λειτουργεί τότε όπως και τώρα, με μόνο στόχο το κέρδος, τότε είμαστε χαμένοι από χέρι. Το βλέπουμε από τώρα. Η τεχνολογία και η πληροφορική υποτίθεται ότι θα έκαναν τη ζωή μας πιο εύκολη και η αλήθεια είναι ότι έδωσαν τη δυνατότητα στον καθένα από μας να κάνει απίστευτα πράγματα. Απ᾽την άλλη όμως έχουν καταφέρει να μας μπλέξουν σ᾽ένα κυκεώνα από drivers, εκδόσεις προγραμμάτων, ασυμβατότητες, κωδικούς, πιστοποιήσεις, αναφορές σφαλμάτων, αναβαθμίσεις, ιούς κλπ. Όσο μας βοηθάει, τόσο περισσότερο μας δένει τα χέρια. Το Project Natal όμως φαίνεται να μας τα λύνει...
(ευχαριστω το trifonaki για το βιντεο)
Κυριακή 14 Ιουνίου 2009
Η θεία από το Σικάγο θύμα εθνικιστών;
Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι φοβὀντουσαν να κυκλοφορήσουν συγκεκριμένες ώρες σε συγκεκριμένες περιοχές.
Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι τους επιτέθηκαν δειλοί καραφλοί αγράμματοι εθνικιστές χωρίς κανένα λόγο, φωνάζοντας να πάνε πίσω στο μπουρδέλο απ᾽όπου ήρθαν και παίρνοντας τους ό,τι είχαν πάνω τους, έτσι για γούρι.
Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι τους κλειδώνανε έξω από τις παιδικές χαρές, για να μη μολύνουν τα βρωμόπαιδά τους τα παιδάκια των καθαρών ντόπιων.
Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι μένανε τριάντα άτομα σε δυο δωμάτια, χωρίς νερό και ρεύμα.
Δεν άκουσα ποτέ να λένε ότι οι μπάτσοι τους κυνηγάγανε μαζί με τους φασίστες, ούτε ότι τους ξηλώνανε και ποδοπατάγανε τα σταυρουδάκια, που είχαν στο λαιμό.
Οι πρόγονοί μας μεταναστεύσανε σε χώρες με πλούσιο παρελθόν σε φασισμό και σε εθνικισμό κι όμως έτσι δεν τους φέρθηκαν. Κι έρχονται τα δικά μας τα καθίκια, κάτι αδώνιδες, κάτι χρυσαυγίτες να απαιτούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, γιατί δε χωράμε όλοι στον παράδεισο. Άμα ρε κακομοίρηδες κάνουν το ίδιο όλες οι χώρες και μας στείλουνε πίσω τους απανταχού Έλληνες, που θα χωρέσουμε; Αλλά ξέχασα, μετά θα βάλουμε μπροστά τη Μεγάλη Ελλάδα. Να δεις που τελικά έχουμε σχέδιο, δεν πάμε στην τύχη.
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009
Μηδεν εις το πηλικο
Σάββατο 6 Ιουνίου 2009
Αποχή ή ενοχή;
Μας γράφουν στα τέτοια τους κάθε μέρα, μας κοροιδεύουν μέσα στα μούτρα μας και κάθε τόσο θυμούνται τον κυρίαρχο λαό τη δημοκρατία και το ναό της, που τον κλείνουν όποτε θέλουν. Στην εποχή που όλος ο κόσμος είναι συνδεδεμένος, που μπορούμε όλοι να συμμετέχουμε σε ένα δημοψήφισμα μέσα από το ίντερνετ ή και από το κινητό ακόμα, η γνώμη μας δε ζητείται ποτέ και για τίποτα, παρά μόνο για να ασκήσουμε το ᾽ιερό᾽ μας δικαίωμα.
Είπα λοιπόν ότι κατανοώ την άρνηση κάποιου να συμμετέχει σ᾽αυτό το αστείο, αλλἀ εγώ δεν μπορώ. Θα πάω να ψηφίσω, θα τους δείξω ότι δε με παραμυθιάζουν, με την ελπίδα ότι θα βρεθούν μερικά εκατομμύρια τύποι, που θα ψηφίσουν με τα ίδια κριτήρια και κάτι θ᾽αλλάξει.
Αλλά επειδή ξέρω ότι ο Έλληνας δεν είναι τόσο μάγκας όσο θέλει να πιστεύει, ξέρω ότι οι εκλογές δεν θ´αλλάξουν ποτέ κάτι και την αλλαγή που θέλω να δω, θα την προσπαθήσω με άλλο τρόπο...
Παρασκευή 29 Μαΐου 2009
Άσε, αναλαμβάνω εγώ την πολιτική ευθύνη !!!
ΤΙ ΠΑΠΑΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ;
Πόσες πρόβες έκανες για να πεις αυτή την μπαρούφα; Πως μπορείς να κοιτάς την οθόνη με τόση αλαζονεία και να μας λες ότι έχεις τη γενναιότητα να αναλάβεις την πολιτική ευθύνη; Και δε βρίσκεται ένας ξεφτιλισμένος να σε ρωτήσει τι σημαίνει αυτό. Πως το ᾽χεις στο μυαλό σου; Αναλαμβάνεις την ευθύνη και τι; Τι κάνεις; Παραιτείσαι; Κάνεις εκλογές; Συνήθως, όταν ένας προπονητής, ένας αξιωματικός, ένας πρόεδρος κάνει μαλακία, λέει Ἁναλαμβάνω την ευθύνη...῾ και συμπληρώνει με κάτι άλλο, είτε ῾παραιτούμαι῾, είτε ανακοινώνει ένα τρόπο να λύσει το πρόβλημα. Αλλά εσύ όχι, δεν υπάρχει λόγος. Εσύ απευθύνεσαι σε μας, που δεν παίρνουμε χαμπάρι. Δεν ακούμε, μόνο βλέπουμε.
