Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

8 ΜΑΡΤΗ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια απο την πρώτη "Διεθνή Μέρα Γυναικών".Αξίζει να θυμηθούμε μερικά γεγονότα που έχουν παίξει ρόλο οι γυναίκες.
Στις 5 Οκτώβρη 1789 χιλιάδες γυναίκες βάδισαν απο το Παρίσι στο παλάτι των Βερσαλιών αναγκάζοντας τον βασιλιά και την Μαρία Αντουανέτα να γυρίσουν πίσω στο Παρίσι.Ήταν η πρώτη μαζική εμφάνιση των γυναικών του Παρισιού στην πορεία της Γαλλικης Επανάστασης,η πρώτη συνειδητή συμμετοχή τους ως πολίτες στα κοινά.Επικεφαλής στην πορεία αυτή ήταν η Τερουάν ντε Μερκούρ και έδινε τον τόνο με τραγούδια καθ΄όλη την διάρκεια των δώδεκα μιλίων που ήταν και η απόσταση μεταξύ Παρισιού και Βερσαλιών.Οι γυναίκες αυτές συγκρούστηκαν με τους στρατιώτες που φύλαγαν τα ανάκτορα και όχι μόνο τους διέλυσαν αλλά κατάφεραν συναδελφώθηκαν μαζί τους και τους τράβηξαν στον αγώνα τους.
Στην Ελλάδα οι γυναίκες σαν πρώτη καταγραφή μαζικής κινητοποίησης βρίσκεται στο καταπληκτικό βιβλίο της 'Ιρις Καλκάνη "Εκείνο το πρωί" το οποίο περιγράφει την απεργία των εργατριών στην κλωστουφαντουργία του Ρετσίνα στον Πειραιά το 1892 ενάντια στην μείωση των ήδη μικρών μισθών.
Ένα απο τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν ταυτιστεί με το γυναικείο κίνημα είναι αυτό της Κλάρα Τσέτκιν.Είχε παίξει σημαντικό ρόλο για την οργάνωση των γυναικών στα συνδικάτα ενώ ταυτόχρονα δούλευε για την ενότητα γυναικών και ανδρών εργατών "Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών δεν μπορεί να είναι μια πάλη-όπως είναι για τις γυναίκες της αστικής τάξης-ενάντια στους άνδρες εργαζόμενους.Τελικός στόχος της πάλης μας είναι να αναδείξει τον πολιτικό ρόλο της εργατικής ταξης.Χέρι χέρι με τους άνδρες της ταξη της,η γυναίκα της εργατικής τάξης παλεύει ενάντια στην καπιταλιστική κοινωνία."
Το 1907 η Κλάρα Τσέτκιν πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει το πρώτο διεθνές συνέδριο σοσιαλιστριών στην Στουγκάρδη όπου συμμετείχαν 59 γυναίκες απο 15 χώρες.Εκεί αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια διεθνής οργάνωση σοσιαλιστριών.
Ένα χρόνο αργότερα στις 8 Μάρτη 1908 είκοσι χιλιάδες εργάτριες απο κλωστουφαντουργία της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία κερδίζοντας το δικαίωμα στον συνδικαλισμό.Ήταν απο τις πρώτες απεργίες γυναικών που έγιναν γνωστές παγκοσμίως και αποτέλεσαν σύμβολο της πάλης για ισότητα στην εργασία και στα δικαώματα.
Στις εργασίες του δεύτερου συνεδρίου των σοσιαλιστριών στην Κοπεγχαγη το 1910 επιλέχθηκε η 8 Μάρτη σαν ημέρα σύμβολο αγώνων,δράσης και προβολής των δικαιωμάτων των εργαζόμενων γυναικών.
Στις 22 Φλεβάρη του 1917 μία ομάδα γυναικών από την Πετρούπολη συναντήθηκε για να συζητήσει το γιορτασμό της ημέρας της γυναίκας. Οργάνωσαν μία τεράστια διαδήλωση που εξέφραζε τα αιτήματα των γυναικών εκείνη την εποχή που ήταν σταμάτημα του πολέμου και σταμάτημα της φτώχειας. Αυτή η διαδήλωση ήταν πρακτικά το ξεκίνημα της Ρώσικης Επανάστασης. Τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της εργατικής τάξης, οι γυναίκες, έγιναν η δύναμη της αλλαγής της κοινωνίας. Αυτές οι γυναίκες, που ντρέπονταν να μιλήσουν σε ένα μαζικό ακροατήριο, έγιναν ο πυροδότης της μεγαλύτερης επανάστασης στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Άσχετα με το πού κατέληξε η Ρώσικη Επανάσταση τα πρώτα διατάγματα που έβγαλε είναι ενδεικτικά: άδεια τοκετού δυο μήνες πριν και δυο μήνες μετά την γέννα με πλήρεις αποδοχές,αντικατάσταση θρησκευτικού γάμου με πολιτικό,διαζύγιο κοινή συναινέσει, ενώ συγχρόνως φτιάχτηκαν κοινοτικά εστιατόρια και πλυντήρια τα οποία ξεκούραζαν την γυναίκα απο την απλήρωτη δουλειά στο σπίτι.
Αναρίθμητα είναι τα παραδείγματα και απο την νεώτερη ιστορία που οι γυναίκες είναι κομματι κινημάτων ενάντια στον πόλεμο στον ρατσισμό στην καταστολή,ενώ δεν είναι λίγες οι φορές στις οποίες έχουν γίνει σύμβολο αγώνα γυναίκες όπως η Ρέιτσελ Κόρι ή η Κωνσταντίνα Κούνεβα οι οποίες με την μαχητικότητα τους και την αυτοθυσία τους ενέπνευσαν χιλιάδες κόσμο.