Πετάς μετά μέσα και ένα Ζαγορίτη να μας πείσει ὀτι είσαι γενναίος και ικανός, το λενε, το ξαναλενε χιλιαδες φορες, στο τελος μενει στον κοσμο οτι ο μπαγλαμας που εχουμε για πρωθυπουργο, αναλαμβανει τις ευθυνες του. Ο ανθρωπος που δεν εχει αναλαβει τις στοιχειωδεις ευθυνες στη ζωη του, που δεν εχει βγαλει λεφτα ουτε για να πληρωσει το νοικι του, αν ειχε, οδηγάει τη χώρα στο διάολο και προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα πάνε καλά. Έχει μαζέψει γύρω του ανθρώπους ανίδεους, πεινασμένους για εκδίκηση, για εξουσία, για χρήμα, που χωρίς καμία ντροπή ξεφτιλίζονται και μας ξεφτιλίζουν και μας και μας κάνουν να ντρεπόμαστε για τη χώρα που ζούμε.
Μας κυβερνάει ο Μπους της Ελλάδας και πουθενά δε φαίνεται ο Ομπάμας...
Σάββατο 23 Μαΐου 2009
Debate για ουρακοτάγκους
Στη χώρα που έχασε τον καραγκιοζοπαίχτη της, αλλά μείνανε οι καραγκιόζηδες, υποτίθεται ότι πρέπει να στηθούμε μπροστά στην τηλεόραση, για να ακούσουμε από τον πρωθυπουργό του τίποτα, να μας μιλάει με το γνωστό αυτάρεσκο ύφος του και να μας πλασάρει την καταλληλότητά του για πρωθυπουργία. Ποια Ευρώπη και προγράμματα και αρλούμπες; Ο κόσμος δεν ακούει κι αν ακούει δεν καταλαβαίνει. Ο κόσμος βλέπει μόνο. Κι αν σε δει σοβαρό, να χτυπάς πότε πότε το χέρι στο τραπέζι, νομίζει ότι ξέρεις τι κάνεις.
Κι απέναντί τους θα δούμε τα πραγματικά παπαγαλάκια, να ρωτάνε τα συμφωνημένα. Γιατί είναι όλοι τόσο κότες; Δεν μπορεί ένας να ρωτήσει "Γιατί την καταστρέφετε τη χώρα; Γιατί αφήνετε το Χριστοφοράκο και τον Παυλίδη να ξεφτιλίζουν τα πάντα; Γιατί δεν έχετε βελτιώσει τίποτα τόσα χρόνια, παρά μόνο έχετε βουλιάξει την παιδεία, την υγεία, την εργασία, την επιχειρηματικότητα; Για ποιο πράγμα είστε υπερήφανος; Για ποιο πράγμα πιστεύετε ότι θα σας θυμάται ο κόσμος; Σε ποιο αντικείμενο είστε καλός κύριε πρωθυπουργέ; Δε λυπάστε καθόλου με τη δυστυχία που έχετε προκαλέσει; Πως θα αισθανόσασταν αν είσασταν ένας μορφωμένος νέος και τη χώρα σας τη διήυθυναν η Πετραλιά, ο Γιακουμάτος, ο Ζαγορίτης, ο Εφραίμ, η Ζιμενς, η Ντοιτσε Τελεκομ, ο Παυλίδης, ο Ρουσόπουλος, ο Αντώναρος, ο Ζαχόπουλος, ο Κακλαμάνης, ο Αβραμόπουλος; Πως αισθάνεστε που τα τσιράκια σας παίξανε τις συντάξεις του κόσμου στο χρηματιστήριο και τις χάσανε; Θα θέλατε η μανούλα σας να μεγάλωνε τρία παιδιά, να δούλευε και να έπαιρνε 700Ε σύνταξη στα 65;
Τι στο διάολο κάνεις ρε Καραμανλή τόσα χρόνια;
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
Αναρχία (ή πως να ζεις χωρίς τις οδηγίες χρήσης)
Η αλήθεια είναι ότι στη σύλληψη του σχεδίου δεν ήμουν μπροστά και μπορεί σε κάποιες λεπτομέρειες να κάνω λάθος. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός όμως ότι ζούμε με κανόνες ξένους προς εμάς και τη φύση μας και μάλιστα μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι, ενώ χωρίς αυτούς θα είμασταν πραγματικά ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι.
Πρώτα πρώτα η θρησκεία. Η ανασφάλεια του ανθρώπου και η αμάθειά του έδωσαν πάτημα στους επιτήδειους, για να έχουν τον κόσμο υπόδουλό τους, νομίζοντας ότι υποτάσσεται στο θείο, σε κάτι δηλαδή, που αφού δεν υπάρχει, δεν μπορείς ν' αποδείξεις ότι δεν υπάρχει, μπορείς όμως να ισχυριστείς ότι βλακεία θέλεις: ότι είναι παντού ταυτόχρονα, ότι σε βλέπει ακόμα και στη γωνία μέσα στη ντουλάπα κάτω απ΄τη φλοκάτη, ότι τα πάντα εδώ στη γη είναι τελικό τεστ, που αν καταφέρεις να το περάσεις, θα ζεις μια ζωή χαρισάμενη, που θα κυλιέσαι σε καταπράσινα λιβάδια, θ' ακούς Γαιτάνο και θα πίνεις μίλκο όλη μέρα. Κι όλα αυτά, για να κάθονται αυτοί που τα σκεφτήκανε και τα "υπηρετούν" και να γελάνε με το πόσο ηλίθιος είσαι που τα πιστεύεις και να σε βάζουν να σκοτώνεσαι γι' αυτά. Κι αυτοί να κάνουν ό,τι δεν επιτρέπεται σε σένα. Πόσος κόσμος θα έφαγε πακέτο όταν σ' εκείνο το τούνελ που βλέπεις όταν πεθαίνεις, θα έφτασε στην άκρη και απλά θα είδε μια επιγραφή που έλεγε "Τέλος".
Μετά είναι το χρήμα. Από τότε που κάποιος σκέφτηκε να ανταλάσσουμε αυτά τα μικρά αντικείμενα με προιόντα, η ζωή μας άλλαξε. Και μόλις κάποιος σκέφτηκε να μας κρατάει αυτά τα αντικείμενα, όταν γίνονταν πολλά και να μας δίνει ένα χαρτί αντί γι' ᾽αυτά, τότε ήταν που ξεφτιλιστήκαμε τελειως. Δε μας έφτανε πλέον να την περνάμε, θέλαμε να μαζεύουμε όλο και περισσότερα λεφτά και χαρτιά. Κι όλα αυτά για το μέλλον και πάλι. Να αποταμιεύουμε, να επενδύουμε με σκοπό να τα έχουμε όταν θα τα χρειαστούμε, όταν θα τα χρειαστούν τα παιδιά μας. Αυτή η τρομερή ανάγκη να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας με λεφτά και καλές πράξεις.
Όλες οι υπόλοιπες επινοήσεις του ανθρώπου για να δυναστεύει τον άνθρωπο, πιστεύω ότι πηγάζουν, εξαρτώνται και συνήθως παρακάμπτονται απ' όσους έχουν πολύ χρήμα ή "υπηρετούν" το θεό ή και τα δύο. Κλασσικά παραδείγματα η οικογένεια και οι νόμοι. Υπάρχουν πολλά μικρά και μεγάλα παραδείγματα, που αποδεικνύουν ότι ο δρόμος που βαδίζουμε, δεν μας αξίζει και στην ουσία δεν τον διαλέγουμε εμείς.
'Οπως λέει ο "αναρχικός τραπεζίτης" του Πεσσόα, αναρχικός δεν είναι αυτός που ξεσηκώνεται ενάντια στο σύστημα και πετάει βόμβες. Είναι αυτός που συνειδητά αποφασίζει να μη ζήσει με τους κανόνες που βάζει το σύστημα. Αυτός που δεν είναι υπόδουλος στο χρήμα, αυτός που δεν προσπαθεί να επιβληθεί και να "τυραννήσει" κανέναν, αυτός που αγαπάει χωρίς να χρειάζεται να το δηλώσει σε κάποιο ρασοφόρο, αυτός που βοηθάει χωρίς να προσδοκά ανάσταση νεκρών.
Είναι ακατόρθωτο να αψηφήσουμε όλους τους κανόνες. Καθένας όμως απ' τη μεριά του οφείλει να κάνει ότι μπορεί, οφείλει να αντισταθεί και να παλέψει, να ζήσει όσο μπορεί πιο ελεύθερος, να ζήσει με τους κανόνες που βάζει ο ίδιος. Κι αν πολλοί από μας νομίζουμε ότι είναι αργά για κάτι τέτοιο (λάθος), οφείλουμε τουλάχιστον να δείξουμε σε άλλους ότι καλό είναι στο Τέλος να μετανιώνουμε για τα δικά μας λάθη και να είμαστε υπερήφανοι που είμασταν εμείς.
Ουγκ.
Κυριακή 17 Μαΐου 2009
Αίτηση - καταγγελία για τους DIDIδες
Πέμπτη 14 Μαΐου 2009
Τελικά αυτοί οι φασίστες είναι πολύ αστείοι.
Κατ΄αρχήν, είχαν ένα μεγάλο κεντρικό πανό με το εύγλωτο σύνθημα "Ξένοι = Έγκλημα". Το ζήλεψα. Με δύο μόνο λέξεις κι ένα σύμβολο κατάφεραν να συνοψίσουν όλη τους την ιδεολογία. Όχι παπαριές κι επίδειξη γνώσεων και δύσκολες λέξεις να μπερδέψεις τον κόσμο σου. Βρίσκει το στόκο κατευθείαν.
Το άλλο αστείο ήταν η μουσική. Που να φωνάζουν τώρα λίγοι ξενέρωτοι φασίστες, φέρανε τα γραμμόφωνα και τους δίσκους του '40 και παίζανε στη διαπασών το "Περνάει ο στρατός της Ελλάδας φρουρός" και άλλα τέτοια. Πετυχημένο κι αυτό. Τ' ακούς, θυμάσαι την πέμπτη δημοτικού που είπες το ποίημα την 28η Οκτωβρίου, όσο να 'ναι συγκινείσαι.
Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν μερικοί απ' αυτούς που φορούσαν τα κράνη τους και μιλάγανε με άλλους που δε φορούσαν. Εκείνη η μέρα ήταν η πρώτη που έκανε 30 βαθμούς στην Αθήνα κι ο ήλιος έσκαγε ακριβώς πάνω στην πλατεία, με αποτέλεσμα, τη δεύτερη φορά που πέρασα, να τα' χουνε βγάλει όλοι τα κράνη και πήγε τσάμπα η μούρη που ήθελαν να πουλήσουν.
Το κακό με τους φασίστες είναι οτι οι μόνοι που τους παίρνουν στα σοβαρά είναι οι ίδιοι κι όταν διαπιστώνουν ότι είναι μόνοι τους, βγαίνουν και κάνουν χοντράδες μήπως και ακουστούν.
Τα ίδια έχουμε και δω στο Ρέθυμνο με την οργανωση εθνικιστων ρεθυμνου, που αυτοαποκαλούνται και γαλάζιοι αετοί. Άκου τι σκέφτονται οι άνθρωποι για τους εαυτούς τους. Να δεις που αυτοί άμα περνάνε μπροστά από καθρέφτη θα τους σηκώνεται. Για να δείτε τι γέλιο προκαλούν δέστε ένα στένσιλ που παίζει στους τοίχους.