Στις εποχές που ζούμε και στο μέλλον που μας ετοιμάζουν οι άνθρωποι της αγοράς,με τα νέα μέτρα που τσακίζουν τους εργαζόμενους,η 8 Μάρτη δεν είναι απλά μια μέρα "γιορτής της γυναίκας".Μας θυμίζει ότι είναι μέρα πάλης ταξικής μέρα σύγκρουσης με το ίδιο το σύστημα.Ότι η πραγματική απελευθέρωση των γυναικών θα έρθει παλεύοντας μαζί με τους άνδρες εργαζόμενους ενάντια στο καπιταλισμό που παράγει ανισότητα,καταπίεση,σεξισμό.

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Μην μας τον κοψετε...

Κατά τ΄άλλα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Χαιδεύουμε τ' αυτιά μας ότι είμαστε ανεξάρτητοι, αδούλωτοι, έξω καρδιά, προοδευτικοί, του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει και άλλα τέτοια ν' αγαπιόμαστε. Στην πραγματικότητα είμαστε συντηρητικούρες όσο δεν πάει, κότες όσο δεν πάει και σε λίγο πεινασμένοι όσο δεν πάει. Καθόμαστε τόσο καιρό και μας πιπιλάνε το μυαλό με τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε, θα μας κόψουν από δω, θα μας κόψουν από κει, θα μας κόψουν και το 14ο μισθό, όλα αυτά για το καλό μας. Και μεις οι χαύτες καθόμαστε και τα βλέπουμε παντού όλη μέρα κι έχουμε πειστεί ότι πρέπει να θυσιάσουμε τα κεκτημένα, αλλιώς θα μας δώσουν στον μπαμπούλα, το Δ.Ν.Τ.
Μας λένε δηλαδή ότι η οικονομία μας είναι τόσο χάλια, που αναγκαστικά θα πρέπει να πληρώσουμε μεγαλύτερους φόρους σε κινητά, ακίνητα, τσιγάρα, βενζίνες κλπ. Πως λοιπόν θα καταφέρει ο Έλληνας να πληρώσει όλους αυτούς τους παραπάνω φόρους; Μα είναι απλό. Κόβοντάς του το δώρο των Χριστουγέννων. Απίστευτο;
Αν είναι ν' αρχίσουμε να κάνουμε παράλογα πράγματα, όπως το να κόψουμε έναν ολόκληρο μισθό, γιατί δεν ξεκινάμε με ένα άλλο παράλογο, όπως το διπλασιασμό της φορολογίας των τραπεζών, φουλ φορολόγηση στην εκκλησία, πραγματική τιμωρία όσων δεν μπορούν ν' αποδείξουν πως έβγαλαν τόσα λεφτά κ.α.
Πέρυσι αποφάσισαν να δώσουμε 28δισ. ευρώ για να στηρίξουμε τις τράπεζες, που με τη σειρά τους θα τόνωναν την αγορά. Αντ' αυτού οι τράπεζες στραγγάλισαν την αγορά, δίνοντας δάνεια με το σταγονόμετρο και συνεχίζοντας μέχρι τέλους να προσπαθούν ν' αρπάξουν κανένα ευρώ από οποιαδήποτε συναλλαγή. Αφού λοιπόν απέτυχαν, ας πάρουμε πίσω αυτά τα 28 δις ευρώ, ας μας δώσουν κι άλλα 28, έτσι για τιμωρία και να πως βρίσκεις 56 δις ευρώ. Βγάζεις δηλαδή τα 5 δις ευρώ που πρέπει να βρεις άμεσα και σου μένουν και 51 δις ευρω κάβα για τα δύσκολα.
Γι' αυτό το ΠΑΣΟΚ φαίνεται και πάλι μικρότερο των περιστάσεων. Αντί να ορθώσουμε το μικρό μας ανάστημα και να βάλουμε κάποια όρια, καθόμαστε και παρακαλάμε τον ένα και τον άλλο να μας λυπηθεί. Όχι κύριε επίτροπε, δε στήνουμε κώλο, έχουμε τραβήξει πολλά, έχουμε κάνει πολλές μαλακίες, αλλά και με τις δικές σας ευλογίες. Δε γίνεται να παίζετε την ευρωπαική ένωση κι όταν έρθουν τα ζόρια "οι Έλληνες είναι έτσι κι οι Έλληνες είναι αλλιώς". ούτε έχει καμία βάση η αντιμετώπιση των Γερμανών "εμείς σας πληρώνουμε", γιατί και τα δικά μας τα λεφτά στη Γερμανία πάνε. ο ΟΤΕ είναι γερμανικός, το αεροδρόμιο είναι γερμανικό, τα αυτοκίνητά μας το ίδιο, ακόμα και η εταιρία, που παίρνει όλους τους διαγωνισμούς και κάνει κουμάντο στη χώρα, γερμανική είναι. Τι άλλο θέλουν πια;