Τετάρτη 13 Μαΐου 2009
Didi Music και Depeche Mode - Οι απόλυτοι ερασιτέχνες
Δέχομαι λοιπόν ότι το παιδί κάτι το πείραξε. Αυτό που δε δέχομαι με τίποτα είναι αυτό που έγινε μετά. Μια αντιμετώπιση τελείως ερασιτεχνική. Ένα δείγμα του πως όσο και να κατάφερες τελευταίος στην Ευρώπη να φτιάξεις ένα σωστό συναυλιακό χώρο, είσαι ακόμα ένας ερασιτέχνης αρπακολλατζής, που δε σέβεσαι τα πάρα πολλά λεφτά που πληρώνει τόσος κόσμος για τις ελεεινές υπηρεσίες που προσφέρεις. Και εξηγούμαι:
Αφού ανακοινώνουν ότι δε θα γίνει η συναυλία, μας λένε ότι θα βάλουν μουσική, με σκοπό να μη φύγουν όλοι μαζί και γίνει κόλαση. Δεν τους ένοιαζε να σ᾽αποζημιώσουν λίγο για ολόκληρη τη μέρα που έχασες και τα 7χλμ που περπάτησες. Οι μπίρες είχαν ξεπουλήσει, οι καντίνες το ίδιο, χεστήκανε για σένα. Κι αντί οι ξεφτιλισμένοι ν᾽ανοίξουν τέρμα τον ήχο και να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις μ᾽ένα τρελό πάρτι, βάζουν ένα χαλί που ίσα ίσα ακουγότανε, λούζουνε την πλατεία με ότι άσπρο φως έιχανε, που να μην μπορείς να σταθείς, κλείνουν το video wall κι αυτό ήτανε.
Διαβάστε λοιπόν άσχετοι πόσες εναλλακτικές είχατε, για να κάνετε τον κόσμο να νιώσει λιγότερο μαλάκας που περιμένει από σας να κάνετε αυτό για το οποίο χρυσοπληρώνεστε:
1) Ξαναβγάζετε τα support groups. Οι μισοί ούτως ή άλλως δεν τους άκουσαν. Είναι ελεύθεροι να παίξουν ότι γουστάρουν κι ο κόσμος διασκεδάζει.
2) Βγάζετε τους δύο απ´τους τρεις και παίζουν δυο τρία τραγούδια έτσι για το γαμώτο. Εδώ βέβαια φταίνε κι οι ίδιοι. Όλοι ξέρουμε ότι ο Martin Gore είναι ο άνθρωπος ορχήστρα. Γράφει, παίζει, τραγουδάει, χορεύει κλακέτες και βγάζει λαγούς από καπέλα. Δηλαδή θα του πεφτε ο κώλος του μαλάκα να βγει με την κιθάρα του, να ζητήσει συγγνώμη και να παίξει μερικά τραγούδια;
3) Αυτό που έγραψα πιο πάνω. Βάζεις ένα dj ή ένα cd, τέρμα μουσική, φώτα και τρελό πάρτι. Δείχνεις στον κόσμο ότι δεν τον έχεις χεσμένο κύριε Didi Music.
Υπάρχει μια πολύ μακριά λέξη, που λέγεται επαγγελματισμός. Αν είχες πάρει άδεια από τη δουλειά σου με τα χίλια ζόρια, είχες πληρώσει εισιτήρια αεροπλάνων και πανάκριβα εισιτήρια για τη συναυλία και τελικά γύριζες πίσω και μαλάκας και δαρμένος, ίσως να το μετάνιωνες τελικά, που δεν τα έκανες λαμπόγιαλο στο Terra Vibe. Όχι για κανένα άλλο λόγο, για να σκεφτείς λίγο καλύτερα, όταν θα θέλεις να ξανακοροιδέψεις τόσο κόσμο, κύριε Didi Music
Tour of the Universe μπορεί να κάνουνε, αλλά ως γνωστόν, εμείς είμαστε από άλλο γαλαξία.
Παρασκευή 8 Μαΐου 2009
Άμα σε λένε Λάτση και την Ακρόπολη κάνεις εμπορικό
Πουθενά, εκτός από το ίντερνετ και δυο τρεις εφημερίδες, δε γίνεται λόγος για τις τούμπες που κάνουν οι ακροβάτες των νόμων. Πάνε να καταργήσουν το Συμβούλιο της Επικρατείας, το μόνο όργανο που μπορεί να αντισταθεί στις αυθαιρεσίες του κράτους, κι εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι τίποτα. Αξίζει να μπείτε στη σελίδα www.facthemall.gr, όπου θα βρείτε τα πάντα για τις αυθαιρεσίες, τους πολιτικούς και επιχειρηματίες που εμπλέκονται, καθώς και την ιστορία απ' την αρχή. Άλλη μια μάχη που δεν πρέπει να χαθεί. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ν.Α. Ευρώπης. Πσσσσσ! Να' χαμε το μεγαλύτερο νοσοκομείο ή θέατρο ή πανεπιστήμιο ή κέντρο αποκατάστασης του κόσμου, δε θα με χάλαγε καθόλου. Αλλά το μεγαλύτερο εμπορικό;
Τετάρτη 6 Μαΐου 2009
Πως να γίνεις μεγαλοδημοσιογράφος
Τρίτη 5 Μαΐου 2009
Πρέπει να πολεμήσουμε για το Ίντερνετ
Αν υπάρχει ένας σοβαρός λόγος να οργανωθούμε και να πολεμήσουμε, αυτός είναι. Το ίντερνετ είναι το τελευταίο μας οχυρό, πρέπει να το κρατήσουμε ελεύθερο, γιατί αν είναι να δουμε ποτέ ν᾽ανατέλλει μια υποψία αλλαγής, θα είναι από το ίντερνετ. Γιατί αν μας το κλειδώσουν κι αυτό και μας δείχνουν ότι θέλουν, όπως στην τηλεόραση, ζήτω η μαλάκυνση.
Αν η Ευρώπη είχε την κοινωνία πολιτών που ισχυρίζεται ότι έχει αυτά δε θα λέγονταν ούτε για πλάκα. Τώρα το κλείδωμα του internet γίνεται άλλη μια φασιστική απόφαση που θα επιβληθεί σιωπηλώς στο ένα δισεκατομμύριο κοιμισμένων συνειδήσεων... στους πολίτες της ενωμένης Ευρώπης.Το ζήτημα είναι επείγον! Η απαντήση πρέπει να δωθεί τώρα!
Αναδημοσιεύω mail που μου έστειλαν μόλις:
"Απειλείται το διαδίκτυο όπως το ξέρουμε. Νέοι νόμοι τις Ευρωπαϊκής Ένωσης ("The Telecom Package") που προγραμματίζονται να ψηφιστούν στις 5 Μάη, αν περάσουν θα επιτρέπουν σε προμηθευτές ιντερνετ να αποφασίσουν πόσες σελίδες μπορείς να δεις και αν θα μπορείς να χρησιμοποιήσεις προγράμματα, (όπως Ρ2Ρ δίχτυα, VOIP τηλεφωνικές υπηρεσίες όπως το Skype, και όποιο άλλο πρόγραμμα θεωρούν λιγότερο κερδοφόρο.) Ο νέος νόμος θα επιτρέπει στους προμηθευτές να προσφέρουν στον κόσμο πακέτα σύνδεσης όπως αυτά της τηλεόρασης, με περιορισμένες επιλογές. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχεις πρόσβαση σε όλες τις σελίδες, μόνο αυτές που συμπεριλαμβάνονται στο πακέτο σου. Επίσης, θα μπορούν να φιλτράρουν σελίδες και τα περιεχόμενα τους και να παρακολουθούν τις κινήσεις σου στο διαδίκτυο χωρίς οποιαδήποτε εγγύηση. Περισσότερες πληροφορίες για αυτά υπάρχουν στην σελίδα
http://www.blackouteurope.eu/
Εξελίσσεται μια κίνηση των hacktivistas, αποστολής email ενάντια σ’αυτό, το οποίο έχει ήδη ξεπεράσει τα 350,000, αλλά χρειάζεται να φτάσει στο 1 εκατ. ...Αύριο μπορεί να είναι αργά.
http://www.indymedia.org.uk/en/2009/05/429170.html
Δευτέρα 4 Μαΐου 2009
Εκτός Συστήματος
Έπεσα ξαφνικά πάνω στο μπλογκ των παιδιών που έχουν κάνει κατάληψη στη Βίλλα Αμαλίας και συγκινήθηκα. Θυμάμαι τη φάση από τότε που πήγαινα σχολείο στην Αθήνα και τη λέγαμε Βίλλα Αγλαίας. Υπάρχουν τελικά άνθρωποι, που είναι πραγματικά έξω από το σύστημα, αψηφούν το κράτος και όλα του τα πλοκάμια και το κάνουν για μια ζωή, όχο για εκείνα τα δυο τρία χρόνια της εφηβείας που είναι κουλ να είσαι αναρχικός και μετά κοιτάς τις φωτογραφίες και λες "Α πα πα τι χάλια που ήμουνα τότε. Ενώ κοίτα σ' αυτή με το τζιπάκι πως μπαίνω στη στροφή στην Αράχωβα, ε;"
http://villa-amalias.blogspot.com/
Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
Εγώ, ο μαλάκας ο σύγχρονος Έλληνας
Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης, κουμπάροι, Παυλίδης, Κοντός, Τσιτουρίδης, Ψωμιάδης, Παπαγεωργόπουλος, Παναγιωτόπουλος, , Παπαμαρκάκης, Χριστοφοράκος κλπ κλπ. ένα μπουκέτο από λουλούδια, μια ανθοδέσμη πολιτικών αντρών, που πουλάνε τη μάνα τους, τη χώρα τους, την όποια υπόληψή τους, για ένα σπίτι, ένα γιωτ, μερικά ψωροεκατομμύρια.
Και θέλουμε τώρα να μας κυβερνήσουν οι άλλοι, οι οποίοι, πέντε χρόνια τώρα δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως. Κάθονται και περιμένουν υπομονετικά τη φύση να κάνει το έργο της. Σαπίζει, σαπίζει, σαπίζει, κάποια στιγμή πέφτει το φρούτο. Κι αυτοί δεν έχουν βελτιωθεί σε κανένα σημείο. Δεν έχουν βοηθήσει σε τίποτα τη χώρα. Αφού σαπίσανε, σαπίσανε, σαπίσανε κι αυτοί, πέσανε και πήγανε κατευθείαν και θρονιαστήκανε στην αίθουσα αναμονής. Πέντε χρόνια τώρα απλώς περιμένουν...
Αλλά κι εμείς έτσι δεν είμαστε; Για να φτιάξουμε τη ζωή μας, περιμένουμε...
Περιμένουμε απ' τους άλλους να κάνουν επανάσταση.
Περιμένουμε τον παππού να πεθάνει, μπας και μας αφήσει τίποτα.
Περιμένουμε απ' τον μπαμπά και τη μαμά να μας ταίσουν και να μας βρουν δουλειά της αρεσκείας μας.
Περιμένουμε να πάρουμε επιδοτήσεις για τα πάντα.
Περιμένουμε τη γκόμενα να μας την πέσει.
Περιμένουμε τους ξένους να κάνουν τις βρωμοδουλειές.
Περιμένουμε ένα θαύμα που ποτέ δεν έρχεται...
Κυριακή 26 Απριλίου 2009
Δέντρα ή πάρκινγκ;
Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
Μια πλακιτσα καναμε..
Πέμπτη 16 Απριλίου 2009
Τα 30 Αργύρια
Βρισκόμαστε στο μυστικό δείπνο κι αφού όλοι έχουν φάει κι έχουν πιει αρκετά, έρχεται η ώρα να φύγουν, οπότε ο Χριστός χτυπάει τα χέρια του και ζητάει το λογαριασμό. Μόλις έρχεται ο λογαριασμός, λέει στον Πέτρο:
"Πέτρο, ξέρεις ότι δεν κουβαλάω χρήματα πάνω μου. Μπορείς να το αναλάβεις;"
"Βεβαίως δάσκαλε", απαντάει ο Πέτρος. Αυτός γυρνάει στον Παύλο και του λέει τα ίδια. Το ίδιο κάνουν όλοι και τελευταίος μένει ο Ιούδας. Γυρνάει δίπλα του, βλέπει ότι δεν υπάρχει άλλος, ανοίγει το λογαριασμό και αναφωνεί:
"30 αργύρια; Μα που να τα βρω;"
Δευτέρα 13 Απριλίου 2009
Τι σημαίνει για σένα να είσαι αριστερός;
Αν βγάλουμε τη λέξη "ἀριστερός" απ᾽την κομματική της υπόσταση, τότε τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν τέτοιο τύπο; Κατά την άποψή μου, είναι ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο και τη θέση σου μέσα σ' αυτόν. Συνειδητοποιείς ότι είσαι ένα θαυμαστό ον, αλλά καταλαβαίνεις ότι είσαι ένα μέσα στα αμέτρητα τρισεκατομμύρια θαυμαστά όντα που υπάρχουν. Όσο σημαντικός είσαι εσύ για να μπορεί να λειτουργεί το σύμπαν, το ίδιο σημαντικά είναι όλα τα άλλα. Δεν τρέφεις την αυταπάτη πως μέσα σ' ένα πλήθος από μαλάκες εσύ είσαι ο εκλεκτός, οπότε οι κανόνες και οι νόμοι και οι ευαισθησίες είναι μόνο γι' αυτούς, που τους χρειάζονται κι όχι για σένα.
Δε βάζεις πάνω απ' όλα τα λεφτά, ούτε θεωρείς ότι τα παιδιά σου και το άγχος σου για να τα εξασφαλίσεις είναι μια πολύ καλή δικαιολογία, για να κλέψεις, να κοροιδέψεις και να σκοτώσεις. Δεν ανήκεις δηλαδή σ' αυτούς, που αφού ξεπουλήθηκαν και ξεφτιλίστηκαν για να έχουν σπίτι, εξοχικό, σαλέ και τζιπάκι, συνεχίζουν να παίρνουν φακελάκια και μίζες, όχι γι' αυτούς, για ν' αφήσουν κάτι στο παιδί τους. Όχι ότι είναι κακό να έχεις τζιπάκι και σαλέ, το αντίθετο μάλιστα, το θέμα είναι τι έχεις κάνει για να τ' αποκτήσεις.
Θεωρείς τον εαυτό σου και την οικογένειά σου μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, που αν πάει καλά θα ωφελήσει και σένα. Δεν κοιτάς ν' αρπάξεις ότι μπορείς για σένα και την οικογένειά σου, στερώντας το από μια άλλη, επειδή έτσι είναι η ζωή, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, ζούγκλα έχουμε γίνει και άλλα τέτοια ευφυολογήματα, που τα πετάμε, για να δικαιολογήσουμε την κατάντια μας.
Δεν πετάς τ' απόβλητά σου στον κήπο του αλλουνού το βράδυ, που δε σε βλέπει, γιατί έχεις το μυαλό να σκεφτείς ότι το επόμενο βράδυ μπορεί να κάνει κι αυτός το ίδιο. Δεν σταματάς ακριβώς μπροστά από το περίπτερο κλείνοντας τη μοναδική λωρίδα και σταματώντας τους πάντες, για να πάρεις εσύ τσιγάρα.
Μπορώ να γράψω πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα, κι ο καθένας από σας σίγουρα έχει σκεφτεί ήδη μερικά. Νομίζω ότι η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, ο νόμος της ελεύθερης αγοράς, τα golden boys σε όλα τα επίπεδα, το χρήμα, οι στόχοι, το κέρδος με κάθε τίμημα μας έχουν εξαθλιώσει, μας έχουν γεμίσει με πράγματα αχρείαστα κι έχουν βγάλει από μέσα μας πράγματα θεμελιώδη και ουσιαστικά.
Σκεφτείτε τι θέλετε ν' αφήσετε στο παιδί σας: Διαμέρισμα ή χαρακτήρα;
Και κλείνω με το τραγούδι του Bugsy Malone από την κομμουνιστική διαφήμιση της Coca Cola: You give a little love and it all comes back to you...
Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Ο μπάτσος είναι μπάτσος everywhere
Σημείωση: λίγα λεπτά μετά ο κ. Τόμλινσον πέθανε από καρδιακή προσβολή
Τετάρτη 8 Απριλίου 2009
μποικοταζ και ξερο ψωμι
Δευτέρα 6 Απριλίου 2009
Κυριακή 5 Απριλίου 2009
Ο ρομπεν των αντικαπιταλιστων
Σάββατο 4 Απριλίου 2009
Άνθρωπος μισεί άνθρωπο
Το σχέδιο είναι απλό, κατά τη γνώμη μου. Μεγαλώνεις σε μια χώρα, που η ιστορία είναι ότι της έχει απομείνει. Μην έχοντας να δείξουμε κάτι εντυπωσιακό σαν χώρα στη νεότερη ιστορία μας, σε επίπεδο τεχνολογικό, πολιτικό ή επιστημονικό, ζούμε με τις αναμνήσεις. Μαθαίνεις για τα αρχαία μεγαλεία και για όλους αυτούς τους ήρωες, που, ύστερα από τετρακόσια μόνο χρονάκια υποδούλωσης, αντιστάθηκαν κι ελευθέρωσαν τη χώρα από τους αλλόθρησκους, που έχουν πάντα σαν σκοπό να μην αφήσουν την Ελλάδα να ξεδιπλώσει το ταλέντο της και καταλάβει την ηγετική θέση, που της αξίζει στην παγκόσμια σκακιέρα.
Φεύγοντας απ᾽το σχολείο, δε σου λένε ότι φταίει το μπουρδέλο το κράτος, που δεν μπορείς να βρεις δουλειά, επειδή δε σε μόρφωσε, επειδή δεν επένδυσε σε δομές και τεχνολογικό εξοπλισμό, επειδή δεν έχει όραμα και σχέδιο γι᾽αυτή τη χώρα. Όχι. Το ένδοξο ελληνικό κράτος δε φταίει. Φταίνει οι ξένοι. Που ήρθαν εδώ και έφεραν την κακομοιριά τους, να μαγαρίσουν αυτόν τον παράδεισο. Κι εμείς πηγαίναμε μετανάστες και κάναμε τις ίδιες δεύτερες δουλειές, που κάνουν τώρα οι ξένοι εδώ, αλλά εμείς είμαστε άλλο. Μπορεί να σφουγγαρίζαμε σκάλες, αλλά το κάναμε με έναν άλλο αέρα, περήφανο, αρχαιοελληνικό.
Φταίνε λοιπόν οι ξένοι. Αν λοιπόν τους έχουμε στην παρανομία, χωρίς χαρτιά και περίθαλψη, να κοιμούνται δέκα δέκα σε ερείπια, για τα οποία παίρνουμε νοίκια, χωρίς να τα ανακαινίζουμε, τους κακοπληρώνουμε και τους δέρνουμε όπου τους βρίσκουμε, κάποια στιγμή θα ξεκουμπιστούν από δω πέρα. Και θα μείνουμε επιτέλους ήσυχοι, απαλλαγμένοι από τη βρωμερή παρουσία τους και ως μία γροθιά, θα βάλουμε μπρος το μεγάλο μας σχέδιο: Να γίνουμε αυτό που νομίζουμε ότι κάποτε είμασταν.
Να πούμε βέβαια ότι δε φταίνε μόνο οι ξένοι. Φταίνε και οι εδώ σύμμαχοί τους, όλοι αυτοί οι δήθεν προοδευτικοί, κομμουνιστές θα έλεγα, οι άπλυτοι οι χίππηδες, που νομίζουν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ότι όλοι είμαστε αδέρφια, πις, λαβ, εβριμπαντι γιουναιτ και άλλα τέτοια αδερφίστικα, που έχουν σαν σκοπό να διαβρώσουν τον ελληνισμο και να μας γυρίσουν πίσω.
Όλα αυτά με αφορμή έναν πόλεμο που μαίνεται τελευταία στο Ρέθυμνο, μεταξύ εθνικιστών και κομμουνιστών, με ξυλοδαρμούς, πόλεμο συνθημάτων και βεβηλώσεις εκατέρωθεν. Πάντως είναι αστείο,σε μια πόλη τουριστική, να υπάρχουν άνθρωποι, που ζουν αποκλειστικά από τους ξένους, και να οργανώνονται με σύνθημα το ῾έξω οι ξένοι ῾. Εκτός αν είμαστε εκλεκτικοί. Γουστάρουμε π.χ. τους πλούσιους Ρώσους, αλλά δε γουστάρουμε τους φτωχούς Ρουμάνους. Όπως στην ταινία του Μπενίνι " Η ζωή είναι ωραία ", που τον ρώτησε ο γιος του, γιατί σ᾽ένα κατάστημα είχε επιγραφή " Απαγορεύονται οι Εβραίοι " κι αυτός του είπε " Κι εμεἰς στο δικό μας θα γράψουμε ότι θέλουμε. π.χ. "Απαγορεύονται οι Βησιγότθοι και οι αράχνες" Ότι τον βολεύει τον καθένα. Άλλωστε η ιδεολογία είναι σαν το καλσόν: Το τραβάς από δω, το τραβάς από κει, μέχρι να εφαρμόσει ακριβώς εκεί που το θέλεις, καλές μου φιλες.
Κατά τη γνώμη μου, οποιαδήποτε ιδεολογία ή θεωρία κρίνει τον άλλο σύμφωνα με το χρώμα του, με την ομάδα του, με τα λεφτά του, με τη χώρα του, είναι τροφή για μαλάκες. Να σκοτώσω δηλαδή τον άλλο, επειδή είναι γαύρος ή βουδιστής; Να πω ότι ο Ελβετός εἰναι καλός κι ο Αλβανός είναι κακός, απλώς και μόνο απ᾽την καταγωγή τους; Τελικά η μάχη είναι μία: το καλό εναντίον του κακού. Σ᾽αυτή τη μικρή ζωή που έχεις στα χέρια σου, πρέπει να διαλέξεις αν ήρθες για να κάνεις καλό ή για να κάνεις κακό κι όχι να ακολουθείς τυφλά κάτι, που αύριο θα αποδειχθεί απατηλό.
Ουγκ.
Πέμπτη 2 Απριλίου 2009
Κυριακή 29 Μαρτίου 2009
Η ώρα της γης; Τη βγάλαμε την υποχρέωση
Ἐτσι και δω στο Ρέθυμνο, δηλώσαμε συμμετοχή, σαν δήμος, και τελικά δεν έγινε τίποτα. Και δεν εννοώ καμιά εκδήλωση, εννοώ το πιο απλό, να σβήσουν για μια ώρα τα δημοτικά φώτα, τουλάχιστον σε επιλεγμένα σημεία. Σ᾽αυτά είμαστε πρώτοι.
Τἐλος πάντων. Τη σώσαμε τη γη. Του χρόνου πάλι.
Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009
Ο νόμος της "κουκούλας"
"Μια μέρα ένας αστυνομικός έφερνε ένα σημείωμα «Την επόμενη Τετάρτη. Να περάσετε 8μμ από το Αστυνομικό Τμήμα και να ζητήσετε τον υπαστυνόμο. Δι υπόθεσιν σας». Δεν είχες καμιά εκκρεμότητα με την αστυνομία, αλλά ποτέ δεν γνώριζες που θα καταλήξει μια τέτοια συνάντηση. Κανόνας της εποχής. Σε τέτοια περίπτωση να είσαι καθαρός, με αλλαγμένα ρούχα και λίγα χρήματα στη τσέπη. Επειδή δεν ήξερες που θα καταλήξεις και πόσες μέρες θα είσαι στο κελί.
Κάτι τέτοια ετοιμάζουν πάλι οι άρρωστοι εγκέφαλοι της δεξιάς. Ο νέος προτεινόμενος Νόμος, με πρόσχημα τους κουκουλοφόρους αρχίζει να επιβάλει ένα καταθλιπτικό, καταπιεστικό καθεστώς.
Όποτε οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της χώρας μας είχαν κρίση, οικονομικές δυσκολίες που θα αγανακτούσαν κόσμο, συνδύαζαν αυτά τα μέτρα με κάποιο τρομονόμο κατά των εργαζομένων.
Το 1929 με τον περίφημο νόμο του Ιδιώνυμου, της τότε κυβέρνησης Βενιζέλου, ακόμα και το φρόνημα, οι ιδέες μεταβάλλονταν σε αδίκημα. Μετά το 1945 με τον 509 οδηγήθηκαν χιλιάδες άνθρωποι σε δίκες, φυλακές, εκτελέσεις. Η Χούντα χρησιμοποίησε το Νόμο 375 για να καταδιώξει κάθε αντίθετό της. Αλλά συμπληρωματικά ερχόντουσαν οι διάφορες αστυνομικές, διοικητικές διατάξεις που έκαναν δύσκολη τη καθημερινή ζωή του πολίτη.
Θυμάμαι πχ τις αστυνομικές διατάξεις των χρόνων '50. Απαγορευόταν ένα Σωματείο, μια Ομοσπονδία να κυκλοφορήσει μια προκήρυξη προς τα μέλη του αν αυτή δεν είχε περάσει από την έγκριση του συνδικαλιστικού τμήματος της Ασφάλειας. Απαγορευόταν κάθε δημόσια συγκέντρωση. Απαγορευόταν ακόμη η ομιλία από το μπαλκόνι του Εργατικού Κέντρου π.χ. Γινόντουσαν αυτόματα αδικήματα με όλες τις άσχημες συνέπειες. «Απόπειρα ανατροπής του καθεστώτος», «συνωμοτική οργάνωση», παράβαση νόμου περί τύπου», κλπ. Ότι θες κατέβαζε το αρρωστημένο κεφάλι τους για να φοβίσουν το λαό.
Ο νέος προτεινόμενος νόμος, με πρόσχημα τους κουκουλοφόρους, επιβάλει ένα πιο καταθλιπτικό, καταπιεστικό καθεστώς. Δημιουργεί το φόβο στον πολίτη.
Εκείνο το «περιύβριση της αρχής», «αντίσταση κατά της αρχής», το οποίο ήδη υπάρχει, ταλαιπωρεί πολλούς αν δεν μπορούν μαζικά να αντισταθούν. Αυτό συνέβη και με πολίτες, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης, που προσπάθησαν να υπερασπίσουν το πάρκο τους, τη πρασινάδα της γειτονιάς και ήταν σχετικά λίγοι. Αμέσως χειροπέδες, αστυνομικό τμήμα, κλείσιμο σε κελί μέχρι το επόμενο πρωί, οπότε με χειροπέδες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα να αποφασίσει. Βέβαια τις περισσότερες φορές αυτός τους αφήνει ελεύθερους, αφού τίποτε δεν έχουν κάνει. Όμως μένει το τραύμα του φόβου. Μη μιλάς σε αστυνομικό, μη ζητάς εξηγήσεις, δεν μπορείς να ξέρεις που θα καταλήξεις. Οδηγούν στη σιωπή του πολίτη. Αυτή είναι η επιδίωξη. Πολίτης μουγγός μπροστά στην εξουσία.
Να μη γελιόμαστε. Τέτοια μέτρα, τέτοιες πρακτικές ψηφίζονται και χρησιμοποιούνται όταν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις έχουν οικονομικές δυσκολίες όπως τώρα και υπάρχουν διαμαρτυρίες των εργαζομένων αλλά και κάθε πολίτη. Φόβος να πλανάται πάνω από την κοινωνία, να υποτάσσεται, να μην αντιδρά.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την Αντίσταση στα τρομομέτρα. Να μη καταλήξει πάλι η κοινωνία μας στη κατάσταση φόβου και ακινησίας των χρόνων μέχρι το 1974. Θα είναι θανατερό για τη χώρα μας αν ο λαός της υποκύψει σε τέτοιες αστυνομικές πρακτικές, με οποιοδήποτε πρόσχημα τις σερβίρουν. Και πάλι μια ταφόπλακα φόβου, παράλυσης της κοινωνίας. Καταστάσεις που ζήσαμε εμείς οι παλαιότεροι και υποφέραμε φοβερά. Αντίσταση από τώρα που μπορούμε. Αν επιβληθεί πάλι ένα τέτοιο πλέγμα νόμων, διατάξεων, εγκυκλίων, τότε θα είναι αργά."
Δημήτρης Λιβιεράτος
Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
Παγκόσμιο ρολόι αφύπνισης
Αξίζει να δείτε το παγκόσμιο ρολόι του internet, που αποτυπώνει
τα πάντα που συμβαίνουν στον πλανήτη μας κάθε δευτερόλεπτο
που περνάει (μεταξύ άλλων οι αλλαγές του πληθυσμού, η παραγωγή
ενέργειας και τροφίμων, η επιβάρυνση του περιβάλλοντος κλπ..)
http://www.poodwaddle.com/worldclock.swf